Χ.Α.Α.  Live    

                                                                                     

                                                            Aστυπάλαια- Αγ.Ιωάννης                                                                                                                          

                                                     Σχόλια γιά τή συνεδρίαση online..

ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΗΣ

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΛΙΜΑΝΙΩΝ...

"Η παράδοση κρίσιμων λιμανιών της ελληνικής περιφέρειας σε ιδιωτικά συμφέροντα υποθηκεύει στην κερδοσκοπία την τοπική ανάπτυξη και την ανάπτυξη του τόπου, ενώ προκαλεί μείζονα και πολυποίκιλα προβλήματα ασφάλειας για τη χώρα", δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Παναγιώτης Λαφαζάνης.

"Η εκποίηση της Ελλάδας διαμορφώνει μια χώρα προτεκτοράτο και μπανανία για τα εγχώρια και πολυεθνικά συμφέροντα", υπογράμμισε ο κ. Λαφαζάνης και πρόσθεσε: "Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αγωνιστεί για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νομιμοποιεί ούτε αναγνωρίζει τετελεσμένα στο ξεπούλημα της χώρας".

 

Σχολιο του αναγνωστη shareholder-cs :

Εχει πλέον δεκάδες φορές παρατηρηθεί στη πράξη, και αποδειχτεί.

Ενώ ζούμε σε εποχή βαθειάς κρίσης, και ύφεσης και λουκέτων, όπου συνθλίβονται και προστίθενται κάπου 1000 νέοι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα κάθε μέρα !) στο καναβάτσο της πλέον ανελέητης ανεργίας, (πάνω από 300.000 νέοι άνεργοι το τελευταίο 12μηνο),

παραταύτα όλες οι τάσεις της οπισθοδρομικής ελληνικής Αριστεράς -που τάχατες μάχεται και κόπτεται για τους ανέργους και τους χαμηλούς μισθούς- η ίδια οπισθοδρομική ελληνική Αριστερά ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ. 

Τις απεχθάνεται και τις αποστρέφεται. Χωρίς να το δηλώνει ευθέως βέβαια. Και υπογείως αλλά και με κάθε δυνατή πίεση, κάθε μέσο έννομο ή ακόμα μερικές φορές και παράνομο, και ακραίο, τις μάχεται, τις σαμποτάρει και προσπαθεί να τις ακυρώσει.

Και αυτό το κάνει χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα διάφορες επίπλαστες και λαϊκά πιασάρικες ρητορικές. Στη φαρέτρα αυτή αξιοποιούνται κατάλληλα και οι οικολογικές ευαισθησίες.

Για να είμαι ακριβέστερος, αυτές είναι οι προσεγγίσεις και πρακτικές των ηγητόρων της, των στελεχών και των συνδικαλιστών της και όσων σιτίζονται και βολεύονται παρασιστικά απ τη νομή της εξουσίας . Οι υπόλοιποι, ακόλουθοι της Αριστεράς, απλώς έχουν διαποτιστεί ιδεολογικά απ το παραμύθι του κακού κεφαλαίου που εξ αριστερού ορισμού είναι επονείδιστο και θέλει την εκμετάλλευση και το κακό του λαού.

Υπάρχει βέβαια το ερώτημα πως -μετά και τη καθολική οικονομική κατάρρευση προ 25 ετίας του σοσιαλιστικού μοντέλου και πλέον πρόσφατα και της Ελληνικής Δημόσιας Σοβιετίας, - πως μπορεί ακόμα να προσδοκούν ορισμένοι στην Ελλάδα ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, απασχόληση και υψηλοί μισθοί κυρίως μέσα από ένα Δημόσιο που εχει χρεοκοπήσει, (καθολικά, και όχι μόνο οικονομικά αλλά σε κάθε επίπεδο) χωρίς να υπάρξουν σημαντικά ιδιωτικά κεφάλαια και επενδύσεις. 

Αλλά αυτές οι παντελώς απροσδιόριστες προσδοκίες που συχνά ξεπερνούν και την αφέλεια, και απ τους οπαδούς ονομάζονται «υπάρχει και άλλος δρόμος» συνιστούν ενός άλλου παππά ευαγγέλιο. 

