ΣΑΒΒΑΤΟ..
με μουσική


Σεξ, αντιμνημονιακά ψέματα και βιντεοταινίες..


Πριν από δυο βδομάδες, το φιλελεύθερο φόρουμ Learnliberty παρουσίασε το εξαιρετικό ντοκυμανταίρ «Επτά Μεταπολιτευτικοί Μύθοι» του Γιάννη Μαρμάρα. Το σενάριο, η σκηνοθεσία, η παραγωγή, όλα ήταν δικά του, με ελάχιστες φιλικές βοήθειες. Ίσως άργησε πάρα πολύ να βγει και να παίξει το ρόλο της αυτή η άψογη δουλειά. Χρειαζόταν, χρόνια τώρα, μέσα σε ένα περιβάλλον όπου η κοινωνία διαμορφώθηκε από τα δόλια και ιδεοληπτικά ψεύδη άλλων ομόλογων βιντεοταινιών (Deptocracy, Catastroika, κλπ).

Κατά των ψευδών Βεβαιοτήτων

Στόχος του ντοκυμανταίρ είναι να αποκαλυφθεί το άστοχο κάποιων βεβαιοτήτων, πάνω στις οποίες στηρίχτηκε και εξακολουθεί να στηρίζεται το καθεστώς της εθνικής πτώσης. Πώς, δηλαδή, ΤΟ Σύστημα, έφερε τη χρεωκοπία και εξακολουθεί να οδηγεί την κοινωνία στην καταστροφή.

Το έξυπνο και ενδιαφέρον αυτής της προσπάθειας είναι ότι δεν συγκροτήθηκε σε κάποιο στενά φιλελεύθερο πλαίσιο, αλλά στο ευρύτερο πλαίσιο της κοινής λογικής. Έτσι έγινε προσεγγίσιμο από κάθε σκεπτόμενο μυαλό, που νοιώθει ως οδηγό του τις διεθνώς κυρίαρχες δυτικές αξίες, σε αντίθεση με την εθνική πλειονότητα, που αισθάνεται απόλυτη απόκλιση από αυτές.

Ας θεωρήσουμε αυτή την ανάλυση ως προέκταση εκείνου που γράφαμε την Τρίτη: «Πολυμήχανος Οδυσσέας ή κουτοπόνηρος Καραγκιόζης;» . Αφού ο Έλληνας με τον Οδύσσειο λογισμότυπο, που μεταστοιχειώθηκε και έγινε ο τσιφτετέλληνας με τον Καραγκιόζειο λογισμότυπο, στην σημερινή του παρακμιακή φάση γίνεται ολοένα και πιο αδύναμο άθυρμα των δημαγωγών.

Υπό αυτό το ευρύ πνεύμα, λοιπόν, οι «Επτά Μεταπολιτευτικοί Μύθοι» μπορούν να συσπειρώσουν παντοίους αληθινούς φιλελεύθερους (κεντροδεξιούς και αριστερούς), διάφορους κεντρώους, μη κορπορατιστές σοσιαλδημοκράτες και δημοκράτες οικολόγους. Δηλαδή, τον χώρο του Τρίτου Πόλου, που ψάχνει να αποτινάξει τα δεσμά της αντιμνημονιακής βλακείας από τα χεράκια της εν αφασία ελληνικής κοινωνίας και να την οδηγήσει σε ανάταξη.

Πριν σας παρουσιάσουμε, στο τέλος, το ντοκυμανταίρ του Γιάννη Μαρμάρα, θα αποπειραθούμε μια όχι ευθέως συνδεόμενη ανάλυση του υπόβαθρου στο οποίο θεμελιώνεται. Έτσι στη συνέχεια θα απολαύσετε το βίντεο διάρκειας λιγότερων από πενήντα λεπτών, χωρίς να σας έχουμε δώσει τεχνικά και πραγματολογικά στοιχεία γι’ αυτό.

Το Κοινωνικό Συμβόλαιο και η Εθνική Ιδεολογία

ΤΟ Σύστημα επί δεκαετίες βίαζε παρά φύσιν την ελληνική κοινωνία, έχοντας ξαμολυμένους σμπίρους που κατασκεύαζαν μια ψευδή «αλήθεια» όπου εδραζόταν. Αυτή ήταν το συνομολογημένο Εθνικό Κοινωνικό Συμβόλαιο της Πελατειακής Αναξιοκρατίας.

Τόσο ο βιαστής, η ηγεσία ΤΟΥ Συστήματος, όσο και το θύμα, το μεγάλο μέρος της κοινωνίας που δεχόταν μικροδωράκια για να του κάθεται παρά την υποτιθέμενη αντίσταση, ήτανε ευχαριστημένοι. Δυσαρεστημένο ήταν μόνο το μικρό μέρος της κοινωνίας, που δεν μπορούσε να αποφύγει το βιαστή, ούτε και έπαιρνε δωράκια.

ΤΟ Σύστημα, με τη μέθοδο «αεροπλανάκι», στοχεύοντας την απόλυτη εις το διηνεκές κυριαρχία του, ενσωμάτωνε εντός του ολοένα και περισσότερα τμήματα της κοινωνίας, ώσπου το «αεροπλανάκι» αναμενόμενα έσκασε.

Η τελευταία φάση της καταστροφικής σχέσης ΤΟΥ Συστήματος με την κοινωνία ήταν αυτή της χρεωκοπίας, οπότε ΤΟ Σύστημα αποπειράθηκε το αδύνατον. Να συνεχίσει δηλαδή την εκμετάλλευση της συνένοχης κοινωνίας, που πάντα δεχόταν τον βιασμό για λίγα γλειφιτζούρια και παγωτά, άντε και κάνα φω μπιζού.

ΤΟ Σύστημα κατάφερε να καταστρέψει την πατρίδα και την κοινωνία μας, μόνο αφότου πέτυχε την καθολική επικυριαρχία στο πεδίο των ιδεών. Έτσι έγραψε με τα χεράκια του την νέα εθνική ιδεολογία, όπως την υπαγόρευσαν όσα στελέχη του είχαν το πάνω χέρι.
Οι βασικοί άξονες του εγχειρήματος ήταν ο πελατειακός εθνολαϊκισμός ως βάση του Πελατειακού Ιδιωτικού Παρακράτους (Π.Ι.ΠΑ.) και η έκλυση του (ενίοτε μαντρωμένου και ενίοτε όχι) Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου (Π.Α.Φ.).

Ενημέρωση vs μπαμπούλα «Νεοφιλελευθερισμού»

Συνεταίροι ΤΟΥ Συστήματος, από τη γένεσή του έως πριν τη χρεωκοπία, αλλά και μετά από αυτή και τώρα που μιλάμε αδιαλείπτως, ήταν τα ΜΜΕ. Αντάμα και η εθνική δημοσιογραφία, που της αρέσει να λογίζεται ως μέγεθος ξένο προς τα ΜΜΕ, ενώ είναι ένα και το αυτό, η ενημέρωση.

Η ενημέρωση, λοιπόν, υπήρξε βασικό όπλο ΤΟΥ Συστήματος, απολύτως ευθυγραμμισμένο με τις επιταγές του. Ήταν μαντρόσκυλο ΤΟΥ Συστήματος, του Π.Ι.ΠΑ. και του Π.Α.Φ., των ελέγχων και των ισορροπιών του, με γνώμονα τις επιταγές της εθνικής ιδεολογίας.

Ήξερε να τσεκάρει ποιος είναι «Νεοφιλελεύθερος» και ποιος «φιλολαϊκός». Άλλωστε, η λαϊκή δεξιά ήταν πάντα αποδεκτή από ΤΟ («αριστερό») Σύστημα, που με ένα παρανοϊκό τρόπο, ακόμα και τώρα έχει επιβάλει επιτυχώς το να θεωρείται ακροδεξιά ο φιλελευθερισμός (ως μπαμπούλας Ν/Φ, που είναι Η Κόλαση)…

Άρα, αν κάποιος εισηγούνταν την άρση μιας οιασδήποτε μορφής στρέβλωσης και παραλογισμού ΤΟΥ Συστήματος, καταδεικνυόταν ως Ν/Φ και πετιόταν εκτός, μια, δυο, τρεις. Και αν δεν συνετιζόταν, δια παντός. Τίποτε δεν μπορούσε να ανασχέσει τη δυναμική ΤΟΥ Συστήματος, λοιπόν, το οποίο έτσι άντεξε για δεκαετίες.

Ο απαραίτητος μπαμπούλας, ο εχθρός που φταίει για όλα, ήταν ο ανύπαρκτος Νεοφιλελευθερισμός. Ανύπαρκτος, ως πραγματική έννοια, αφού υπαρκτός υπήρξε μόνο στο μυαλό της κυρίας Ναόμι «Κάμπελ» Κλάιν. Αλλά όσο και ως κάτι που ουδεμία έχει σχέση με τη σοβιετική υφή της ελληνικής παρασιτικής κρατικοδίαιτης κοινωνίας. Έτσι, όταν κάποιος έκανε ορθολογική κριτική είτε αριστερού είτε δεξιού τύπου αποκαλούνταν Νεοφιλελεύθερος (Ν/Φ). Οπότε, αυθωρεί και παραχρήμα ήταν ακυρωμένος και εξοστρακιστέος.

Αφού ΤΟ Σύστημα, κυρίαρχο επικοινωνιακά, είχε καταφέρει, όπως είπαμε, κάθε εκσυγχρονιστική κριτική να την εξοβελίζει αυτεπαγγέλτως. Έτσι αενάως ακυρωνόταν ο αυτοεξυγιαντικός μηχανισμός, που αυτονόητα υπάρχει σε ένα ζωντανό οργανισμό και τείνει να τον φρεσκάρει και να του γιατρεύει τις αναπότρεπτες από τη ζωή στρεβλώσεις.

Το αποτέλεσμα; ΤΟ Σύστημα έτσι κρατάει μπλοκαρισμένη την κοινωνία, χωρίς διόρθωση, χωρίς βελτίωση, χωρίς εξυγίανση των διαρκώς αυτονόητα εμφανιζόμενων ασθενειών. Γιατί; Διότι έτσι και ανοίξει η λογική συζήτηση πάνω στις στρεβλώσεις του, σα χιονοστιβάδα θα πέσει επάνω του η αλήθεια και θα το αποδιαρθρώσει και θα το πάρει ο διάολος και θα το σηκώσει.

Έτσι, όποιος τολμήσει, χρόνια τώρα, να δείξει με το δάχτυλο την (αδιανόητη διεθνώς) αιτία της χρεωκοπίας μας, π.χ. τους πενηντάρηδες υψηλοσυνταξιούχους, τότε Ν/Φ ανεβαίνει και φασίστας κατεβαίνει και δεν ξέρει πού να κρυφτεί.

Αν επιμείνει, μπορεί να μην βρεθεί στο βυθό του Βόλγα, όπως συμβαίνει σε άλλα Συστήματα, αλλά δεν πρόκειται να ξαναδεί δημοσιότητα. Αν είναι δημοσιογράφος μπαίνει σε χρόνιο, ακόμα και δια βίου, αποκλεισμό.

Ενημέρωση και Αντιμνημονιακή Απάτη

Σχεδόν παρόμοιο είναι και το μοντέλο του Αντιμνημονιακού Μετώπου. Η ενημέρωση, που η «Αριστερά» με θράσος ονομάζει «μνημονιακή», σχεδόν αδιαλείπτως πέντε χρόνια τώρα, υπηρετεί την εθνική αντιμνημονιακή ιδεολογία ΤΟΥ Συστήματος. Πάντα κατά τη φάση της τρέχουσας χρεωκοπίας ήταν «αντιμνημονιακή».

Ενδεικτικά, επειδή μας αρέσει να κάνουμε συχνά τον γερμανό, ας μην ξεχνάμε ότι στο ενδεκαμελές Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, που εξελέγη στο τσακ πριν την «Αγανάκτηση» του 2011, ποια σύσταση είχε. Από τους έντεκα (11) συμβούλους, ζήτημα είναι να υπήρχε ένας «μνημονιακός»… Όλοι ήταν αντιμνημονιακοί.

Κόφτε Συμβούλιο, λοιπόν, και βγάλτε συμπέρασμα. Ποιοι μας ενημέρωναν τόσα χρόνια και βγήκαμε γκαγκά αντιμνημονιακοί. Και φυσικά, ΤΟ Σύστημα, δια της δημοσιογραφίας του, ήξερε πάντα να κάνει «διορθώσεις».

Όποιος τόλμαγε να πει για τον σαρανταπεντάρη μεγαλοσυνταξιούχο, που έκλεβε και κλέβει τα παιδιά και τα εγγόνια του, ήταν δόλιος εισαγωγός του ανυπόστατου «κοινωνικού αυτοματισμού». Ήταν ακροδεξιός, ανάλγητος νεοφιλελεύθερος, μνημονιακός γερμανοτσολιάς και λακές των δανειστών. Τη δουλειά αυτή την αναλάμβανε η δημοσιογραφία, ως εντεταλμένο πρόμαχο όργανο ΤΟΥ Συστήματος.

