ΣΑΒΒΑΤΟ..
με μουσική


ΣΟΒΑΡΕΨΟΥ..

Μετά τη Ρίγα έγινε σαφές για μία ακόμη φορά. Κάνουμε λάθος αν νομίζουμε ότι το αδιέξοδο σε αυτή την διαπραγμάτευση οφείλεται στην πίεση που ασκεί ο «ακραίος» Σύριζα στον τάχα «σοβαρό». Το αδιέξοδο οφείλεται σε δυο εμμονές, που δυστυχώς δεν αφορούν μόνο τον Σύριζα στο σύνολό του, αλλά σχεδόν όλη την ελληνική κοινωνία, και αυτό είναι το σημαντικότερο. Η πρώτη είναι αυτή που μετέτρεψε την διαπραγμάτευση από συνεργασία με τους εταίρους μας σε πόλεμο χαρακωμάτων. Σε ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος δηλαδή, όπου έχουμε την ψευδαίσθηση ότι χάνουμε ότι κερδίζουν οι άλλοι, αντί να δούμε ότι μαζί πρέπει να δουλέψουμε για να βρούμε λύση σε ένα κοινό πρόβλημα. Η δεύτερη, και πιο σημαντική, η ψευδαίσθηση της «πολιτικής απόφασης», που δεν είναι άλλη από μια κομψή διατύπωση αυτού του ελληναράδικου «έλα, μωρέ τώρα, άμα θέλουν αυτοί τα βρίσκουν». Στο σύγχρονο κόσμο οι πολιτικές αποφάσεις αφορούν την επιλογή ανάμεσα σε ισοδύναμες, εφικτές εναλλακτικές, όχι το ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Ο Τσίπρας πήγε στη Ρίγα με το πολεμικό του αεροπλάνο, κραδαίνοντας - αμήχανα πια είναι η αλήθεια - τις δυο αυτές εμμονές έχοντας πιστέψει ότι είναι ο Ελ Σιντ. Του θύμισαν ευγενικά να μην είναι Δον Κιχώτης. Ο Γιουνκερ μάλιστα, βάζοντας παιγνιωδώς την δική του γραβάτα στον λαιμό του Τσίπρα, όπως είδαμε στην φωτογραφία, ήταν συμπονετικά σαφής: «Σοβαρέψου».

Απο τον τοιχο στο fb του Γρηγόρη Φαρμάκη