X.A.A. LIVE 

        
                                                                         σχόλια για τη συνεδρίαση online...

XΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ...

Toυ Σταμου Zουλα 

Ας μη γελιόμαστε. Και κυρίως, ας μην αυταπατηθούν οι κυβερνώντες. Η «ανάσα» που πήρε η χώρα, με τη χορήγηση των 52,4 δισ. ευρώ, δεν σημαίνει ανάσα ζωής. Ούτε καν μικρή ανάπαυλα ή κάποια ανακούφιση. Ολοι πρέπει να τη δούμε ως μοναδική και ύστατη σανίδα σωτηρίας, πριν από τον πνιγμό, που μέχρι χθες οι «διασώστες» μας θεωρούσαν αναπόφευκτο. Η επισήμανση δεν αναφέρεται μόνο στην ορθή διαχείριση του τεράστιου ποσού, με βασικό στόχο την επανακίνηση της τελματωμένης οικονομίας. Τούτο πρέπει να θεωρείται αυτονόητο και «προαπαιτούμενο». Κυρίως αφορά την αλλαγή κλίματος στην ελληνική κοινωνία. Δηλαδή, τη μεταστροφή της σημερινής αποκαρδίωσης, της γενικής αποδοκιμασίας και της οργής του πολίτη, για τα όσα υποχρεώνεται να υποστεί, με την ενστάλαξη μιας κάποιας εμπιστοσύνης και ελπίδας. Ομως αυτό δεν επιτυγχάνεται με ευρωπαϊκή βοήθεια, ακόμη και πολλαπλάσια (κάτι που αποκλείεται) έναντι της σημερινής. Απαιτεί εσωτερική προσπάθεια. Και πρωτίστως απτές αποδείξεις, πως τουλάχιστον οι τρεις συγκυβερνώντες μετέβαλαν ήδη –και μάλιστα ριζικά– νοοτροπία, έχοντας πλήρως απεξαρτηθεί από το πολιτικό παρελθόν.

Ομως, αντί αυτών των «απτών αποδείξεων», εξακολουθούν να ανακύπτουν καθημερινά σαφείς ενδείξεις περί του αντιθέτου. Αλήθεια, έχουν διερωτηθεί ποτέ και ειλικρινά οι κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης ποία εντύπωση προκαλείται στην ελληνική κοινωνία από φαινόμενα, π.χ., όπως η «ασύλληπτη», επί 10ετίες, φοροδιαφυγή. Η διαιώνιση ενός κατάφωρα άδικου φορολογικού συστήματος. Και πιο «επίκαιρα»: Οι δύο εκβιαστικές νίκες των «αδούλωτων» υπαλλήλων της Βουλής. Ο «ακατάβλητος» αγώνας των συνδικαλιστών της ΠΟΕ–ΟΤΑ, υπέρ των λάθρα διορισθέντων δημοτικών υπαλλήλων, με πρωτοπαλίκαρα τους καφεδορίπτες και τους γραβατοπνίχτες. Το θολό τοπίο, που εξακολουθεί να υπάρχει επί τρία χρόνια, σχετικά με τους προκλητικά αμειβόμενους στις ΔΕΚΟ. Για την αμετανόητη, τέλος, εμμονή των κυβερνώντων να διορίζουν στους δημόσιους οργανισμούς τα κομματικά τους απόβλητα. Ας σημειωθεί δε ότι περιστατικά, όπως αυτά, «απευθύνονται» κατά κύριο λόγο στα κατ’ εξοχήν θύματα της κρίσης. Δηλαδή, στα εκατομμύρια των συνήθων υποζυγίων, μισθωτών και των συνταξιούχων. Στις εκατοντάδες χιλιάδες των μικρομεσαίων, που βιώνουν την οικονομική απόγνωση. Στο 1,5 εκατ. των ανέργων. Υπάρχει κάποια αμφιβολία πως όλα αυτά, αντί κάποιας εγκαρδίωσης και ελπίδας, επιτείνουν την απογοήτευση και την οργή της πάσχουσας πλειονότητας των πολιτών;

Με τα δεδομένα αυτά οι κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης οφείλουν να γνωρίζουν πως οι «αγνές προθέσεις» και οι «καλοπροαίρετες προσπάθειες», αν δεν συνοδευτούν με απτές πράξεις, ότι ανοίγουν μια νέα σελίδα στην πολιτική ζωή του τόπου, είναι ατελέσφορες και μάταιες. Οτι παραπέμπουν στους «Τρώες» το Κωνσταντίνου Καβάφη. Θα είναι «οι προσπάθειές τους, των συφοριασμένων· που κομμάτι κατορθώνουνε· κομμάτι παίρνουν επάνω τους· και αρχίζουν να ’χουν θάρρος και καλές ελπίδες». Αν οι τρεις συγκυβερνώντες δεν αποβάλουν τον φαύλο παλαιοκομματισμό, πάντα «ο Αχιλλεύς θα βγαίνει εμπροστά τους και με φωνές μεγάλες θα τους τρομάζει». Τότε «η τόλμη και η απόφασίς τους χάνονται· ταράττεται η ψυχή τους, παραλύει· κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουνε, ζητώντας να γλυτώσουνε με τη φυγή. Ομως η πτώσις τους είναι βεβαία»... Ποιητική αδεία, ας προσθέσουμε πως η «πτώσις τους» ελάχιστα θα μας ενδιέφερε, αν δεν ήταν προσδεδεμένοι με την τύχη της χώρας και όλων ημών...

www.kathimerini.gr