X.A.A. LIVE
σχόλια για τη συνεδρίαση online...
ΤΟΟ ΥΟUNG TO DIE, ΡΕ!
Σκέφτομαι τη γενιά μου και τη φουρνιά μου. Εμάς που γεννηθήκαμε στη δεκαετία του '60. Τη γενιά “του ΠΑΣΟΚ”, όπως λέει το κλισέ. Που είδαμε το φως σε ταραγμένες εποχές, πήγαμε σχολείο λίγο πριν ή λίγο μετά από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, σπουδάσαμε στα χρόνια της Αλλαγής, αρχίσαμε να δουλεύουμε όταν ο βασικός μισθός ήταν κοντά στις 30.000 δραχμές. Μάθαμε ξένες γλώσσες επειδή το θέλαμε, όχι για να πάρουμε μόρια για διορισμό. Διαβάζαμε βιβλία και πολιτικά περιοδικά όχι για τα δείχνουμε στις παραλίες, αλλά επειδή είχαμε ανησυχίες. Δεν κάναμε Erasmus, δεν ξέραμε τι σημαίνει να ξημεροβραδιάζεσαι στα καφέ, δεν είχαμε ανάγκη από Prada και Burberry's -για την ακρίβεια, χτυπούσε άσχημα στο μάτι η νεοπλουτίλα. Μιλούσαμε πολύ, σχεδιάζαμε οικογένειες ή συνέχιση των σπουδών, έχοντας να επιλέξουμε αν θα μείνουμε στην πόλη όπου σπουδάσαμε ή θα επιστρέψουμε στην γενέθλια πόλη ή -οι πιο τολμηροί κι ευκατάστατοι- στο εξωτερικό. Το δημόσιο παρέμενε κάτι το ανεπιθύμητο: ούτε καν το σκεφτόμασταν, θα αποτελούσε ταφόπλακα στις φιλοδοξίες μας. Η σύνταξη ήταν κάτι που δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό μας. Θέλαμε να δουλέψουμε, να δημιουργήσουμε, να αφήσουμε το στίγμα μας.
Πήραμε ο καθένας το δρόμο του. Στραβό, ίσιο, σε ευθεία ή τεθλασμένη γραμμή. Πετύχαμε, αποτύχαμε, ξαναπροσπαθήσαμε, ταξιδέψαμε, γυρίσαμε, χωρίσαμε, πέσαμε, σηκωθήκαμε, ανοίξαμε γραφεία, κλείσαμε πόρτες, τέλος πάντων κάπως σταθήκαμε όρθιοι.
Η αρχή της κρίσης μας βρήκε μεταξύ ανάμεσα στα 40 και τα 50 μας. Με υποχρεώσεις κι ανοιχτές πληγές. Χωρίς μεγάλες περιουσίες και μπάζες απ΄τις λαμογιές για τις οποίες όλοι μιλούν. Δεν ξέρω πολλούς μηχανικούς, δικηγόρους ή μαθηματικούς που να έγιναν εκατομμυριούχοι στα 40 τους. Κι η κρίση μας παρόπλισε. Μας άφησε να καθόμαστε και να κοιτάμε άδεια γραφεία, λίστες λογαριασμών, ερειπωμένες καριέρες.
Πρόσφατα βρέθηκα αντιμέτωπη με όλο το παρελθόν μου. Αναγκάστηκα -για τις ανάγκες μιας επαγγελματικής προοπτικής- να αναδείξω όλα τα δυνατά μου σημεία και να αξιολογήσω όλες τις αδυναμίες μου. Αν νομίζετε ότι είναι εύκολο, γελιέστε. Χρειάστηκε να αναζητήσω πολύ βαθιά στο παρελθόν μου όλα έχω κάνει. Έχοντας κολλήσει το πρώτο μου ένσημο το 1987 (!), είχα πολλή δουλειά να κάνω. Κι άρχισα να παρατηρώ και κοντινούς μου ανθρώπους της γενιάς μου. Να βλέπω την πορεία τους και να αναζητώ τα πιο καλές πτυχές τους. Εν αγνοία τους, εννοείται...
Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι της γενιάς μου είμαστε πολύτιμοι. Έχουμε έναν τεράστιο πλούτο εμπειριών. Διατηρήσαμε μια αγνότητα που μπορεί εύκολα να ξεθαφτεί κάτω από τη σκόνη της λάμψης των '00'ς. Οι ιδέες μας κατεβαίνουν αβίαστα, πόσο μάλλον αν πιεστούμε. Έχουμε μνήμες από πιο ανιδιοτελείς εποχές, τότε που δε θυσιάζονταν όλα στο βωμό του χρήματος. Θυμόμαστε τη χώρα χωρίς οικιακές βοηθούς να μας καθαρίζουν τα τζάμια. Ξέρουμε να δουλεύουμε πολύ. Δεν μας τρομάζουν τα ξενύχτια πάνω από χαρτιά και βιβλία. Είμαστε δυνατοί και ολοκληρωμένοι σαν προσωπικότητες. Μάθαμε να πέφτουμε αλλά και να σηκωνόμαστε. Μεγαλώσαμε σε αλάνες με χώματα, όχι σε παιδότοπους με αφρολέξ, και κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Και ξέρετε τι κάνουμε όλη μέρα; Αναζητάμε απεγνωσμένα ψυχολογική στήριξη ο ένας απ' τον άλλον. Ή, ακόμη χειρότερα, απομονωνόμαστε ανήμποροι να αντιδράσουμε. Βλέποντας την καταστροφή, βιώνοντάς την ο καθένας από τη σκοπιά του. Θάβουμε τα ταλέντα, τις δεξιότητες, τον επαγγελματισμό και τις ώρες δουλειάς που έχουμε ρίξει. Επειδή αυτή τη στιγμή είμαστε στα αζήτητα. Με τους λογαριασμούς του ο καθένας, και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Με τα φαντάσματα του παρελθόντος και τις εφιαλτικές φιγούρες του μέλλοντος. Κυρίως, όμως, αντιμέτωποι με το φάσμα της αποτυχίας. Της προσωπικής αλλά και της συλλογικής αποτυχίας. Δεν ξέρω πολλούς που να πιστεύουν ότι τα πήγαν καλά στη ζωή τους. Όποιον ρωτώ, νιώθει αποτυχημένος. Κι εγώ πριν λίγο καιρό τα ίδια έλεγα στη φίλη μου, μέχρι που με χαστούκισε με τα λόγια της προκειμένου να συνέλθω και με ανάγκασε να της υποσχεθώ ότι δεν θα ξαναμιλήσω έτσι. Τι να κάνω, το υποσχέθηκα και η υπόσχεση είναι υπόσχεση.
Μου είναι αδιανόητο να δίνεται τόση έμφαση “στους νέους” και να μη μιλάει κανείς για εμάς που, στο κάτω κάτω, είμαστε και αρκετά μεγάλοι για να αναζητήσουμε την τύχη μας σε άλλη γη. Δεν υποτιμώ καθόλου “τους νέους”, το αντίθετο. Απλώς θεωρώ λίγο πιο εύκολο να αρχίσεις να πλάθεις τη ζωή σου όταν είσαι 23, 25, 30 ή 35 και πολύ πιο δύσκολο να το κάνουμε εμείς που είμαστε 40, 45 ή 50.
Είμαστε η γενιά στην οποία θα έπρεπε όλοι να υπολογίζουν για να αλλάξει το κλίμα, να βοηθήσει στην γέννηση μιας προοπτικής. Επειδή βρισκόμαστε στην πλέον δυναμική, δημιουργική, παραγωγική, συνειδητοποιημένη και ωραία περίοδο της ζωής μας. Και την περνάμε μελαγχολώντας για τις χαμένες ευκαιρίες και τις λάθος επιλογές.
Κακώς. Κάκιστα. Είναι εγκληματικό. Εναντίον του εαυτού μας αλλά και της χώρας. Είμαστε πολύτιμοι και TOO YOUNG TO DIE. Πρέπει να το αποδείξουμε. Μπορούμε. Το ξέρετε. Λίγο κουράγιο. Το έχουμε. Στο κάτω κάτω, μεγαλώσαμε ματώνοντας στις αλάνες, όχι παίζοντας σε αφράτους παιδότοπους.
www.protagon.gr Xριστίνα Ταχιάου
246 σχόλια:
«Παλαιότερο ‹Παλαιότερο 201 – 246 από 246μια θα έχουμε τον μεν..την άλλη τους δε..
*τους μεν...
Αλλα το 838 το αγαπαει οπως ειπαμε χαχα
εχει διαμορφωθει μια ενδιαφερουσα αντισταση στο 212...να το εχετε υποψη σας...ΔΤΡ
Πουλανε ΔΕΗ κ Μυτιλ για να αγοράσουν ΔΤΡ?
μα τόσα λίγα χρήματα έχουν?
κακο κερι σε ΣΩΛΚ...
Το θεμα ειναι οτι θελουν τον δεικτη καπου εδω..και τον 25 αρη βεβαια.. τωρα ο Βαγγελης μπορει να κανει κανα κουφο οπως συνηθιζει.
Η μουλαρα καλη και μεχρι το τελος..
Να η ευρωβ....
