ΣΑΒΒΑΤΟ                                                                                 

                                 

                                                               ..και καφεδάκι 


Συνέντευξη με τον εαυτό μου
 β' μέρος...

-Εάν  λοιπόν  εσείς  θεωρείτε  ότι  το  δίλημμα  είναι  μεταξύ  λογικής  και  παραλογισμού  γιατί  πιστεύετε   λοιπόν  ότι   ο  ΣΥΡΙΖΑ  παραλογίζεται;


- Κατ΄ αρχήν  ο  παραλογισμός  δεν  αφορά  τις  ηγεσίες  των  κομμάτων Αυτές  ξέρουν  πολύ  καλά  τις  συνέπειες  αυτών  που  λένε  και  κατά  πόσον  οι  απόψεις  τους    ευσταθούν.  Χρησιμοποιούν  όμως  τον  παραλογισμό  για  να  κερδίσουν  ψήφους  και  προφανώς  όχι  μόνο  ο ΣΥΡΙΖΑ.  Η  ηγεσία  των  Ανεξάρτητων  Ελλήνων   πχ  λέει  ακόμα  μεγαλύτερες  ανοησίες .Παντού    ανακαλύπτει   εύκολα  χρήματα    που  απλώς  μας  περιμένουν  να  τα  συλλέξουμε.  Πετρέλαια  που  δεν  ξέρουμε  αν  υπάρχουν  και  πότε  θα  τα  βγάλουμε,  πολεμικές  αποζημιώσεις  που   θυμηθήκαμε  μετά  60 χρόνια,  ανενεργές  (κι  ανύπαρκτες) καταθέσεις  δισεκατομμυρίων    που  θα  αξιοποιήσουμε,  ανύπαρκτα  έσοδα  του  προϋπολογισμού.   Μπούρδες  δηλαδή! Και  μια  και  με  ρωτήσατε  για  τον  ΣΥΡΙΖΑ.  Η  ηγεσία  του  ξέρει πολύ  καλά  τι  κάνει.  Δεν  θέλει  την  Ευρώπη,  δεν  θέλει  το  ευρώ  και  κάνει  ό,τι  μπορεί  για  να  βρεθούμε  εκτός.  Και  όταν  βρεθούμε  εκτός  -εάν  του  δώσουμε  την  ευκαιρία  να  έρθει  στα  πράγματα-   θα  ρίξει  φυσικά  το  φταίξιμο  στους  κακούς  Ευρωπαίους  που   μας  ανάγκασαν  να  βγούμε  από  το  ευρώ. Ο  ΣΥΡΙΖΑ  έχει  σχέδιο. Και  είναι  το  σχέδιο  ενός   πολιτικού    μορφώματος το  πρόγραμμα,  τα  στελέχη   και  οι  εκλεκτικές  συγγένειες  του  οποίου    παραπέμπουν  κατ΄ ευθείαν    σε ένα  αδιέξοδο  και  καταδικασμένο  από  την  ιστορία  αριστερισμό. Κι  αν  τον  τίτλο  “κομμουνιστικό”   τον  διατηρούν  μόνο  κάποιες  από  τις  συνιστώσες  του      -κι  όχι ο ίδιος ο  σχηματισμός–  αυτό  συμβαίνει  για  λόγους  τακτικής. Το  “αριστερό”  βλέπετε  πουλάει  πολύ  καλύτερα  από  το  “κομμουνιστικό”.   Πολλοί  δεν  συμμερίζονται  την  άποψη  μου. Και  πρώτοι  απ όλους  οι    ψηφοφόροι  του  ΣΥΡΙΖΑ  που  ακούνε  μόνο  ότι  θέλουν  να  ακούσουν. Και  σε  αυτό  ακριβώς  έγκειται ο  παραλογισμός  τους.


-Και  τι  νομίζετε  ότι  δεν  ακούνε  οι  κατα  τη  γνώμη  σας  παραλογιζόμενοι   υποψήφιοι   ψηφοφόροι του  ΣΥΡΙΖΑ;


