Χ.Α.Α.  Live    

.

                                                             Σχόλια γιά τή συνεδρίαση online...

OI ΠΕΝΤΕ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ Η ΕΛΛΑΔΑ 
   ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ  ΣΤΟ ΕΥΡΩ...*

Του Μιχάλη Μητσού, ΝΕΑ
Ας βάλουμε ένα αίνιγμα. Ποια χώρα, ποιος οργανισμός, ποιος πολιτικός έχει αναδειχθεί στον πιο ένθερμο υποστηρικτή της παραμονής της χώρας μας στο ευρώ; Ο Φρανσουά Ολάντ; Σε μεγάλο βαθμό ναι, για λόγους όμως κυρίως συναισθηματικούς. Ο Ομπάμα; Φυσικά, αν και η υποστήριξη αυτή έχει ημερομηνία λήξεως: τις αμερικανικές εκλογές. Η γερμανική αντιπολίτευση; Μπα, άνθρωποι που ξέρουν πρόσωπα και πράγματα λένε πως αν υπουργός Οικονομικών δεν ήταν ο Σόιμπλε αλλά ο (υποψήφιος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος για την Καγκελαρία) Πέερ Στάινμπρουκ, ίσως το Grexit να είχε γίνει ήδη πραγματικότητα. Ο Γιούνκερ; Εντάξει, μας συμπαθεί, αλλά το ειδικό του βάρος δεν είναι μεγάλο. Ε, λοιπόν, εκείνοι που την κρίσιμη στιγμή (το καλοκαίρι) είπαν στον κατάλληλο άνθρωπο (τη Μέρκελ) την πολύτιμη φράση («Κάτω τα χέρια από την Ελλάδα») ήταν οι Κινέζοι. Στη διάρκεια της τελευταίας επίσκεψης της Καγκελαρίου στο Πεκίνο, ο Πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο είπε πως τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες. Κι ότι η Κίνα δεν είχε καμιά όρεξη να υποστούν αυτές τις συνέπειες οι οικονομικές της σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση, που είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός της εταίρος.
«Θέλουμε η ευρωζώνη να παραμείνει ανέπαφη», επανέλαβε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο και ο κινέζος πρεσβευτής στην Αθήνα Ντου Κιουέν σε πρόσφατη συνέντευξή του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς».


Η εντύπωση που αποκομίσαμε μια ομάδα ελλήνων δημοσιογράφων από ένα ταξίδι-αστραπή που πραγματοποιήσαμε αυτή την εβδομάδα στο Βερολίνο είναι ότι η παρέμβαση του Γουέν υπήρξε καταλυτική. «Η πολιτική απόφαση που έχει ληφθεί είναι να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ», μας είπε ορθά-κοφτά ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Στερν» Χανς Ούλριχ Γέργκες, μία από τις πιο έγκυρες φωνές στη χώρα του και συχνός καλεσμένος των τηλεοπτικών πάνελ. Τα συμφέροντα της Κίνας (και κατ” επέκταση της Γερμανίας) δεν είναι φυσικά ο μόνος λόγος. Στην ίδια κατεύθυνση οδήγησε και η γενική διαπίστωση των Ευρωπαίων ότι τα χρήματα που έχουν δώσει μέχρι τώρα για την Ελλάδα είναι πολλά και ότι θα χαθούν σε περίπτωση χρεοκοπίας της τελευταίας και εξόδου της από την ευρωζώνη. Ας πούμε ότι φάγαμε τον γάιδαρο – θα αφήσουμε την ουρά και θα γυρίσουμε στο σπίτι άπρακτοι;
Το ρεπορτάζ που δημοσίευσαν βέβαια τη Δευτέρα οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» ήταν (για άλλη μία φορά) καταστροφολογικό. Προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τη σύγκρουση του Γιάννη Στουρνάρα με τον διαπραγματευτή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Πολ Τόμσεν, έλληνες τεχνοκράτες εκφράζουν στην εφημερίδα την ανησυχία τους ότι ενδεχομένως η Ευρώπη χρησιμοποιεί το ΔΝΤ για να οδηγήσει την Ελλάδα στην έξοδο. Υπάρχει όμως και μια άλλη ανάγνωση: ότι το ρήγμα στους κόλπους της τρόικας (με το ΔΝΤ να ζητά νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο και την Ευρώπη να το απορρίπτει) εντάσσεται σε έναν νομισματικό πόλεμο που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική. Και επιβεβαιώνει την απόφαση ότι η ευρωζώνη θέλει να είναι σε αυτόν τον πόλεμο «ανέπαφη».

