ΣΑΒΒΑΤΟ..
με καφεδάκι


H ITAΛΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΥΡΙΖΕΙ ΣΕΛΙΔΑ..

La gauche italienne sonne le Toscan

©Libération..


Για μια μεγάλη μερίδα των Δημοκρατικών ψηφοφόρων, εδώ και λίγους μόνο μήνες ήταν ακόμα φόβητρο. «Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι ένας αριστερός Μπερλουσκόνι (Berlusconi)», είχε δηλώσει π.χ. ο Κάρλο Ντε Μπενεντέτι (Carlo De Benedetti), το αφεντικό της προοδευτικής εφημερίδας «λα ρεπούμπλικα». Αλλά στα 38 του χρόνια ο Ματέο Ρέντσι (Matteo Renzi) τελικά άδραξε την καρέκλα του γραμματέα του «δημοκρατικού κόμματος» (PD) στις εσωκομματικές εκλογές. Ο νεαρός δήμαρχος της Φλωρεντίας τελικά υπερίσχυσε των δύο ανθυποψηφίων του, του 52χρονου Τζιάνι Κουπέρλο (Gianni Cuperlo), παλιού συμβούλου του Μάσιμο Ντ' Αλέμα (Massimo D' Alema), εκπροσώπου της παραδοσιακής ιταλικής αριστεράς και του 38χρονου Πίπο Τσιβάτι (Pippo Civati), που ενσαρκώνει ένα ακόμα πιο αιρετικό ρεύμα.

Από την προηγούμενη εσωκομματική εκλογή στα τέλη του 2012, για το ποιος θα εκπροσωπήσει το κόμμα στις επικείμενες τότε εθνικές εκλογές, ο Ματέο Ρέντσι –που τότε είχε ηττηθεί από τον εν ενεργεία γραμματέα του PD Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι (Pier Luigi Bersani) λαμβάνοντας 39% των ψήφων- αναβαθμίστηκε από επίδοξος διεκδικητής της εξουσίας σε σανίδα σωτηρίας ενός κόμματος που βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Οι επιθέσεις εναντίον του για τα ανοίγματά του στους ψηφοφόρους της δεξιάς, οι κοροϊδίες για το άκρως τηλεοπτικό του στιλ, η περιφρόνηση για τον εμφανή του πόθο για «rottamare» -ήτοι για την εξολόθρευση της παλαιάς φρουράς των ηγετών του κόμματος- όλα ξεχάστηκαν. Σήμερα ο Ματέο Ρέντσι θεωρείται ο μόνος ηγέτης που μπορεί να αντεπεξέρθει στην κατάσταση και να σώσει το κόμμα. Σε τέτοιο βαθμό που οι παλιοί του επικριτές, που τον έλεγαν δεξιό λόγω της απορριπτικής του στάσης προς τα συνδικάτα («θέλουν αδυνάτισμα») ή των εργασιακών σχέσεων, τις τελευταίες ημέρες ανέβηκαν πατείς με πατώ σε στο νικηφόρο άρμα του. Ανάμεσά τους ξεχώρισαν ορισμένοι τοπικοί βαρόνοι, όπως οι δήμαρχοι του Τορίνο και του Παλέρμο. «Τον υποστηρίζουν αυτοί που ήθελε να εξολοθρεύσει», ειρωνεύεται η μπερλουσκονικί εφημερίδα «ιλ τζιορνάλε».«Θα ψηφίσω Ρέντσι διότι είναι αναγκαίο να αλλάξουμε και να κάνουμε ένα άλμα προς τη νεότερη γενιά», αποκάλυψε πρόσφατα ο Κάρλο Ντε Μπενεντέτι, πριν κάνει την αυτοκριτική του: «δυσπιστούσα κάπως απέναντί του, γιατί δεν τον γνώριζα καλά». Αλλά τώρα αποθεώνει τις κρυφές χάρες του Φλωρεντίνου: «μοιάζει με σφουγγάρι. Μαθαίνει με εκπληκτική ταχύτητα και διαθέτει το χάρισμα να συμπάσχει με τους ανθρώπους».