Λογικά θα περίμενε κανείς από μια αληθώς προοδευτική Αριστερά να είναι η πλέον ζωηρή υπέρμαχος των επενδύσεων . Καθότι οι επενδύσεις, πέραν της δημιουργίας απασχόλησης και χτυπήματος της ανεργίας, αναμένεται ότι θα παράξουν και κέρδη που φορολογούμενα θα επιτρέψουν μια καλύτερη φιλολαϊκή πολιτική. 

Επιπλέον η αυξημένη ζήτηση εργατικής δύναμης και η δυνατότητα επιλογής εργοδότη (που είναι αποτέλεσμα των εκτεταμένων επενδύσεων) συντηρεί και αυξάνει τα επίπεδα των μισθών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αναπόδραστα και πέρα από κάθε ανάγκη νομοθετικής προστασίας και απεργιακών διεκδικήσεων.

Κι όμως απ την Ελληνική οπισθοδρομική Αριστερά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Πολεμική εναντίον τους . Γνωρίζει ότι όπου οι επενδύσεις ανθούν, όπου παράγεται υγιής απασχόληση και ανάπτυξη, (και όχι παρασιτική απασχόληση με τη διόγκωση του δημοσίου), γνωρίζει ότι όπου παράγεται ΑΕΠ, κέρδος, και εν τελει ευμάρεια, εκεί περιορίζεται το φυσικό έδαφος ανάπτυξής της, περιορίζονται οι συνθήκες που επιτρέπουν τη δική της προώθηση και δικτύωση και νομή εξουσίας.

Τι εχει να κερδίσει απ αυτή τη συμπεριφορά μια τέτοια Αριστερά; Για τον εαυτό της πολλά, μην αμφιβάλετε καθόλου. Σε βάρος όμως του κοινωνικού συνόλου.

Κέρδιζε επι χρόνια ως τώρα, το μερίδιό της και ισχύ στην άσκηση δημόσιας εξουσίας, μερίδιο σαφώς μεγαλύτερο απ το αντίστοιχο μονοψήφιο εκλογικό της, και τη δική της -για τα στελέχη της- προνομιακή εργασιακή απασχόληση σε συνθήκες συνήθως ανύπαρκτου ανταγωνισμού, με παχυλούς μισθούς, απίστευτα επιδόματα, χαλαρά ωράρια, χαμηλά εργασιακά στάνταρ και ελάχιστες εως ανύπαρκτες εργασιακές απαιτήσεις για γνώσεις, αποτελεσματικότητα κλπ..

Μια κατάσταση κατάσταση, τριφηλή μεν για τους εντός των τοιχών και όσο διαρκούσε, , που δεν είναι βεβαια βιώσιμη όταν κατ’ ανάγκη εκτίθεται στο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον.

Κερδίζει τη δικτύωση και αλληλοϋποστήριξη των δικών της μηχανισμών, των δικών της ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά της κρατικής μηχανής (είτε λέγεται ΔΕΚΟ, είτε λέγεται πανεπιστήμιο είτε λέγεται νοσοκομείο, αεροδρόμιο, λιμάνι, οτιδήποτε) ώστε να μισθοδοτούνται και εν τέλει συχνά και να διαπλέκονται και να παρασιτούν στο δημόσιο κορβανά.

Γι αυτό ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ αυτή η Αριστερά ορθώνεται εναντία στις ιδιωτικοποιήσεις, και στις συμπράξεις ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, πάντα και απ τη πρώτη στιγμή, μιλά για «ξεπουλήματα» συντονίζει κομματικά ελεγχόμενες και υποκινούμενες «ομάδες και πρωτοβουλίες πολιτών» , καταλαμβάνει τους χώρους εργασίας και τορπιλίζει τις επενδύσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας για τάχα οικολογικούς λόγους. 

Όσο πιο πολλές και δυνατές κορώνες ακούτε για ξεπουλήματα της δημόσιας υγείας, της δημόσιας εκπαίδευσης, του περιβάλλοντος, της ασφάλειας κλπ τόσο πιο κουμπωμένοι να είσαστε για την αγαθότητα των πραγματικών προθέσεων αυτών που τα λένε. 

Απο το www.capital.gr