Γιατί όμως ο αντιπρόεδρος της γερμανικής κυβέρνησης Φίλιπ Ρέσλερ απειλεί κάθε τόσο την Ελλάδα ότι μπορεί να βρεθεί εκτός ευρώ; «Ελάτε τώρα, κανείς δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη τον Ρέσλερ, ούτε στη Γερμανία ούτε στον υπόλοιπο κόσμο», μας είπε ο Μανουέλ Σαρατσίν, εκπρόσωπος των Πρασίνων για την Ευρώπη. Αντίθετα, όλοι λαμβάνουν υπόψη τον Μάριο Ντράγκι. Και η απόφασή του να στηρίξει (υπό όρους) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τις χώρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα αγοράζοντας ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, αν και δεν αφορά αυτή τη στιγμή την Ελλάδα, δρα σταθεροποιητικά για το ευρώ. Και η σταθεροποίηση βοηθά τη χώρα μας, γιατί επιτρέπει την εκτίμηση της κατάστασης με ψυχραιμία και νηφαλιότητα.
Κίνα, στενά οικονομικά συμφέροντα της Ευρώπης, νομισματική αντιπαράθεση με την Ουάσιγκτον και Ντράγκι: στους τέσσερις αυτούς λόγους που δένουν την Ελλάδα με την ευρωζώνη έρχεται να προστεθεί και η αίσθηση των ευρωπαϊκών πρωτευουσών ότι η ελληνική κυβέρνηση καταβάλλει για πρώτη φορά μια ειλικρινή προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις μέσα σε ένα ιδιαίτερα δυσμενές κλίμα. «Επιτέλους, είστε μια φυσιολογική χώρα!», εξανέστη ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, επισημαίνοντας κάτι που πολλοί στην Ελλάδα τείνουν μέσα στην απελπισία τους να ξεχνούν: ότι θεμελιώδης προϋπόθεση για την ανάκαμψη της Ελλάδας είναι η παραμονή της στην ευρωζώνη. Σε αντίθετη περίπτωση, κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει στη χώρα μας.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι μπορεί οι ξένοι να θεωρούν πλέον «φυσιολογική» την Ελλάδα, δεν θεωρούν όμως πολλοί Ελληνες φυσιολογική μια κυβέρνηση που παίρνει διαρκώς νέα μέτρα, κόβει συνεχώς τους μισθούς και τις συντάξεις και δεν μπορεί να ανοίξει ένα κλειστό επάγγελμα. Αν η λαϊκή οργή οδηγήσει στην πτώση αυτής της κυβέρνησης και τη διεξαγωγή εκλογών, το πιθανότερο είναι ότι πρώτο κόμμα θα αναδειχθεί η παράταξη που υποστηρίζει την καταγγελία του Μνημονίου. Είναι συμβατά Τσίπρας και ευρώ; Εκανα αυτή την ερώτηση στον Ντίτερ Ντεμ, εκπρόσωπο του Κόμματος της Αριστεράς για την Ευρώπη και ένα από τα τρία στελέχη του Die Linke με τα οποία επρόκειτο να συναντηθεί χθες το απόγευμα ο Αλέξης Τσίπρας στο Βερολίνο. «Εγώ είμαι οπαδός του Μπερλινγκουέρ», μου απάντησε, δείχνοντας την κονκάρδα που φορούσε στο πέτο με τις φωτογραφίες του θρυλικού αρχηγού του PCI, της Ρόζα Λούξεμπουργκ και του Τσε. «Εχω διδαχθεί από τα πραξικοπήματα κατά του Βίλι Μπραντ και του Αλιέντε. Η λύση είναι πάντα ο ιστορικός συμβιβασμός. Για την Ελλάδα, αυτό σημαίνει μια κυβέρνηση συνασπισμού Τσίπρα και Σαμαρά. Προπαντός, μακριά από τους σοσιαλδημοκράτες! Το είπα και στον Αλέξη όταν επισκέφθηκε τις προάλλες τη Γερμανία».
«Και τι απάντησε ο πρόεδρος;», τον ρώτησα χωρίς να κρύβω την περιέργειά μου. «Ο Αλέξης είναι αδελφός μου. Δεν θα το αποκάλυπτα ποτέ». Μωρέ, λέτε;

(*) Αρκεί να μη βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας