Χ.Α.Α.  Live    

                                                                                     

                                                                                                                                                                  

                                                      Σχόλια γιά τή συνεδρίαση online...

AΠΛΟΥΣΤΕΥΣΗ ΝΟΜΩΝ VS ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Κρίση, ανάκαμψη, υπερφορολόγηση, φοροδιαφυγή, μέτρα, διαφθορά, πτώση, ανεργία. Αυτές είναι οι κυρίαρχες λέξεις της τελευταίας διετίας στην χώρα. Αν δει κάποιος, που δεν έχει καμιά επαφή με τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα, τα γραφόμενα στα διάφορα μέσα ενημέρωσης και τα λεγόμενα από επίσημα κυβερνητικά στόματα, που χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις, τι καταλαβαίνει; 

Τίποτα σαφές. Μόνο ότι είμαστε σε κρίση. Κρίση των πάντων. Τελικά μάλλον μπλέκεται γιατί πιθανότατα τα έχουμε κι εμείς μπλεγμένα στο μυαλό μας και έτσι τα εκφράζουμε. Ίσως δικαιολογημένα γιατί μας ήρθαν όλα τόσο ξαφνικά, ίσως αδικαιολόγητα γιατί εδώ είμαστε, ζούμε, εργαζόμαστε, κυκλοφορούμε. Αλλά μάλλον επαναπαυμένοι στην όχι και δυσάρεστη καθημερινότητα ήμαστε. 

Ας προσπαθήσουμε με λίγη ψυχραιμία να δούμε τι μπορούμε να μάθουμε από όλες αυτές τις λέξεις. Με μια πρώτη ματιά καταλαβαίνουμε πως μάλλον πρέπει να τις τοποθετήσουμε σε σωστή σειρά, τέτοια ώστε να αποφύγουμε είτε τις αντιθέσεις των εννοιών τους, είτε το ερώτημα ποιό γεννά τι. Για παράδειγμα Υπερφορολόγηση και Ανάκαμψη είναι δύσκολο να συμβαδίσουν, όπως Φοροδιαφυγή και Ανεργία δεν αφορούν τις ίδιες κοινωνικές ομάδες. 

Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε καταιγίδα νέων φορολογικών νόμων, διατάξεων, ερμηνευτικών και ρυθμιστικών εγκυκλίων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόθεση του νομοθέτη είναι η διόρθωση των «κακώς κειμένων». Η σειρά τους όμως και πολλές φορές το περιεχόμενο τους, ακολουθεί την άναρχη αλληλουχία της εννοίας των λέξεων της αρχής του κειμένου αυτού.

Ενδεικτικό είναι πως σε αρκετές περιπτώσεις, ένας νόμος ή διάταξη ακυρωνόταν παντελώς ή αλλαζόταν μερικώς από τον επόμενο νόμο ή διάταξη μέσα σε μερικούς μόνο μήνες, ή αναβαλλόταν η εφαρμογή κάποιων άρθρων, ή ακόμη δεν εκδιδόταν εγκαίρως, ή και καθόλου, η υπουργική απόφαση που προβλεπόταν να ρύθμιζε τις λεπτομέρειες εφαρμογής τους . Τι άλλο χρειάζεται για να μας πείσει ότι κάτι δεν γίνεται όπως η λογική επιβάλλει. Κάτι δεν γίνεται με σαφή στόχο. Κάτι δεν γίνεται με καθαρό μυαλό. Δεν εξηγείται αλλιώς. Αν σε αυτά και την ποσότητα προσθέσουμε και την πολυπλοκότητα των φορολογικών νόμων, τα πράγματα γίνονται χειρότερα. 

Αυτό που απαιτείται για να βοηθηθούν ουσιαστικά οι ενεργά και παραγωγικά εργαζόμενοι σε αυτή την χώρα, είναι ένα σχέδιο επίτευξης, πρωτίστως, οικονομικής σταθεροποίησης. Ποια και τι ανάπτυξη; Πρώτα πρέπει να σταματήσει η πτώση! Η ανάπτυξη θα έρθει μετά, αφού μπουν τα θεμέλια σωστά. Όπως η θερμοκρασία για να φτάσει από τους μείον δέκα στους συν είκοσι, περνάει πρώτα από τους μηδέν βαθμούς, έτσι κι η οικονομία για να περάσει σε φάση ανάπτυξης πρέπει πρώτα να σταματήσει την πτώση. Αλλιώς ζούμε σε ουτοπικές διανοητικές σφαίρες. 

Η έλευση σταθερότητας στην οικονομία σημαίνει απλά, σταμάτημα της πτώσης του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων, σταμάτημα της ανόδου της ανεργίας, σταμάτημα της πτώσης των εσόδων του κράτους και άρα πρόσφορο έδαφος για τις πολυπόθητες επενδύσεις και τον προγραμματισμό του μέλλοντος. 

Η απλούστευση της πολυπλοκότητας των φορολογικών διατάξεων είναι βασικό εργαλείο για την τοποθέτηση υγιών βάσεων προόδου. Οι φορολογικοί νόμοι επηρεάζονται, όπως είναι φυσικό, από τους σύγχρονους τρόπους με τους οποίους τα οικονομούντα πρόσωπα συναλλάσσονται. 

Οι τρόποι αυτοί είναι από μόνοι τους περίπλοκοι και επομένως δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε το γεγονός πως και οι νόμοι που απεικονίζουν περίπλοκους τρόπους συναλλαγής δεν μπορεί παρά να είναι οι ίδιοι απλούστατοι. Αλλά από το σημείο της απλότητας ως το σημείο να είναι αλληλοαναιρούμενοι και μερικές φορές ακατάληπτοι, υπάρχει απόσταση μεγάλη. Οι απλές και σαφείς διατάξεις δεν δίνουν πρόσφορο έδαφος στην διαφθορά. 

Προστατεύουν τον πολίτη από την υπερφορολόγηση. Συνδράμουν την επιχειρηματικότητα με την έλλειψη αχρείαστης γραφειοκρατίας. Βοηθούν το κράτος στην εύκολη αποκάλυψη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. Δεν παρέχουν ευκαιρίες στους κατά σύστημα παρανομούντες να ανακαλύπτουν «παράθυρα», ή «τρύπες» στο σύστημα, κερδίζοντας χρόνο ή και ασυλία από την χρήση τους. 

Ας προσπαθήσουν λοιπόν και οι νομοθετούντες με ψυχραιμία και μεθοδικότητα να αποφύγουν τις πολυπλοκότητες και να στοχεύσουν τον στόχο για να αποκαταστήσουν την οικονομική σταθερότητα αρχικά. Μετά η ανάπτυξη έρχεται ως φυσική συνέπεια. 

ΠΗΓΗ: www.euro2day.gr