πρωτη στο χορο....
θα ειναι προπομπός..?
ο μυτιλ κραταει οριακα...
την καλησπερα μου παιδια
Η ΕΥΡΩΒ ..ανεβαινει γιατι ειναι πανω στο καρο που τραβαει η ΕΤΕ
Την ΜΕΒΑ την γραψατε βεβαια που ειπαμε πριν..χαχα
Καλησπερα Χρησταρα..
μονο που φαινεται η ετε να ειναι στο καρο τωρα....χεχεχε...
γεια σου chris...
Ποπ κορν,πασατέμποοοοοο...
Γεια σου Χρηστάρα.Πολύ βροχή παιδιά και σίφουνα παγωμένο...
Καλησπέρα Χρήστο...
με το 838 μπαινουμε στις πρασοδημίες
Για να δουμε,θα εχει κανα κολπο?? χαχα
αυτες τις δημοπρασιες να μην ειχαμε...
ακομα κ εδω....λαμογια ειμαστε..
Χωρις δημοπρασιες ειναι πιο ευκολο να κανεις ..λαμογια χαχα
ψιλοχώνεται μέχρι τώρα...
Θα το καλυτερεψουν λιγο ΤΙΤΚ και ΦΦΓΚΡΠ
τα συμπερασματα δικα σας!!!
εγω μπερδευτηκα;-)
απο τις λιγες φορες που σε μικρο timeframe ο δτρ φαινεται καλύτερος απο ftse k γδ....
Πάλι doji η ΙΝΚΑΤ
το κερι στην πειρ ειναι doji???
τι πουστιδι(αλά Λιακο) που ειναι οι π@στηδες!!!!!;-)
Μια χαρα το μαγαζι..σωθηκε ο ΔΤΡ ..εκει κοντα στο 212..
καλά να περάσετε το απόγευμα σας...
ίσως πάω για το studio..
Έπεσαν χθες 13% και ανέβηκαν σήμερα 2% και ξανά μανά ανακαλύφθηκε η αισιοδοξία στις αερόφουσκες.Αμ τους τρώει πολλούς ο πωπός τους τελικά...
0,312 και 0,311 είναι doji
Αντωνη λες να ξυπνησει ο Δτρ???
θα μας τρελανουν!!!!!
====
Μαικλ , πολυ λοβιαρης ο γενικος ε????
838!!!!!!
Αυτος ειναι ερωτας;-)
Kαλό απόγευμα Αντώνη
Αντε για το studio,να δουμε την ταινια.
Καρα ετσι ειναι..σ αυτες ειναι τωρα το παιγνιο.Αλλα μονο τεχνικα γιατι τα αποτελεσματα τα προεξοφλουν φαινεται με τα χωσιματα
Εγώ ήδη τα έχω πει Καρά...
υπενθυμίζω τα διαγράμματα των τραπεζών είναι κατεστραμμένα...
Μονό το εβδομαδιαίο μας έμεινε κ αυτό με προϋποθέσεις...
Με λίγα λόγια..να είστε έτοιμοι να πυροβολήσετε εάν χρειαστεί...
Συμπληρώνω..
Όταν χρειαστεί....
Καρα δηλ οι κατοχοι τραπεζικων μετοχων πρεπει να ειναι καταδικασμενοι σε μονιμη απαισιοδοξια???
Με καλη διαθεση το γραφω , φιλε.
ΣΩΛΚ και ΔΕΗ κλύσμα
Χρήστο οι επενδυταί να μην είναι κάτοχοι τραπεζικών μετοχών.Αυτό θα ήταν το ιδανικό,αλλά...
Το έγραψα πιο πριν γιατί και στο δίπλα και στο capital κάποιοι ότι θυμούνται χαίρονται στην κυριολεξία...
Προφανώς Χρήστο, καλά να πάθουν!
Χρηστο μου,για τους κατοχους των τραπεζικων τα λεμε συχνα..τωρα πανε να προσεγγισουν τις τιμες τους,ερχονται οι ΑΜΚ ..ακολουθουμε που τις θελει η αγορα..
βρισκουν ευκαιρια λοιπον τα ΣΩΛΚ και η ΔΕΗ που λεει κι ο Πανος,να πισωγυρισουν για να τεσταρουν τα σημεια τους κλπ..το κλιμα να κρατιεται
Μαικλ εσυ πιστευεις οτι πρωτα θα προσεγγισουν τις τιμες που θα γινουν οι Αμκ και μετα θα αντιδρασουν(αν αντιδρασουν!!)???
Παμε επανω θα σου πω Chris.Απογευματινη αναρτηση..κλεινουμε εδω
Δημοσίευση σχολίου