X.A.A.ΚΛΕΙΣΤΟ

ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ..
του
Γιάννη Αναστασάκου ..


Λετονία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία.  Είχαν μνημόνια.  Ασχολήθηκαν με παραγωγική ανασυγκρότηση. Τα έσβησαν. Δανείζονται τώρα με 0.5%. Μειώνουν το χρέος. Ελλάδα. Μνημόνια, εκλογές, εκλογές, μνημόνια. Συγχαρητήρια για το δημοψήφισμα: Λεπέν , Φάρατζ, Γκρίλο από Ευρώπη. Κάστρο, Κίρχνερ, Μαδούρο από Λ. Αμερική. Στο βάθος Πούτιν.  Επικίνδυνη μοναξιά! Εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει η χρήση της Ιστορίας ως επιχείρημα. Επικίνδυνος  ακροβατισμός, κυρίως επειδή δεν υπάρχουν πολιτικά αντίβαρα. Γράψαμε ακόμη μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία λέει ο πρωθυπουργός. Σε τι ακριβώς; Ο ίδιος, την άλλη μέρα, πάει  περήφανα γονυπετής στις Βρυξέλλες να εκλιπαρήσει για την πρόταση Γιουνκέρ, που απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα! Ο ίδιος την άλλη μέρα αποπέμπει τον ηγέτη του πεντάμηνου παραλογισμού, που κατέληξε στο δημοψήφισμα! Μπορεί  οι φωνές από τις γιορτές του νικηφόρα  διαμαρτυρόμενου  60% να κυριαρχούν (και λίγο ήταν με τέτοιο μη ερώτημα, κάλεσμα σε διαμαρτυρία), όμως η χώρα είναι γυμνή και έρημη. Έχουμε μείνει από λεφτά, ιδέες, ηγεσίες για ανόρθωση.

Παραγωγική ανασυγκρότηση με αυτή τη δημόσια διοίκηση, αυτά τα πανεπιστήμια, αυτά τα μυαλά για φορολογία, πρόνοια, συντάξεις, επιχειρήσεις, ιδιωτικοποιήσεις δεν υπάρχει. Μπορούν οι υπουργοί να αφρίζουν και να αφορίζουν όσο θέλουν. Για τους ξένους, τους τσολιάδες, τα δίκια του λαού, τους εχθρούς που δεν θα περάσουν. Δεν είναι ούτε οι Ευρωπαίοι , ούτε τα ΜΜΕ που κάνουν τους συνταξιούχους του ΙΚΑ περισσότερους από τους ασφαλισμένους (στοιχεία Ιαν. 2015). Όταν όλοι γνωρίζουν πως αυτή η κατάσταση θα χειροτερέψει και όμως οι πρόωρες συντάξεις παραμένουν «κόκκινη γραμμή» τότε δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες. Στον παραλογισμό δεν συζητάς, αποχωρείς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει για το 62%. Το δημοψήφισμα έγινε για να διασωθεί. Θριάμβευσε! Απέναντι σε μια  ΝΔ που με το ζόρι απαλλάχθηκε από τον πιο εθνολαικιστή αρχηγό της  (Μακεδονικό, Ζάππειο) από το 1974 και μετά. Το ανάχωμα Ποτάμι είναι κάτι λίγα  σακιά άμμου στην πλημμύρα και το ΠΑΣΟΚ θλιβερή ανυπαρξία. Και λοιπόν; Πάνω από 60.000 σε αναγκαστική διαθεσιμότητα. Περιουσίες χάνονται.  Ευρώ 50. Με δελτίο. Και οι κουταμάρες για 48 ώρες συμφωνία εκπνέουν πικρά. 80% των κρατήσεων μεμονωμένων τουριστών ακυρώθηκαν. 25% των οργανωμένων κρατήσεων το ίδιο.

Το δημοψήφισμα έγραψε όντως σελίδα ιστορίας. Επικίνδυνη και μαύρη. Ενισχύει τον ανορθολογισμό στη διαχείριση των κοινών και τον αυταρχισμό στην άσκηση της εξουσίας. Θέλω έναν κατάλογο με επενδύσεις όχι δηλώσεις για το ξεπούλημα της χώρας. Θέλω ένα σχέδιο μεταρρύθμισης της δημόσιας διοίκησης όχι νόμους για την επιστροφή όσων έκλεβαν. Αλήθειες για τις συντάξεις, ενδιαφέρον για τους φτωχούς όχι για τους 50ρηδες που «κουράσθηκαν». Απλό, κανονικό, δίκαιο φορολογικό νομοσχέδιο. Δικαιοσύνη που να απονέμεται. Θέλω δυο καθαρές κουβέντες, όχι ανεύθυνα τουίτερ του κάθε ψηφιακού, επαγγελματία πολιτικάντη. Δεν υπάρχουν.

