X.A.A. LIVE 

FTSE/XA MID CAP

        
                                                                         σχόλια για τη συνεδρίαση online...

TO EΛΛΗΝΙΚΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ...

"αναζητά" το δρόμο προς τις διεθνείς αγορές.


Η εξαγωγή του ελληνικού ελαιολάδου σε "χύμα" μορφή και η μη τυποποίησή του, έχει αρνητικές επιπτώσεις για την οικονομία της χώρας και την τσέπη των παραγωγών. 

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει στρέψει τους περισσότερες επαγγελματίες στους σίγουρος και προσοδοφόρους τομείς της οικονομίας, ιδιαίτερα στη γεωργία με τη μακραίωνη παράδοση στη χώρα. Ωστόσο, η βασίλισσα της ελληνικής γεωργίας είναι η ελαιοκομία και το εξαιρετικής ποιότητας ελληνικό ελαιόλαδο.

Η ελληνική αγορά απορροφάει σταθερά το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής ελαιολάδου, η ΕΕ επιδοτεί το λάδι, ενώ το ελληνικό ελαιόλαδο έχει βραβευτεί επανειλημμένα ως το καλύτερο στον κόσμο. Πρόκειται λοιπόν για μία ενασχόληση που μπορεί να αποφέρει έσοδα. Γιατί όμως, το ελληνικό ελαιόλαδο δυσκολεύεται να βρει το δρόμο προς τις διεθνείς αγορές; Γιατί το ελληνικό τυποποιημένο ελαιόλαδο απουσιάζει από τα ράφια των σούπερ μάρκετ στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία.



Το εξαιρετικά παρθένο ελληνικό ελαιόλαδο

Η Ελλάδα σήμερα είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός ελαιολάδου παγκοσμίως, μετά την Ιταλία και την Ισπανία. Η ιδιαιτερότητα των μικρών γεωργικών ιδιοκτησιών και η εξάρτηση από τις κοινοτικές επιδοτήσεις έχουν κάνει ασύμφορη ως έναν βαθμό την παραγωγή ελαιολάδου. Αντίθετα, η Ισπανία και η Ιταλία έχουν επενδύσει μεγάλα ποσά και έχουν δημιουργήσει ένα άκρως επαγγελματικό προϊόν προκειμένου να «παίζουν» ανταγωνιστικά στην αγορά και να κερδίζουν τι νέες αγορές. Όλα τα παραπάνω, περιορίζουν τις επιλογές του Έλληνα παραγωγού, ενώ η έλλειψη εταιρειών, που θα μπορούσα να τυποποιήσουν το ελαιόλαδο, δυσχεραίνει την κατάσταση, έχοντας αρνητική επίδραση στην ανταγωνιστικότητα του ελληνικού ελαιολάδου.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών (ΟΠΕ), το 80% του ελληνικού ελαιολάδου είναι έξτρα παρθένο (οξύτητα 0-1 βαθμών), έναντι 50% της ιταλικής παραγωγής και 40% της Ισπανίας. Αυτή λοιπόν η ποιοτική υπεροχή είναι το όπλο του ελληνικού ελαιολάδου για να διεισδύσει στις διεθνείς αγορές.



Η "ιταλοποίηση" του ελληνικού χύμα ελαιολάδου

Ωστόσο, η Ελλάδα χάνει το πλεονέκτημα αυτό εξαιτίας του τρόπου εξαγωγής του ελαιολάδου της. Από τους 150.000 τόνους ελαιολάδου που διατίθενται προς εξαγωγή, μόλις το 10% γίνεται σε τυποποιημένη μορφή. Το υπόλοιπο 90% εξάγεται χύμα, με την τυποποίηση να γίνεται στις χώρες που το εισάγουν. Η Ιταλία είναι η καλύτερη πελάτις του ελληνικού ελαιολάδου, καθώς εισάγει το 78% της εξαγόμενης ποσότητας, σχεδόν αποκλειστικά σε χύμα μορφή.

Στη συνέχεια αναμειγνύεται με το ιταλικό ελαιόλαδο, προκειμένου να βελτιώσει τη ποιότητά του, εμφιαλώνεται και πωλείται στη διεθνή αγορά ως ιταλικό προϊόν Έτσι, οι Έλληνες παραγωγοί και η ελληνική οικονομία χάνουν τη διαφορά από την υπεραξία, που δημιουργείται με την τυποποίηση, αλλά και το brand που δημιουργείται. Επίσης, χάνουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν το know how και το δίκτυο προς τις διεθνείς αγορές.

Παράλληλα, το τυποποιημένο και επώνυμο ελληνικό ελαιόλαδο αποτελεί μόλις το 10% του συνόλου των εξαγωγών, που αντιστοιχεί σε λιγότερο από 15.000 τόνους ετησίως.

Φυσικά υπάρχουν ξεχωριστά παραδείγματα Ελλήνων παραγωγών και εταιρειών, όπως το «λ» το πρώτο ελαιόλαδο πολυτελείας, ultra premium, από την εταιρεία Speiron. Επιπλέον, η πρακτική της Ιταλίας για ανάμειξη του ελληνικού ελαιολάδου με το ελληνικό,- αλλά και άλλων χωρών σε μικρότερες ποσότητες - προκάλεσε την επέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ζητώντας από την Ιταλία να κατονομάζει στις ετικέτες, τις χώρες προέλευσης του ελαιολάδου που εμπεριέχονται στη φιάλη.



Οι νέες αγορές

Στο ελληνικό ελαιόλαδο παρουσιάζονται σημαντικές ευκαιρίες για εξαγωγή. Η κινεζική αγορά «διψάει» για ελαιόλαδο, ωστόσο και εδώ η Ελλάδα έρχεται Τρίτη καλύπτοντας το 8,41% των εισαγωγών της Κίνας, έναντι 43,34% της Ισπανίας και 32,91% της Ιταλίας.

Ωστόσο, η οικονομική κρίση και η έλλειψη ρευστότητας προς τους παραγωγούς έχει οδηγήσει σε μείωση των τιμών, προκειμένου να μπορέσουν να μπορέσουν να πουλήσουν το προϊόν τους. Οι παραγωγοί επιζητούν επίσης φθηνότερους τρόπους παραγωγής του ελαιολάδου (φθηνότερα ελαιοτριβεία, μείωση εργατικού κόστους, κτλ.), καθώς η έλλειψη δανεισμού από τις τράπεζες και η οικονομική ρευστότητα δεν τους δίνει άλλη επιλογή. Σε αυτό το κλίμα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια το ελληνικό ελαιόλαδο είναι φθηνότερο από το ισπανικό και το ιταλικό.

www.reporter.gr