ΚΥΡΙΑΚΗ 
με ελεύθερη γνώμη


ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: ΚΟΥΖΙΝΕΣ..


Είχε φανεί από τη Δευτέρα το βράδυ – από τη στιγμή που το δίδυμο της πολιτικής ηγεσίας της Δικαιοσύνης, στο πεζοδρόμιο της Ηρώδου Αττικού, απήγγελλε την ετυμηγορία του για «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους».

Από τότε μπορούσε κανείς ήδη να αναγνωρίσει το σκηνικό: Μπορούσε να φανταστεί τον Τσίπρα στο βήμα της Βουλής να κουνάει το δάχτυλο σε αυτούς που έκλεβαν, στο πολιτικό σύστημα που κατέστρεψε τη χώρα και τώρα ζητάει και τα ρέστα, ζητάει την παλινόρθωσή του. Και τα λοιπά, και τα λοιπά.

Κάθε φορά που επιστρατεύεται αυτή η μέθοδος, η αντιπολίτευση –δηλαδή οι φορείς του πάλαι ποτέ μεγάλου δικομματισμού– μπαίνουν στο δίλημμα: Πώς αμύνεσαι χωρίς να δίνεις την εντύπωση ότι απολογείσαι;

Πώς υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου απέναντι σε μια κατηγορία που, λόγω της διάχυτης αντισυστημικής καχυποψίας, είναι προικισμένη με τεκμήριο ενοχής;

Πώς αποδομείς αυτή τη ριζική προκατάληψη χωρίς να δίνεις την εντύπωση ότι καίγεσαι κάτι να συγκαλύψεις;

Εχοντας αποταμιεύσει πολλή πείρα από τέτοιες επιθέσεις, η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται να έχει καταλήξει χωρίς πολλές αναστολές στην προφανή απάντηση: Στον πόλεμο απαντάς με πόλεμο.

Ρέκτης της αρένας, ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. θα απαντούσε με αυτόν τον τόνο από φυσικά ρεφλέξ ακόμη και χωρίς άδεια του κόμματος. Η λυσσαλέα αντεπίθεσή του, όπως εκδηλώνεται σε ζωντανή σύνδεση, δεν γνωρίζει περιορισμούς θεσμικής ή πολιτικής ορθότητας. Εφτασε μέχρι τα ντουλάπια της κουζίνας του για να αποκρούσει τη δικογραφία. Εφτασε να αντιμετωπίζει τους δικαστικούς λειτουργούς, όπως τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ – τους ιθαγενείς του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όσους πολιτογραφήθηκαν υπερώριμοι στις τάξεις του. Αυτή η ανορθόδοξη αντιπαράθεση έχει και παράπλευρες απώλειες. Οχι μόνον επειδή ορισμένα βλήματα εξοστρακίζονται και πλήττουν νεοδημοκρατικούς παράγοντες. Αλλά κυρίως επειδή, διά του πολέμου, καταστρέφεται κάθε απόπειρα της αντιπολίτευσης να μεταδώσει το θετικό της μήνυμα.

Εχει, όμως, η Ν.Δ. άλλη επιλογή; Εχουν οι θιγόμενοι την πολυτέλεια να περιμένουν τη δικαστική κρίση; Πολιτικά, η ενοχή ή η αθωότητα κρίνεται στις εντυπώσεις. Κρίνεται στην αγορά –στη Βουλή και στα media– και όχι στα ακροατήρια, όπου η υπόθεση θα φτάσει –αν φτάσει– στο απώτερο μέλλον. Με την απόφασή της για προανακριτική, η κυβέρνηση φαίνεται να επενδύει στην εκκρεμότητα: Η επιτροπή θα διαπιστώσει παραγραφή των αδικημάτων των υπουργών, επιστρέφοντας τη δικογραφία στους εισαγγελείς. Το τοξικό νέφος της καχυποψίας θα μείνει.

«Δεν πατήσαμε εμείς το κουμπί της παράνοιας», έλεγε προχθές ο Αδωνις. Θα κινείται η Ν.Δ. ανάλογα με τα κουμπιά που πατάει κάθε φορά η κυβέρνηση; Και ναι και όχι. Ο κομματικός προγραμματισμός λένε ότι θα τηρηθεί. Η ηγεσία της Ν.Δ. πιστεύει ότι μπορεί να κάνει πόλεμο, χωρίς να χρειάζεται να παραμελήσει τις φροντίδες της ειρήνης. Παράνοια δεν σημαίνει αδράνεια.


Μιχάλης Τσιντσίνης  www.kathimerini.gr