-Δεν    θέλουν  να  ακούσουν !  Ούτε  τις    “υποσχέσεις”  του  για   επί  πλέον  και  βαρύτατες  φορολογίες,  οι οποίες  θεωρούν  ότι  δεν  θα  τους  ακουμπήσουν,  ούτε  τις  κατ΄ επανάληψη  εκφραζόμενες   θέσεις   και  του κ  Τσίπρα   και   στελεχών  του  ΣΥΡΙΖΑ  κατά  του  ευρώ  και  της  Ευρωζώνης.  Πολλοί  επίσης  αδυνατούν   να  ακούσουν  και    τις  θέσεις  του  περί  λαθρομετανάστευσης  Δεν  νομίζω  ότι  υπάρχει  πάνω  από  3%  του Ελληνικού  λαού   που  τις  συμμερίζεται.  Το  να  δοθεί  επίδομα  ανεργίας  σε  λαθρομετανάστες  ή  να  διευκολυνθεί  η  επανένωση  των  οικογενειών  τους  εδώ  στην  Ελλάδα  είναι   έγκλημα.  Θα  καταστήσει  την  Ελλάδα  ακόμα  μεγαλύτερο  πόλο  έλξης  λαθρομεταναστών. Για  μια  χώρα  10εκατ  το  να  έχει  1-2  εκ  μετανάστες  είναι  ούτως  ή  άλλως  υπερβολή.  Οταν  η  χώρα  αυτή  είναι  στην   οικονομική   κατάσταση  που    είμαστε  εμείς  σήμερα,    το  να  προσκαλείς  κι  άλλους  λαθρομετανάστες  και  να  τους  πληρώνεις  τη  στιγμή  που  πετσοκόβεις   τους   μισθούς  και   τις   συντάξεις  των …. ιθαγενών   είναι   ηλιθιότητα  και  κακοχωνεμένος  διεθνισμός


Κι  επειδή  δεν  θέλουν  να  ακούσουν   φτάνουμε  στο  σημείο  πολίτες  που    ούτε  ν΄ ακούσουν  δεν  θέλουν  για  δραχμή,  ανθρωποι  που  είναι    υπέρ  του  άμεσου  και  δραστικού    περιορισμού  της  λαθρομετανάστευσης  η  οποία  έχει  οδηγήσει    στα  ύψη  την  εγκληματικότητα και  μάλιστα   της  βαριάς  μορφής,   πολίτες  που  δεν  επιθυμούν  την  διεθνή  απομόνωση  της  χώρας  και  που  δεν  συμμερίζονται  τις  πολύ   large     θέσεις  του ΣΥΡΙΖΑ   για   τα  Ελληνο-τουρκικά  ούτε  τον  θαυμασμό του  για  τον  Τσάβες,  την  Κούβα,  τον  Μάο  (ενδεχομένως  και  για  τους  Κιμ  της  Β Κορέας),  πολίτες  απόλυτα  αντίθετοι  με  τις  κρατικοποιήσεις  που  υπόσχεται ο κ Τσίπρας  να  συζητάνε  να  ψηφίσουν   ΣΥΡΙΖΑ .  Είναι  μάλιστα  πολύ  χαρακτηριστικό  ότι    το  επιχείρημα   είτε  για  την   υπερψήφιση  του  ΣΥΡΙΖΑ,  είτε  για  την  μη  υπερψήφιση    της  μόνης  δυνατής  εναλλακτικής  λύσης   της  ΝΔ , τις  τελευταίες  εβδομάδες    είναι   το:   “Ελα  μωρέ,  σιγά  μην  κάνει  ο  Τσίπρας  αυτά  που  λέει”.    Στηρίζουμε  κάποιον  επειδή  πιστεύουμε  ότι  είναι  ψεύτης  και  δεν  θα  κάνει  αυτά  που  λέει!


-Δεν  είναι  εξαιρετικά  πολωτικό  να  θεωρείτε  τη  ΝΔ  σαν  μόνη  εναλλακτική  λύση;  Δεν  μας  γυρνάει  αυτό  μερικές  δεκαετίες  πίσω; Η  οξύτητα  της  αντπαραθεσης   δεν  δημιουργεί     σχεδόν  εμφυλιοπολεμικό  κλιμα ;


