ΚΥΡΙΑΚΗ
με ελεύθερη γνώμη
MΠΟΡΕΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ;
του Γιώργου Στρατόπουλου
…Θα μπορούσε. Αλλά δεν μπορεί
Ο νέος Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται ρεαλιστής, έμπειρος πια και ήπιος, αφοσιωμένος ευρωπαϊστής: ο Πρωθυπουργός που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση. Αναμφίβολα, είναι σπουδαίο χαρακτηριστικό να μη φοβάσαι ν’ αλλάξεις, να μαθαίνεις από τα λάθη σου. Ειδικά αν είσαι Πρωθυπουργός και τα λάθη σου επηρεάζουν αρνητικά εκατομμύρια ανθρώπους. Είναι όμως πολύ κρίσιμο να μαθαίνεις γρήγορα. Και να κατέχεις τα βασικά ήδη, πριν αναλάβεις: πώς λειτουργεί ο κόσμος, η οικονομία, οι διεθνείς συσχετισμοί, πώς επιλέγεις συνεργάτες. Αλλιώς, αν ορκίζεσαι Πρωθυπουργός χωρίς να διαθέτεις ήδη αυτές τις στοιχειώδεις γνώσεις και δεξιότητες, στη διάρκεια της μαθητείας σου μπορεί να προκαλέσεις καταστροφική ζημιά, τόση που είναι αδύνατο να τη διορθώσεις ο ίδιος.
Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την ωριμότητα του Πρωθυπουργού –οποιοσδήποτε θα ωρίμαζε μετά από 18 καταστροφικούς μήνες. Για τις ανάγκες του άρθρου, αποδέχομαι και ότι τα καταστροφικά λάθη δεν οφείλονται σε αμοραλισμό αλλά σε έλλειψη εμπειριών και γνώσεων, τις οποίες τώρα απέκτησε. Κι ακόμη παραπέρα, αποδέχομαι ότι η πικρή πείρα μπορεί να μετατρέψει έναν μπαλκονάτο λαϊκιστή σε ήπιο σοσιαλδημοκράτη.
Αυτό άραγε σημαίνει ότι είναι και ικανός να μεγεθύνει την οικονομία, να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα, να αναβαθμίσει το ρόλο της στην Ευρώπη – και όλα αυτά δίκαια;
Η αξιοζήλευτη θέση
Κάθε προκάτοχός του θα ζήλευε τη θέση του. Και μάλλον τη ζηλεύει και κάθε σημερινός ευρωπαίος ηγέτης. Μοιράζεται πλέον την ίδια ατζέντα, τουλάχιστον στα λόγια, με όλο το δημοκρατικό πολιτικό φάσμα: ανάπτυξη, επενδύσεις, θέσεις εργασίας, συνεργασία με εταίρους και θεσμούς, σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, μεταρρυθμίσεις, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Επιπλέον, είναι ο μόνος Πρωθυπουργός της κρίσης που απολαμβάνει 3 εξαιρετικά πλεονεκτήματα α) δεν έχει απέναντί του μια τοξική αντιπολίτευση που υπονομεύει την κοινωνική ειρήνη β) εξαιρετικά ευνοϊκή διεθνή συγκυρία καθώς όλοι οι μεγάλοι διεθνείς παίκτες επιθυμούν μια Ελλάδα με πολιτική σταθερότητα και γ) απόλυτα συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα –θυμίζει πειθαρχία λόχου- και απόλυτα αφοσιωμένο κυβερνητικό εταίρο. Υπό τις συνθήκες αυτές, τις ιδανικές, ένας σοβαρός σοσιαλιστής θα μπορούσε να κάνει θαύματα, η χώρα θα μπορούσε σήμερα να προχωρά με άλματα. Αλλά ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί.
