ΣΑΒΒΑΤΟ..
με καφεδάκι


Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΩΣ...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συνείδηση των βουλευτών είναι κάτι σαν «τη σωτηρία της ψυχής»: πολύ μεγάλο πράγμα.
Αν μη τι άλλο, επειδή σύμφωνα με το άρθρο 60,1 του Συντάγματος, «οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση».
Μόνο που η συνείδηση του βουλευτή δεν είναι απλώς μεγάλο πράγμα. Είναι και πολύ μυστήρια υπόθεση.
Αλλος ακούει στη συνείδησή του να του μιλάει η φέτα Δωδώνης. Αλλη βλέπει τη συνείδησή της να ματώνει για τις ξεναγούς της Κέρκυρας. Και άλλος δεν αντέχει να περιφέρει τη συνείδησή του στα καφενεία του Ηρακλείου.
Υπάρχουν ακόμη και ορισμένοι που αντιλαμβάνονται τον στίχο στην πλήρη του έννοια.

Η συνείδησή τους, δηλαδή, είναι και αυτή «σαν ταξιδάκι αναψυχής».
Ξεκινάει από το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, πλέει λίγο στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, στον δρόμο για τη Δαμασκό βλέπει το φως για το Μνημόνιο, μετακομίζει στη ΔΗΜΑΡ (ή στην Κατσέλη) για κάνα δυο εκλογές, ψηφίζει την κυβέρνηση του Σαμαρά και μετά την κάνει για τον ΣΥΡΙΖΑ - μήπως και ο κάτοχος της συνείδησης ξαναβγεί βουλευτής διότι τώρα έσφιξαν τα γάλατα…
Διότι η καλή συνείδηση του καλού βουλευτή μπορεί να λέει πολλά και διάφορα, αλλά σχεδόν πάντα καταλήγει σε μια σοφή επιταγή: μη γίνεσαι δυσάρεστος.
Ετσι, ο ευσυνείδητος βουλευτής είναι εκείνος που πρωτίστως τα έχει καλά με τους συνεταιριστές της Δωδώνης, τις ξεναγούς της Κέρκυρας και τα καφενεία του Ηρακλείου.
Μπορεί, δηλαδή, η παρουσία του στη Βουλή να μην προσφέρει τίποτα στον τόπο, αλλά τουλάχιστον εκείνος τα έχει καλά με τους ψηφοφόρους του.
Και από προσχήματα, άλλο τίποτα.
Αλλοι ανακαλύπτουν ότι η συνείδησή τους απέκτησε αιφνιδίως εντονότατα αριστερά ανακλαστικά. Αλλους τους πνίγει η αδικία των μέτρων. Αλλοι κλαίνε για τη δυστυχία του κοσμάκη.
Και κάποιοι άλλοι δεν τηρούν ούτε καν τα προσχήματα.
Μόλις προχθές άκουσα έναν από τους συνήθεις ταξιδιώτες να ανακαλύπτει τον Νοέμβριο ότι ο Σαμαράς δεν ήταν η ενδεδειγμένη επιλογή Πρωθυπουργού τον… Ιούνιο! Προφανώς, για να συνεχίσει το ταξιδάκι του εκτός κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Λυπάμαι, αλλά τέτοιους έχουμε στείλει στη Βουλή. Συνεπώς εμείς φταίμε. Εμείς τους ζητήσαμε να μη μας στενοχωρούν και να μη μας δυσαρεστούν προκειμένου να τους ξαναψηφίσουμε.
Και αυτό ακριβώς κάνουν περιφερόμενοι. Λένε στα καφενεία και στις ξεναγούς και στους παραγωγούς φέτας μόνο εκείνα που θέλουν να ακούσουν.
Δυστυχώς, ποτέ δεν τους ζητήσαμε να είναι χρήσιμοι.
Αν και πολύ φοβούμαι πως ακόμη και αν το ζητούσαμε, αποκλείεται η συνείδησή τους να καταλάβαινε τι σημαίνει η λέξη.
πηγη:tanea.gr