- Αν  κάποιοι  φτιάχνουν  εμφυλιοπολεμικό  κλίμα,   το  φτιάχνουν  όσοι  μιλάνε για  Τσολάκογλου, γερμανοτσολιάδες  και  δυνάμεις  κατοχή.  Πιθανώς  το  φτιάχνει  και  η  κ Δούρου  που  διαδήλωσε  την  πίστη  της  στην  “διακήρυξη  των  Κορυσχάδων”  ή  ο κ  Αμυράς  που  αρέσκεται  να  δίνει  διαλέξεις  περί  ανταρτοπολέμου  ή   η  στάση  του    ΣΥΡΙΖΑ   που  σταθερά  και  κατ΄ εξακολούθηση  αρνείται  να  καταδικάσει   φαινόμενα  πολιτικής  βίας.  Κατά  τα  λοιπά  δεν  βλέπω  τίποτα  εμφυλιοπολεμικό  στην  άποψη    ότι   πρακτικά  υπάρχουν  μόνο  δύο  επιλογές.  Νέα Δημοκρατία  ή  ΣΥΡΙΖΑ Κι  αν γυρνάμε  δεκαετιες  πίσω  είναι επειδή  ο  ΣΥΡΙΖΑ  βρήκε  την  ευκαιρία  να  αμφισβητήσει  σταθερούς  στρατηγικούς  προσανατολισμούς  της  χώρας.  Πόλωση; Ναι, υπάρχει! Αλλά  πόλωση  υπήρχε  πάντα.  Θα  έλεγα  μάλιστα    ότι  σ΄ αυτές  τις  εκλογές  η  πόλωση  είναι  μικρότερη    γιατί    οι  πολίτες  είναι  λιγότερο  σίγουροι  από  κάθε  άλλη  φορά  για  το  αν  αυτό  που  θα  ψηφίσουν  είναι  το  σωστό.  Τα  υπόλοιπα  είναι  θέμα  μαθηματικών.  Κυβέρνηση  ή  με  πυρήνα ή  τη  ΝΔ  και  ευρωπαϊκό  προσανατολισμό  ή  με  πυρήνα  τον  ΣΥΡΙΖΑ  και  κατεύθυνση  την  “καθ΄ ημάς  Ανατολή”.   Κάθε  ψήφος   πχ  του  ΑΝΤΑΡΣΥΑ  που  δεν  πάει  στον  ΣΥΡΙΖΑ  είναι  ψήφος  υπερ  της  ΝΔ,  κάθε  ψήφος    των  ΑΝΕΛ  ή της “Δημιουργία Ξανά- Δράση”  που  δεν  πάει  στη  ΝΔ  είναι  ψήφος  υπερ  του  ΣΥΡΙΖΑ.   Δεν  είναι  ιδιαίτερα  ευχάριστη  κατάσταση  , αλλά  αυτή  είναι!


-Κάτω  όμως  από  αυτές  τις  συνθήκες  είναι  δυνατόν   να  υπάρξει  μετά  τις  εκλογές  κυβέρνηση  συνεργασίας   μια  και  η  αυτοδυναμία  οποιουδήποτε  κόμματος  αποκλείεται; Κι  ας  μην  ξεχνάμε  ότι  στις  εκλογές    της  6ης  Μαίου  ο  κόσμος  έδωσε εντολή  συνεργασίας,  ενώ  και  δημοσκοπικά  φαίνεται  να  τοποθετείται  υπερ  των  κυβερνήσεων  συνεργασιών  ή  και  υπερ  οικουμενικής


-   Ωραία    και  αγαπησιάρικα    αυτά  τα  περί  οικουμενικής  και  κυβερνήσεψν  συνεργασιών.  Η  πολιτική  δεν  ασκείται  όμως  εν  κενώ. Δεν  μπορεί  να  ασκείται  χωρίς  θέσεις.  Ο ΣΥΡΙΖΑ   έχει  την  άποψη  του  και  έχει  κάθε  δικαίωμα  Θέλει  κυβέρνηση  της  Αριστεράς  με  το  ΚΚΕ  και  την  ΔΗΜΑΡ   και  ακύρωση  του  μνημονίου..  Αυτό  μας  δίνει  κι  ένα  δείγμα  των  προθέσεων  και  των  προσανατολισμών  του.   Αν  δεν  μπορέσει  να  την  σχηματίσει  θα  μείνει  στην  αντιπολίτευση.  Η  ΝΔ   είναι  πρόθυμη  για  συνεργασίες  με  οποιονδήποτε  αρκεί  να  μην  τεθεί  σε  κίνδυνο  η  παραμονή  της  χώρας  στο  ευρώ.  Επί  της  ουσίας  το  ίδιο  λένε  ΠΑΣΟΚ  και ΔΗΜΑΡ. Αρα….;;; Και  κάτι  τελευταίο  περί  συνεργασιών. Μη  μου  λέτε  ότι  ο  λαός  θέλει  συνεργασία  όταν  έδωσε  7%  σ΄ ένα  κόμμα  με  το  οποίο  δεν  θέλει  να  συνεργαστεί  κανείς, 8%  σε  ένα  κομμα  που  δεν  θέλει  να  συνεργαστεί  με  κανένα,  10% σ΄ ένα  κόμμα  του  οποίου  ο  αρχηγός δήλωνε  προεκλογικά  “ούτε  νεκρός ! (δεν  συνεργάζομαι)”  και  17%  σ΄ ένα  κόμμα  που  θέλει  να  συνεργαστεί  μόνο  με  κόμματα  που  τα  ίδια  δεν  θέλουν   να  συνεργαστούν  μαζί  του!!!  Οι  παραλογισμοί  που  λέγαμε….