Η συνέχεια εδω: http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/44341194217-44341194217
με ελεύθερη γνώμη
MΠΟΡΕΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ;
του Γιώργου Στρατόπουλου
…Θα μπορούσε. Αλλά δεν μπορεί
Ο νέος Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται ρεαλιστής, έμπειρος πια και ήπιος, αφοσιωμένος ευρωπαϊστής: ο Πρωθυπουργός που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση. Αναμφίβολα, είναι σπουδαίο χαρακτηριστικό να μη φοβάσαι ν’ αλλάξεις, να μαθαίνεις από τα λάθη σου. Ειδικά αν είσαι Πρωθυπουργός και τα λάθη σου επηρεάζουν αρνητικά εκατομμύρια ανθρώπους. Είναι όμως πολύ κρίσιμο να μαθαίνεις γρήγορα. Και να κατέχεις τα βασικά ήδη, πριν αναλάβεις: πώς λειτουργεί ο κόσμος, η οικονομία, οι διεθνείς συσχετισμοί, πώς επιλέγεις συνεργάτες. Αλλιώς, αν ορκίζεσαι Πρωθυπουργός χωρίς να διαθέτεις ήδη αυτές τις στοιχειώδεις γνώσεις και δεξιότητες, στη διάρκεια της μαθητείας σου μπορεί να προκαλέσεις καταστροφική ζημιά, τόση που είναι αδύνατο να τη διορθώσεις ο ίδιος.
Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την ωριμότητα του Πρωθυπουργού –οποιοσδήποτε θα ωρίμαζε μετά από 18 καταστροφικούς μήνες. Για τις ανάγκες του άρθρου, αποδέχομαι και ότι τα καταστροφικά λάθη δεν οφείλονται σε αμοραλισμό αλλά σε έλλειψη εμπειριών και γνώσεων, τις οποίες τώρα απέκτησε. Κι ακόμη παραπέρα, αποδέχομαι ότι η πικρή πείρα μπορεί να μετατρέψει έναν μπαλκονάτο λαϊκιστή σε ήπιο σοσιαλδημοκράτη.
Αυτό άραγε σημαίνει ότι είναι και ικανός να μεγεθύνει την οικονομία, να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα, να αναβαθμίσει το ρόλο της στην Ευρώπη – και όλα αυτά δίκαια;
Η αξιοζήλευτη θέση
Κάθε προκάτοχός του θα ζήλευε τη θέση του. Και μάλλον τη ζηλεύει και κάθε σημερινός ευρωπαίος ηγέτης. Μοιράζεται πλέον την ίδια ατζέντα, τουλάχιστον στα λόγια, με όλο το δημοκρατικό πολιτικό φάσμα: ανάπτυξη, επενδύσεις, θέσεις εργασίας, συνεργασία με εταίρους και θεσμούς, σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, μεταρρυθμίσεις, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Επιπλέον, είναι ο μόνος Πρωθυπουργός της κρίσης που απολαμβάνει 3 εξαιρετικά πλεονεκτήματα α) δεν έχει απέναντί του μια τοξική αντιπολίτευση που υπονομεύει την κοινωνική ειρήνη β) εξαιρετικά ευνοϊκή διεθνή συγκυρία καθώς όλοι οι μεγάλοι διεθνείς παίκτες επιθυμούν μια Ελλάδα με πολιτική σταθερότητα και γ) απόλυτα συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα –θυμίζει πειθαρχία λόχου- και απόλυτα αφοσιωμένο κυβερνητικό εταίρο. Υπό τις συνθήκες αυτές, τις ιδανικές, ένας σοβαρός σοσιαλιστής θα μπορούσε να κάνει θαύματα, η χώρα θα μπορούσε σήμερα να προχωρά με άλματα. Αλλά ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί.
Η συνέχεια εδω: http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/44341194217-44341194217
3 σχόλια:
Καλό μεσημέρι σε όλους! Καλές βουτιες!
Βρειτε παντως εναν τρόπο να διαβάσετε το πολυ ωραίο και ενδιαφέρον αρθρο του Στρατόπουλου
Είναι χρήσιμο να κοιτάς πότε πότε πίσω. Αλλά εάν κοιτάζεις συνέχεια τότε σκοντάφτεις και πέφτεις.