Αλαζονεία

Ο παλιός πρόσκοπος Ματέο Ρέντσι ανέκαθεν έκοβε δρόμο: εγγράφεται πολύ νέος στο «ιταλικό λαϊκό κόμμα» (PPI), τον επίγονο της «χριστιανικής δημοκρατίας» (DC) και εκλέγεται το 2009, σε ηλικία μόλις 34 ετών, δήμαρχος της Φλωρεντίας ενάντια στις επιφυλάξεις του ιερατείου του PD. Υιοθετεί ως στρατηγική το δυναμισμό, την ανάληψη ρίσκου και τη λατρεία του μοντερνισμού. Οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν για λαϊκισμό και αμετροέπεια. «Καλύτερα αμετροεπής, παρά δειλός», ανταπαντά εκείνος, ξεχειλίζοντας από ασυνήθιστη ετοιμολογία και αυτοπεποίθηση. «Είναι παρορμητικός, αλλά και οξύνους» υπογραμμίζουν στο περιβάλλον του, πριν παραδεχτούν ότι «του είναι κάπως δύσκολο να παθιαστεί για ορισμένα ζητήματα, σαν το ευρωπαϊκό "two pack" επί παραδείγματι».

«Πέρσι έλαβε ήδη 40% των ψήφων στην εσωκομματική εκλογή», παρατηρεί ο πολιτικός σχολιαστής Τζιανφράνκο Πασκουίνο (Gianfranco Pasquino), «αλλά η τωρινή του επιτυχία οφείλεται στη χρεοκοπία της ηγετικής ομάδας του PD. Ο Ρέντσι είναι πια ο μόνος δυνατός ηγέτης του, διότι είναι νέος και επικοινωνιακός».

Με τις εσωκομματικές εκλογές και την εκλογή ενός νέου ηγέτη, το PD ευελπιστεί να γυρίσει επιτέλους τη σελίδα ενός annus horribilis. Οι γενικές εκλογές του Φεβρουαρίου, ένας θρίαμβος εν αναμονή για το κόμμα και τον ηγέτη του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι εξελίχτηκαν σε πλήρες αδιέξοδο. Ελλείψει ξεκάθαρης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, το PD αναγκάστηκε να σχηματίσει συγκυβέρνηση με τον ορκισμένο του εχθρό, τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Σαν να μην έφτανε αυτό, το Μάιο ο πρώην πρωθυπουργός και ιδεολογικός πατέρας του κόμματος Ρομάνο Πρόντι (Romano Prodi) εξουδετερώθηκε από τη διεκδίκηση της προεδρίας της δημοκρατίας μετά την προδοσία 101 αιρετών του PD. Τέλος, η πορεία προς τις εσωκομματικές εκλογές αμαυρώθηκε από κάθε είδους μικροπολιτικά κόλπα.

'Αλμα στο κενό

Ο Ματέο Ρέντσι ελπίζει πια πως η μεγάλη κινητοποίηση στις εσωκομματικές εκλογές (ψήφισαν 2.5 εκατομμύρια Ιταλοί!) θα τους εξασφαλίσει τη νομιμοποίηση και θα του επιτρέψει να γυρίσει αποφασιστικά σελίδα στην ιστορία της παράταξης. «Αμέσως μετά την 9η Δεκεμβρίου, η ατζέντα της κυβέρνησης αλλάζει», προανήγγειλε ο Ρέντσι, που κεντρικό προεκλογικό του σύνθημα ήταν να βγει η Ιταλία από τη στασιμότητα. Επισήμως δεν προεξοφλεί ακόμα το τέλος της εμπειρίας της κυβέρνησης εθνικής ενότητας (PD, κεντρώοι, πρώην μπερλουσκονικοί) υπό την ηγεσία του συντρόφου του Ενρίκο Λέτα (Enrico Letta). Διευκρινίζει πάντως πως «θα τον υποστηρίξουμε μόνο αν κάνει μεταρρυθμίσεις. Αλλιώς "finish"».

Όντα ο δημοφιλέστερος πολιτικός στη σημερινή Ιταλία, ο Ρέντσι θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να προκαλέσει μια πολιτική κρίση που θα οδηγούσε σε εσπευσμένη προσφυγή στις κάλπες. Κάτι τέτοιο όμως, θα ισοδυναμούσε με άλμα στο κενό. Πόσο μάλλον που το συνταγματικό δικαστήριο μόλις δήλωσε πως ο νέος εκλογικός νόμος είναι εν μέρει αντισυνταγματικός. «Τους προσεχείς μήνες, η κατάσταση θα περιπλεχθεί για τον Ματέο Ρέντσι», προβλέπει ο Τζιανφράνκο Πασκουίνο. «Θα χρειαστεί να τιθασεύσει το νευρικό του χαρακτήρα και να ασκηθεί στην υπομονή».

Ο Eric Jozef είναι ανταποκριτής της «λιμπερασιόν» στη Ρώμη

www.ppol.gr.