- Επιμένετε  πολύ  στα  περί  παραλογισμού. Γι  αυτό   όμως  που  εσείς  ονομάζετε  παραλογισμό  πρέπει  να  υπάρχει  κάποια  αιτία. Κι  εγώ  δεν  μπορώ  να  δω  άλλη  απο  τις  πολιτικές  που  άσκησαν επί  δεκαετίες  τα  δυο   πρώην  μεγάλα  κόμματα  που  μας  κυβέρνησαν.


- Για  να  είμαστε  δίκαιοι  θα  πρέπει  να  σημειώσουμε ότι  η  περίοδος  από  1974  μέχρι  σήμερα  ήταν  μάλλον  η  πιο  ευτυχής  περίοδος  της  Ελληνικής  ιστορίας. Στην  διάρκεια  της  βεβαίως  η  κοινωνία  και η  οικονομία  μας  ανάπτυξαν   διάφορες  παθογένειες  για  τις  οποίες  προφανώς  υπάρχουν  ευθύνες  του  πολιτικού  συστήματος – όχι  μόνο  των  κομμάτων  που  κυβέρνησαν. Η  ανοχή  αυτών  των  παθογενειών  είναι  η  ρίζα  των  σημερινών  παραλογισμών. Αλλα να  διευκρινίσουμε κάτι.  Δεν  υπάρχουν  ευθύνες  των  “δύο” που  κυβέρνησαν. Υπάρχουν  ευθύνες  του  ΠΑΣΟΚ  και  ευθύνες  της  ΝΔ.  Απολύτως  διακριτές  μεταξύ  τους. Δεν  μπορούν  να  μπουν  στο  ίδιο  τσουβάλι  η  εγκληματική  8ετία  του  Ανδρέα  (για  χαμένη  10ετία  μίλησαν  πολλά  στελέχη  του  ίδιου  του  ΠΑΣΟΚ)  με  την  αποτυχία  “επανίδρυσης  του  κράτους”  του  Καραμανλή.  Δεν  μπορεί  καν  να  μπεί  στο  ίδιο  τσουβάλι  η   οκταετία  Σημίτη  με όλα  τα  καλά  και  τα στραβά  της   με  την  απολυτα    καταστροφική  και  ανεύθυνη  διετή  διακυβέρνηση  από  τον  Γιώργο Παπανδρέου. Και  βεβαίως   δεν  μπορούμε  να  βγάζουμε  από  το  κάδρο  την  Αριστερά,  η  οποία  σήμερα   κουνάει  επιτιμητικά  το  δάχτυλο  στους  δυο  πρώην  μεγάλους, αλλά  ήταν  αυτή  που  επί  δεκαετίες    υπερασπίσθηκε  όλες  τις  πολιτικές   και  τις  νοοτροπίες   που  μας  οδήγησαν  ως  εδώ. 


-Κλείνοντα  θα  θέλατε  να  κάνετε  μια  εκτίμηση  για  τα  αποτελέσματα  των  εκλογών  της  18ης  Ιουνίου.


- Επειδή  οι  εκτιμήσεις  μου  για  τις  προηγούμενες  εκλογές  διαψεύσθηκαν  πλήρως,   θα   ήταν    μεγάλο  θράσος  να  κάνω  εκτιμήσεις ξανά. Εχω  την  αίσθηση  όμως  ότι  οι   αποφάσεις  των  εκλογέων  ακόμα  διαμορφώνονται  και  ότι  αυτές  είναι  “άλλες”  εκλογές  τα  αποτελέσματα   των  οποίων  και  πάλι  ίσως  μας  εκπλήξουν.


- Το  “άλλες”  εκλογές  σημαίνει  ότι  πέραν  του  κυρίαρχου  στις  προηγούμενες    αισθήματος  της  οργής  τώρα  θα  παίξει  ρόλο  και  ο  φόβος;


-Ας  μην  υποβαθμίζουμε  την  “επίγνωση  του  κινδύνου”  σε  “φόβο”.  Και  σκεφθείτε  ότι  αν  είχαμε  “επίγνωση  του  κινδύνου”  για  όσα  κάναμε  ή  ανεχτήκαμε   τα  προηγούμενα  χρόνια  δεν  θα  είχαμε  φτάσει  ποτέ  ως  εδώ.  Το  δράμα  είναι  ότι  υπήρξαν  πολλοί   που   μας  προειδοποίησαν  εγκαίρως. Τους  περιθωριοποιήσαμε.  Θα  το  ξανακάνουμε;;;;;


-Ευχαριστώ  πολύ  για  τη …. συνέντευξη.


-Κι  εγώ  ευχαριστώ. Εχει  πλάκα    τελικά  να  κουβεντιάζεις  με  τον  εαυτό  σου … δημοσίως.



http://firiki2010.wordpress.com/