Ωραίο άρθρο. Και πραγματικά η κυβέρνηση ΣΑΝΕΛ είναι η χειρότερη από αυτές που έχω βιώσει σαν παραγωγικό γρανάζι από τη χούντα και μετά. Ωστόσο δεν αποφεύγει την πεπατημένη. Κριτική στα πεπραγμενα δίχως προτάσεις διεξόδου απ΄τη μιζέρια. Νομίζω πως η συνεχής επανάληψη δίχως προτάσεις δεν έχει νόημα. Προσωπικά αυτές θέλω να διαβάσω. Ελπίζω στη συνέχεια, στο επόμενο άρθρο που υποσχέθηκε ο κ. Στρατόπουλος.
Το ίδιο site τις προάλλες φιλοξένησε μια ενδιαφέρουσα άποψη για την απορρόφηση των προσφύγων
http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/o-elvetos-ksenodoxos-kai-o-syros-prosfygas-neo-kai-wraio-44341187646
Σκέφτομαι εγώ τώρα. Οι 910 Καποδιστριακοί δήμοι συνενώθηκαν σε 325 δήμοι σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης στη νέα Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας (2011). Χοντρικά έχουμε και 55000 πρόσφυγες ή σαν να λέμε περίπου 13750 τετραμελείς οικογένειες (υπάρχουν και αδέλφια ανάμεσα τους) . Δηλαδή 42 ανά δήμο. Εάν ξεκινούσε μια προσπάθεια (επιδοτούμενης) μετεγκατάστασης προς τους δήμους που έδειχναν ενδιαφέρον μόνο όφελος πιθανολογώ πως θα υπήρχε. Σαν επιδότηση έχω κατά νου σπίτι (εγκαταλελειμμένα ή κοινοτικά γραφεία των καποδιστριακών δήμων που καταργήθηκαν), τροφή και μικρή αποζημίωση πχ 10 ευρώ/ημέρα με υποχρέωση των μεταναστών βοηθητικές εργασίες στο δήμο ανάλογα με τις δεξιότητες τους (καθαριότητα, καθαρισμός από ξερόχορτα-αντιπυρικές, μαγείρεμα για τους υπόλοιπους, εποχικές αγροτικές εργασίες πχ μάζεμα ελιών κλπ).
Οι μετανάστες θα κέρδιζαν στοιχειώδη ελευθερία στα όρια (κατ΄αρχήν) του δήμου, αυτοεκτίμηση και θα συνέχιζαν να έχουν την ελπίδα πως κάποια μέρα προσεχώς πιθανά να τους δινόταν η ευκαιρία για να συνεχίσουν το ταξίδι δυτικά.
Οι δήμοι πέρα από τμήμα της ευρωπαϊκής επιδότηση θα εξοικονομούσαν τα χρήματα που δίνουν (ή οφείλουν) στους ιδιώτες για τις δουλειές αυτές που με τη σειρά τους εκμεταλλεύονται λαθρομετανάστες και την υπεραξία την στέλνουν έξω σαν Πόρσε Καγιέν ή διακοπές στον Αγ. Μωρίκιο και άλλους in προορισμούς.
(άμα κάποιος δεν έχει τι να κάνει όπως εγώ που τις Κυριακές αποφεύγω συνωστισμό σε δρόμους και παραλίες σκέφτεται περίεργα και νομίζει ότι βρίσκει απαντήσεις)
Φίλε hippy νομίζω κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με την πρόταση σου ή τελοςπαντων να αποτελέσει τη βάση για μια συνολική λύση του προβλήματος! Αλλά είναι εύκολο να κατηγορηθεί κάποιος ως ρατσιστής όπως θυμάμαι μια αντίστοιχη πρόταση του Τζημερου που έλεγε να δημιουργηθούν ειδικές βιομηχανικές ζώνες χαμηλού εργατικού κόστους όπου θα απασχολουντο. Βγήκαν τότε λοιπόν οι αλληλέγγυοι και διατράνωσαν την αντίθεση τους λέγοντας πως πρέπει να τους δοθούν ίσα δικαιώματα κτλκτλ... Άλλωστε είμαστε η χώρα του φαίνεσθαι....λες και οι Έλληνες αυτήν την περίοδο έχουν δικαίωμα στην πλήρη απασχόληση και σε υψηλούς μισθούς!
Δημοσίευση σχολίου