Χ.Α.Α.  Live    

                                                                                     

                                                                                                                                                                  

                                                              Σχόλια γιά τή συνεδρίαση online..

ΕΦΟΡΙΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ LOST...

Την ώρα που οι άνδρες της Οικονομικής Αστυνομίας προσπαθούσαν να φύγουν από την Ύδρα, εγώ ανέβαινα σε ένα καϊκι στο λιμάνι κάποιου άλλου νησιού, πολλά μίλια μακριά από τη γενέτειρα των ηρώων της Επανάστασης. Δεν είχα ιδέα τι συνέβη στην Ύδρα. Υποθέτω ότι δεν το ήξερε ούτε ο νεαρός που ήταν καθισμένος πίσω από το ξύλινο τραπέζι, στο κατάστρωμα του καϊκιού. Το καϊκι εκτελεί κάθημερινά μικρές κρουαζιέρες διάρκειας επτά ωρών. Επισκέπτεται τρία νησάκια, ενώ το πλήρωμα σερβίρει σουβλάκι, σαλάτα και καρπούζι. Το κόστος είναι τριάντα ευρώ.

Έδωσα στον νεαρό εκατό ευρώ, ζητώντας τρία εισιτήρια. Μου επέστρεψε ένα δεκάρικο και μία ματιά γεμάτη απορία. Τι άλλο ήθελα; Μία απόδειξη ήθελα. Μπροστά του είχε ένα μπλοκ αποδείξεων. «Ο κύριος θέλει απόδειξη» είπε σε έναν τύπο που έδειχνε να έχει τον έλεγχο. Ξαφνικά στο τραπέζι εμφανίστηκε μία απόδειξη που έφερε σφραγίδα της επιχείρησης, δεν ήταν διάτρητη και η ημερομηνία είχε τροποποιηθεί με το χέρι. Πιθανότατα επρόκειτο για μία απόδειξη της 13ης Αυγούστου που μετατράπηκε σε απόδειξη 18ης. «Είναι παλιά» του λέω. «Είναι καινούργια» μου είπε ο έχων τον έλεγχο. «Την κόψαμε νωρίτερα και αυτοί που έπρεπε να την πάρουν άλλαξαν γνώμη και έφυγαν.» Τέτοιο μπέρδεμα... «Δεν κόβεις αποδείξεις» του είπα. «Κάτσε να δεις, κόβω» μου είπε. Δεν έκοβε. «Είναι εισιτήρια που έχουν αγοράσει από τα ξενοδοχεία τους» πέταξε κάποιος. Βλακείες. Και γιατί σε μένα έδωσε μία παλιά απόδειξη; Εννοείται ότι το μπαρ του καϊκιού διέθετε καφέδες και αναψυκτικά έναντι χαμηλού αντιτίμου, χωρίς, φυσικά, απόδειξη. Αποδείξεις δεν εμφανίστηκαν ούτε στα τρία νησιά που επισκεφθήκαμε. Και καλά το ένα, είναι ακατοίκητο. Στα άλλα; Μα στα άλλα είναι δυνατόν να απαιτείς απόδειξη από τον ακρίτα που έχει στήσει έναν πάγκο και πουλάει καφέδες και γλυκά του κουταλιού; Και παντού η ίδια αηδιαστική απάντηση: «έναν μήνα περιμένουμε και εμείς να δουλέψουμε. Αν πληρώσουμε την Εφορία δεν θα έχουμε να ντύσουμε τα παιδιά μας.» Σοβαρά; Καλώς να σας δεχθούμε στο κλαμπ.

Πίσω στο μεγάλο νησί, το στοιχειώδες ρεπορτάζ μου έδειξε ότι οι περισσότεροι καταστηματάρχες κόβουν αποδείξεις μόνο σε Έλληνες. «Αν έρθει το ΣΔΟΕ με ειδοποιεί με SMS ο λογιστής μου» παραδέχεται τοπικός έμπορος.

Τώρα θα με ρωτήσετε ποιο είναι το νησί. Ευχαρίστως να σας πω. Είναι όλα τα νησιά. Είναι τα νησία που το ΣΔΟΕ διαπιστώνει παραβατικότητα 100%. Σκεφτόμουν ότι αν στο νησί του Lost κατοικούσαν Έλληνες, ο μαύρος καπνός και η πολική αρκούδα θα έκλεβαν την Εφορία. Είναι σε όλα εκείνα τα νησιά που το χειμώνα μουτζώνουν την τηλεόραση όταν παίζει ειδήσεις και καταριούνται τη Μέρκελ επειδή τους χάλασε τη ζωή. Τα μικρά αυτά καθάρματα, οι μεγάλοι μας εχθροί.

 www.protagon.gr  Kώστα Γιαννακίδη