Ένα 40% δεν ακολούθησε την καθολική διαμαρτυρία. Δεν είναι οι καλοί έναντι των κακών ούτε οι έχοντες έναντι των απόρων. Δεν είναι καν ενιαίοι σε αντιλήψεις, ιδεολογικές και πολιτικές προτιμήσεις. Χωρίς εξωραϊσμούς, τους ενώνει μόνο ένα αντί, στην επικίνδυνη πολιτική ΣΥΡΙΖΑ. Ένα άλλο αντί εξάλλου είναι η μόνη κοινή βάση του 60%. Είναι λάθος λοιπόν το δημοψήφισμα να θεωρείται μια νέα διαιρετική τομή στην πολιτική πραγματικότητα . Όμως όσοι από την αρχή επισήμαναν τον παραλογισμό του δημοψηφίσματος κέρδισαν τη χειραφέτησή τους  από τις σκοπιμότητες μιας σύντομης αυταπάτης. Η επόμενη μέρα τους δικαιώνει όχι με όρους συσχετισμών. Τους δικαιώνει ηθικά και αδιάψευστα.

Το δημοψήφισμα δεν είχε νόημα. Ούτε η έκβαση του βοηθά στην εξεύρεση λύσεων για τα προβλήματα της χώρας. Αντίθετα , χάρη στο δημοψήφισμα,  ενισχύεται η αναντιστοιχία ανάμεσα στις προσδοκίες (τα δίκια του λαού)  και τις δυνατότητες ( παραγωγή). Όσο αυτή  η απόσταση μεγαλώνει τόσο τα αδιέξοδα θα μας καταρρέουν. Η πικρή αλήθεια είναι πως όσο η παραγωγή δεν αυξάνεται, τόσο η ζήτηση  όσα χρήματα κι αν δοθούν, όσα χρέη κι αν διαγραφούν θα μας καταστρέψει χειρότερα, μιας και εισάγουμε σχεδόν τα πάντα. Οι φιλολαϊκές κουβέντες και τα προσχήματα διαμαρτυρίας σαν το δημοψήφισμα, καθυστερούν, με μεγάλο πρόσθετο κόστος την μόνη, απλή αλήθεια. Επειδή επτωχεύσαμε, είμαστε φτωχοί. Αγανακτισμένοι ή όχι, η διαμαρτυρία δεν φτιάχνει μέλλον. Η χώρα αποσύρεται σιγά σιγά, όσο την συγχαίρουν η Λεπέν, ο Γκρίλο κι ο Μαδούρο.

Η μεγαλύτερη αυταπάτη είναι πως ο κ. Τσίπρας ενισχύθηκε από το αποτέλεσμα έναντι των δανειστών. Αποδείχθηκε ήδη χθες το βράδυ, στη σύνοδο κορυφής. Μόνο στο εσωτερικό του κόμματος του ενισχύθηκε! Η πρόταση μας δεν κατατέθηκε καν στο Eurogroup  γιατί απορρίφθηκε οργισμένα και προφορικά όταν τους προϊδεάσαμε για το περιεχόμενο. Και επειδή  προκαταβολικά την αρνήθηκαν ψάχνει γέφυρα- που πριν την απέρριπτε ως εκβιασμό- για 20 μέρες δανεικά. Μέσα περηφάνια έξω ενισχυμένη επαιτεία. Αλλά έξω είναι η πραγματικότητα που γεννά η ανάγκη. Μέσα το βασίλειο των ψευδαισθήσεων που γεννά η ανυπαρξία των αντιπάλων.


Οι πραγματικότητες ακυρώνουν το παράλογο διάβημα της Κυριακής.  Αν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ αρκεσθεί στη διάσωσή του και ξεχάσει  τα υπόλοιπα ελαφρολαικά κι επαναστατικά - που δεν φαίνεται- , αν η μονόπλευρη δημοκρατία υποχωρήσει- που δεν μοιάζει-, τότε μπορεί επίπονα και σε βάθος  χρόνου να ζούμε με αξιοπρέπεια και μεγαλύτερη ασφάλεια. Αν δηλαδή υπογράψει συμφωνία, πολύ χειρότερη τώρα από την πρόταση Γιουνκέρ, γιατί ο λογαριασμός έχει μεγαλώσει θα πάρουμε ανάσα. Αν όχι, αν συνεχίσουν να παρασύρονται από την επιληπτική ορμή της αφροσύνης τους, τα πράγματα είναι απλά. Ότι δεν θέλουμε να παραδεχθούμε θα το υποστούμε. Σε συνθήκες δυστυχίας μιας έρημης χώρας, που ήδη έχει αρχίσει να διαλύεται στις ουρές. Κυριακή κοντή γιορτή.