Στον καιρό του Αυριανισμού, ΤΟ Σύστημα στηριζόταν στην ενημέρωση της κοινωνίας από τον συχωρεμένο, κατά τον Ποιητή «όλος πιτυρίδα μούσι και τσαντάκι, ενημερωμένος από τον Κακαουνάκη». Σήμερα ΤΟ Σύστημα έχει την αντιμνημονιακή δημοσιογραφία να το στηρίζει κανοναρχούντος του Αυγιανισμού.

Η μειονοτική δημοσιογραφία, ξέρετε ποια είναι, ως εκτός ΤΟΥ Συστήματος, δεν έχει ισχυρή επιρροή. Τα έχει πει όλα από καιρό, αλλά μόνο λίγους προσεγγίζει. Γιατί; Επειδή ο κόσμος δεν διαβάζει. Γι’ αυτό χρειάζεται η εικόνα και μάλιστα η κινούμενη εικόνα. Κάτι σαν το βίντεο που παρουσιάζουμε σήμερα.

Όλα τα τηλεοπτικά κανάλια «συστημικά» και «αντισυστημικά» (έτσι τα διαχωρίζει ΤΟ Σύστημα, αλλά όλα είναι συστημικά, δικά του), είναι αντι-«Ν/Φ» και «αντιμνημονιακά» Το πνεύμα Deptocracy και Catastroika βρίσκεται παντού και μέσω της εικόνας μπαίνει στα σπίτια και κυριαρχεί χρόνια τώρα. Έτσι το 85% της κοινωνίας μας έχει γίνει πέντε χρόνια τώρα «αντιμνημονιακό»…

Στην ύστερη σημερινή μορφή του φαινομένου, όλη η δημοσιογραφία μας, όπως και η εξ αυτής διαμορφωμένη κοινωνία μας στηρίζουν την παρανοϊκή «εθνική προσπάθεια» της κυβέρνησης. Και διαφεύγει του έθνους ότι αυτή δεν είναι παρά η προσπάθεια ΤΟΥ Συστήματος να επιζήσει εις βάρος του Έθνους.

Η απίστευτη αντιμνημονιακή απάτη δεν ήταν τίποτε άλλο από το τελευταίο ανάχωμα του Πελατειακού Ιδιωτικού Παρακράτους, να καθυστερήσει λίγο ακόμα το τέλος της ευεργετικής του παρέμβασης στον ελληνικό λαό. Και να αποκρύπτει ότι κάθε λιγότερη μεταρρύθμιση οδηγεί μοιραία σε περισσότερες οριζόντιες περικοπές.

Τόσα χρόνια ΤΟ Σύστημα ρούφαγε την ενέργεια και την ζωντάνια της ελληνικής κοινωνίας προς όφελός του, καταστρέφοντάς την αργά αλλά σταθερά. Οι χάνοι οι κουτόφραγκοι ήξεραν και δεν ήξεραν τι συμβαίνει στο ξεχασμένο Ευρωπαϊκό Κωσταλέξι του Νότου, που δεν τους πολυένοιαζε, εφόσον σκάνδαλο δεν υπήρχε.

Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο του υπογείου, διαπίστωσαν ότι επρόκειτο περί της χειρότερης απαραγωγικής μαύρης τρύπας, που εξαΰλωνε όλα τα δανεικά που έπαιρνε, χωρίς να πιάνουν τόπο. Έτσι αποφάσισαν να κόψουν τα δανεικά, εκτός εάν άλλαζε η παροχή τους, προς λυσιτελέστερους προορισμούς, κατόπιν λογικής συνεργασίας μεταξύ δανειστών και δανειζομένων.

Από την Αριστερά στην ακροδεξιά «Αριστερά»

Κάποτε η «Αριστερά», στο πλαίσιο του υπανάπτυκτου Πηγαδακισμού τα έδινε όλα προς άγραν ψηφοφόρων και στελεχών. Στα «πηγαδάκια» πάντα γινόταν ζύμωση, όπου δυο τρεις αντίπαλοι αγκιτάτορες ένθεν και ένθεν λέγανε τις πιπεριές τους, προκειμένου να κερδίσουν τη λεία.

Εκεί, οι μωρές παρθένες άκουγαν, με το στόμα ανοιχτό, τι είχε γίνει στην τάδε ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ κτλ. Ώσπου αποφάσιζαν σε ποιουνού το κόμμα θα ενταχθούν, του πρασινομάτη με την φράντζα ή του τσαχπίνη με το μουστάκι.

Έλεγαν, λοιπόν, οι ποικίλοι αριστεροί στα πηγαδάκια, «Είσαι με την εργατική τάξη; Ναι ή όχι; Ή θα είσαι με τον εργάτη ή με τον αστό, διάλεξε!»… Και ο αποσβολωμένος ακροατής συνήθως κατέληγε στις πιο απλοϊκές προπαγάνδες με τις πιο σίγουρες σημαίες, εκτός αν ο «ξάδρεφός» του ήτανε με τους αλλουνούς. Αυτό, ως διαδικασία και φόρμα καθόλου δεν έχει αλλάξει ως σήμερα. Άλλαξε μόνο το περιεχόμενο.

Σήμερα ο φοβικός ακροδεξιός λόγος της Παΐσιας «Αριστεράς», υπό τον καταλύτη του αντιστασιακού ντιριντάχτα, έφερε κοντά τους αγανακτισμένους της Κάτω Πλατείας και τους αγαναζισμένους / ψεκαζμένους της Πάνω Πλατείας, ώσπου σύντομα γίνανε ένα.

Ο Ενιαίος Ψεκαζμένος Αντιμνημονιακός Ανεξυριζαυγιτισμός, ωσμωμένος με όλη την ηθική και αισθητική ανάπτυξη εκείνου του Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου, είναι διαμορφωμένος από την επικρατήσασα εθνική ιδεολογία του Deptocracy.

Χωρίς να το καταλάβουν οι «Αριστεροί» είναι φορείς αυτού του κοινού φοβικού εσωστρεφούς πυροβολημένου ακροδεξιού λόγου τύπου «Είσαι με τους τοκογλύφους δανειστές, που είναι οικονομικοί δολοφόνοι; Ναι ή όχι; Είσαι με τους δανειστές, που θέλουν να μας ταπεινώσουν, ή είσαι με το λαό μας; Διάλεξε!».

Έτσι αυτολεξεί το έλεγε προχτές τη νύχτα ο κ. Λεουτσάκος στο Μέγκα, τραμπουκίζοντας τους συνομιλητές του, χωρίς να τους αφήσει να μιλήσουν, υπό τη μονότονη ηχηρή παρενόχληση «Πες μου! Πες μου! Πες μου! Είσαι με τους δανειστές, ναι ή όχι;»…

Μα είναι τόσο ξεντρόπιαστοι αυτοί οι «αριστεροί», που δεν τους νοιάζει να εξευτελίζονται ξεστομίζοντας τέτοια ακροδεξιά κουφέτα; Και τότε τους Ιρλανδούς γιατί δεν θέλουν να τους ταπεινώσουν και μόνο εμάς κυνηγάνε οι κακοί τοκογλύφοι οικονομικοί δολοφόνοι;

Μπορεί αριστερός να χρησιμοποιεί εθνικά κριτήρια για να ερμηνεύσει «ταξικά» φαινόμενα και να καταλήγει ότι οι Έλληνες είναι αποκλειστικός στόχος του ιμπεριαλισμού, επειδή έχουνε πολύ ντιριντάχτα στην Ιστορία τους;

Ενώ οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί αφήνουν τους ιμπεριαλιστές αδιάφορους; Τόσο ανάδελφο έθνος είμαστε οι Έλληνες; Και αυτή είναι αριστερή ανάλυση;;; Μα δεν τους υποψιάζει ότι τα ίδια λένε και οι ψεκαζμένοι, αλλά και οι ναζί;

Και καλά, το ότι ο κ. Λεουτσάκος είναι στέλεχος της Παΐσιας «Αριστερο»ακροδεξιάς, τεκμαίρεται από την παρουσία του. Έχει το ακαταλόγιστο. Οι άλλοι οι «σοβαροί» της «Αριστεράς» δεν αισθάνονται τη ντροπή στα βρεγμένα τους παντελόνια; Ως πότε θα αντέχουν να είναι ουρά των ναζί και να λένε τις ίδιες απερινόητες εθνοφοβικές ακροδεξιές πιπεριές;

Ακροδεξιός / Αντιλαϊκός Πελατειακός Εθνολαϊκισμός

Αυτό το ιδιότυπο ακροδεξιό φαινόμενο χτίστηκε από την κολλεγιά της άνω και κάτω Πλατείας το 2011, λόγω ανύπαρκτου έρματος της ηγεσίας, που τυφλωμένη από τον μικροκομματισμό δεν διείδε την παγίδα.

