Μεγάλο Σάββατο 



ΕΠΟΝΕΙΔΙΣΤΕΣ ΧΙΜΑΙΡΕΣ..


Η χώρα αποκτά πλέον θεσμικούς μηχανισμούς, που μπορεί ταχύτατα να την απαλλάξουν από το απεχθές βάρος των μνημονιακών υποχρεώσεων. Ως Προμηθέας δεσμώτης (έτσι άλλωστε, προ μηνός, είχε παρουσιάσει τον κ. Τσίπρα εξώφυλλο αμερικανικού περιοδικού), οπλίζεται με δύναμη να σπάσει τις αλυσίδες και να σκοτώσει το αρπακτικό της ύφεσης, που κατατρώει τα σωθικά μας. Διαθέτει επιτροπή που διερευνά την αλήθεια για το χρέος, σε συνδυασμό με εκείνη των κατοχικών αποζημιώσεων.

Η υπόθεση μοιάζει πολύ σοβαρή. Θα ήταν, αίφνης, αφελής κάποιος να υποτιμήσει τη δυναμική που διαμορφώνεται. Δημιουργήθηκαν με τον υψηλότερο δυνατό συμβολισμό και κύρος. Στην πρώτη, είχαμε παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού (στην οποία δεν προσκλήθηκαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, έχουν αυτή τη λέπρα του μνημονιακού), ενώ στη δεύτερη είχαμε την πρόεδρο της Βουλής αυτοβούλως (πριν καν συγκροτηθεί σε σώμα) να αναλαμβάνει την προεδρία της. Η «διαχείριση σύμβολων» υπογραμμίζει την εθνική διάσταση και σημασία του εγχειρήματος. Υπ' αυτήν την έννοια μοιάζουν ακατανόητες οι επικρίσεις της αντιπολίτευσης ότι πρόκειται για επικοινωνιακή παρωδία και κινήσεις σκοπιμότητας. Ακατανόητο θα ήταν μια χώρα στον «πυρήνα της Ευρώπης» (που λέει ο λόγος δηλαδή) να μετέρχεται τέτοιων επικοινωνιακών μεθόδων με τόσο σημαντικά διακυβεύματα.

Η εκβολή των εργασιών των επιτροπών μπορεί να μας οδηγήσει πραγματικά σε λύτρωση. Από τις ανακοινώσεις, άλλωστε, προκύπτει ότι από τη μία ίσως διαγράφουν κοντά στα 80 (μπορεί και 100) δισ. ευρώ του χρέους (μα τα επαχθή, μα τα επονείδιστα), από την άλλη των αποζημιώσεων, πάλι, έρχεται πλημμυρίδα στα άνυδρα κρατικά ταμεία. Ο Αναπληρωτής υπουργός οικονομικών κ. Μάρδας υπολογίζει τη  «σούμα» (κατοχικά δάνεια, αποζημιώσεις, καταστροφές) στα 287,7 δισ. ευρώ (ο δεκαδικός είναι όλα τα λεφτά), ενώ ο υπουργός Εθνικής  Άμυνας (πιο κιμπάρης) προσθέτει και μια κατοστάρα επιπλέον για νάχουμε να πορευόμαστε. Σε αυτή την περίπτωση βάσει των επισήμων διεκδικήσεων σβήνουμε το χρέος και έχουμε και ένα σεβαστό απόθεμα να σπαταλήσουμε. Με τις διεκδικήσεις του κ. Καμμένου μάλιστα στήνουμε κι ένα πανευρωπαϊκό πάρτι στις παραλίες να αποτρελάνουμε τους δυνάστες. Με μια μικρή ένσταση. Ο Έλληνας πρωθυπουργός στο Βερολίνο δήλωσε ότι «είναι πρωτίστως ηθικό θέμα» (δεν έρχεται η πλημμυρίδα, που λέγαμε) και ουδείς σοβαρός νομικός η μελετητής του προβλήματος δεν αναφέρεται σε τέτοια ποσά...

Ακολουθούν κι άλλοι τριγμοί στο όνειρο. Για να εφαρμόσουμε τη δική μας αλήθεια για το κακό χρέος, πρέπει να καταφύγουμε στο ευρωπαϊκό δικαστήριο. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο καθηγητής του συνταγματικού δικαίου (και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ) κ. Κώστας Χρυσόγονος  παραδέχεται ότι «δεν κρύβονται λαγοί στο καπέλο». Ο υπουργός Οικονομίας, πάλι, ο κ. Γιώργος Σταθάκης, σε προεκλογικούς μάλιστα καιρούς που οι υποσχέσεις βγαίνουν αβίαστα και φουσκωμένες, μας είπε ότι η συντριπτική πλειοψηφία του χρέους «είναι των αγορών, δηλαδή των ομολόγων και δεν υπάρχει νομική διαδικασία για να αμφισβητηθεί»! Ανάλογες αποστάσεις πήρε και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Βαρουφάκης.

Η άλλη εκδοχή προτείνεται από τα τρέιλερ της Βουλής. Κάτι σαν εθνικό τηλεπαιχνίδι: «βρες το-διάγραψέ το». Φαντάζομαι ότι ουδείς πιστεύει παλαβομάρες για μονομερή διαγραφή του χρέους, πλην του κ. Καμμένου και μερικών στελεχών του Αριστερού ρεύματος. Απλά γιατί αποχωρούμε από το ευρώ, κλείνουμε σύνορα σαν την Αλβανία του Χότζα και τραγουδάμε το «περνάμε μόνοι μας καλά». 

Παρεμπιπτόντως, για τα διαφημιστικά της κ. Κωνσταντοπούλου, που αποτελούν την αισθητική συμπύκνωση του εγχειρήματος: Όσο πιο αστεία μοιάζουν, τόσο πιο σοβαρά είναι. Για την εικόνα της χώρας μιλάμε και όχι για προεκλογικά σποτάκια που φτιάχνονται στο πόδι.

Να διεκδικήσουμε, λοιπόν, μέχρι τελευταίας ρανίδας, ό,τι μπορούμε. Αλλά τι και πώς; Ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας είναι να πει τα πράγματα με το όνομά τους στον ελληνικό λαό. Διαφορετικά, συμβάλλει στη δημιουργία εθνικών παραισθήσεων.

Αυτοπαγιδεύεται όμως και η κυβέρνηση έτσι (σίγουρα κάποιοι υπουργοί της) στο γνωστό λαϊκό «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει» ή και ονειρεύεται… Να κοσκινίσουμε λοιπόν τα κατοχικά, τα απεχθή, τα επονείδιστα, ακόμη και τα αποθέματα φυσικού αερίου στο υπέδαφος, τα ρούβλια του Πούτιν. Αλλά εν τω μεταξύ ας πλάσουμε κάνα κουλουράκι να ξεγελάμε την πείνα μας. Τις δόσεις εννοώ, που προϋποθέτουν μέτρα και μεταρρυθμίσεις. Θα ήταν κρίμα να καταφθάνουν τα κουτιά με τις αποζημιώσεις από το Βερολίνο και εμείς να βλέπουμε τα ραδίκια ανάποδα…

Εν κατακλείδι, συμπαθές να κυνηγάμε χίμαιρες, αλλά μη μας προκύψουν επονείδιστες…


ένα άρθρο των πρωταγωνιστών     Αρης Τόλιος