ΚΥΡΙΑΚΗ 
με ελεύθερη γνώμη


ΝΙΚΟΣ ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ: ΜΟΥΣΑΜΑΔΕΣ...


Δεν είναι όλοι οι προστατευόμενοι μάρτυρες προστατευόμενοι. Ο πρώτος από τον οποίο αφαιρέθηκε το πέπλο της ανωνυμίας –αυτό που σε πιο στρωτά ελληνικά λέμε «κουκούλα»– ήταν ο Νίκος Μανιαδάκης. Τον είχε κρίνει ανάξιο προστασίας η ίδια η εισαγγελέας, που είχε αρχικώς στηρίξει στη φερεγγυότητά του την κατασκευή του μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως – και τα λοιπά, και τα λοιπά.

Η μετατροπή του Μανιαδάκη από μυστικό μάρτυρα σε κατηγορούμενο αποτελούσε μια ακούσια, αλλά καίρια αμφισβήτηση της ανακριτικής μεθοδολογίας από τους ίδιους τους ιθύνοντές της. Τις κουκούλες τις ξήλωσαν πρώτοι εκείνοι που τις έραψαν.

Αν αυτό το σκίσιμο είναι «ορμπανικό», το εφάρμοσε πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα οδύρεται για την τύχη των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος.

Στην πραγματικότητα, η σύσταση του σκανδάλου επιχειρήθηκε εξαρχής με ορμπανιές. Ο,τι κι αν πιστεύει κανείς για την αξιοπιστία τους, οι μάρτυρες δεν είχαν να καταθέσουν κάποιο στέρεο στοιχείο που να στηρίζει τους ισχυρισμούς τους. Αντιθέτως. Οι περισσότεροι ισχυρισμοί δεν ξεπερνούσαν το επίπεδο του pulp αφηγήματος.

Ακόμη και η μυστικότητα είχε ουσιαστικά εκπνεύσει από τα αποκαλυπτήρια του Μανιαδάκη. Εκτοτε η αναφορά στα κωδικά ονόματα γίνεται μόνο για τους τύπους.

Αυτή η σταδιακή εξάρθρωση των τύπων προκαλεί και την έλλειψη ψυχραιμίας από πλευράς ορισμένων στελεχών της συμπολίτευσης, που φωνάζουν για «φυγάδες» και «καταζητούμενους». Η τήρηση των τύπων μοιάζει με υποκρισία, όταν όλοι ξέρουν ποιοι είναι οι μάρτυρες. Ομως, ακόμη κι όταν φαίνεται πολιτικά υποκριτικός, ο σεβασμός στη διαδικασία δεν είναι προαιρετικός. Η όψιμη συνάντηση του Τσίπρα με τη δικονομική αυστηρότητα θυμίζει τα σεμιναριακά παραδείγματα για το πού καταλήγει η παραχάραξη των θεσμών. Αυτοί που έστησαν ένα δήθεν σκάνδαλο με δήθεν στοιχεία, σκεπάζοντάς τα με τον μουσαμά μιας δήθεν νομιμότητας, φωνάζουν επειδή οι θιγόμενοι δεν μπορούν άλλο να προσποιούνται ότι δεν βλέπουν τι κρύβεται πίσω από τον μουσαμά.

Το οξύμωρο είναι ότι η Προανακριτική έχει φέρει πιο απτά και πιο γρήγορα αποτελέσματα απ’ ό,τι θα περίμεναν στην αρχή και οι πιο πεπεισμένοι αντίπαλοι του ελεγχόμενου υπουργού. Το διαρκώς εμπλουτιζόμενο κατηγορητήριο είχε ξεπεράσει τη Νοβάρτις.

Φωτίζεται ήδη ένα παραδικαστικό κύκλωμα, με μιντιακά πλοκάμια, που στοιχειοθετείται όχι από ανώνυμες εικοτολογίες, αλλά από επώνυμες καταθέσεις εισαγγελικών λειτουργών – ορισμένοι εκ των οποίων είχαν έως και φιλικές σχέσεις με τον πολυσχιδή Ρασπούτιν.


Εδώ είναι και το οξύμωρο: Τον βιασμό των θεσμών καταφέρνει να επισκιάσει η φάρσα του αποκουκουλώματος.

Μιχάλης Τσιντσίνης  www.kathimerini.gr