Η φοβική εθνομανιοκαταδιωκτική εσωστρέφεια κανοναρχούσε, όταν διάφοροι διανοούμενοι της πεντάρας (σημερινοί υπουργοί) διακρίθηκαν στην κάτω Πλατεία και διαμόρφωσαν τη σημερινή βεβαιότητα.

Όταν οι ανάγκες ΤΟΥ Συστήματος έδειξαν τι πρέπει να διασφαλιστεί για λογαριασμό της πελατείας, τότε πραγματοποιήθηκε η σύζευξη του Ακροδεξιού Φαινομένου με τον Πελατειασμό. Το γεννηθέν τέρας ήταν ο Πελατειακός Εθνολαϊκισμός στη σημερινή μορφή του.

Έτσι και συλλογιστούν οι «αριστεροί» πόσο ευθυγραμμισμένοι είναι πλέον με τον κάποτε καταγέλαστο πρώην Π.τ.Δ. Κύριο Χρήστο Σαρτζετάκη, της ανάδελφης ανάλυσης, μπορεί και να έτρωγαν ένα σενιαριστικό σύγκρυο.

Αλλά τόση είναι η χοντροπετσιά της Εξουσίας… Και αποδίδουν το αδιέξοδο ΤΟΥ Συστήματος στην κακία των κουτόφραγκων, που θέλουν ειδικά μόνο εμάς τους Έλληνες να μας εξουθενώσουν (αλήθεια τι θα κερδίσουν;;;)… Τράτζικ.

Τα στηριγμένα σε παρανοϊκά ψεύδη βίντεο (τύπου Deptocracy) που κυκλοφόρησαν, βοήθησαν καθοριστικά στο να απογειωθεί η τσιφτετελληνική ευήθεια. Έτσι αγανακτήσαμε κατά των εαυτών μας… Το φαντασιακό του ξαναμμένου αγανακτισμένου οχλοπολτού εύκολα διεγέρθηκε από το πολύ αντιστασιακό ντιριντάχτα του εθνολαϊκισμού.

Αυτή η χυδαία ακροδεξιά μορφή λαϊκισμού επιστρατεύτηκε τότε, για να αποκρύψει αισχυντηλά την πελατειακή του προέλευση, ως αναχώματος ΤΟΥ Συστήματος που κλονιζόταν από την χρεωκοπία. Μάλιστα, προέτασσε τάχα την αντίσταση στους κακούς κουτόφραγκους τοκογλύφους. Έτσι βρήκε εύφορο έδαφος και ευεπίφορο κοινό, για να μπολιαστεί και να δημιουργήσει τη δυναμική μιας κυβέρνησης έξαλλων αγανακτισμένων, που ολοκληρώθηκε σήμερα.

Τα ντεπτοκρασιακά ψεύδη τύπου «καταδικάζουνε οι δόλιοι κουτόφραγκοι το λαό μας για να σώσουν τις τράπεζες», απέκρυπταν την αλήθεια. Ότι οι κουτόφραγκοι καταδικάζουνε ΤΟ Σύστημα, για να σωθεί ο λαός και μαζί έτσι να μπορέσει να τους αποπληρώσει και τα χρέη.

Δηλαδή ΤΟ Σύστημα ουσιωδώς στεκόταν εναντίον και του λαού και των «τοκογλύφων». Άλλως ειπείν, ο λαός ορθολογικά έχει σταθερά κοινό συμφέρον με τους κουτόφραγκους «τοκογλύφους» και οφείλει να συμμαχήσει με αυτούς, ώστε να απομονώσει και να διαλύσει ΤΟ Σύστημα που μας καταστρέφει. Κάτι δεν καταλαβαίνεις;

Το εξαιρετικό ντοκυμανταίρ

Ιδού, λοιπόν, η άρτια τεχνικά και αισθητικά και πλήρης ηθικά απάντηση στα κυρίαρχα ψεύδη. Τόσο αυτά του εδώ και μια πενταετία αντιμνημονισμού, όσο και τα παλιότερα, της παραμύθας τεσσάρων δεκαετιών, που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Απολαύστε υπεύθυνα. Και αν το βρείτε πειστικό, βοηθήστε το να διαχυθεί παντού, ώστε η δύναμη της εικόνας του να φέρει σύγκρυο στα ντεπτοκαταστροϊκά ομόλογά του, που κυρίαρχα σεργιανίζουν χρόνια τώρα...


Απο τον Σακελλαρη Σκουμπουρδή