ΣΑΒΒΑΤΟ..
με μουσική


ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 
της 
Δήμητρας Καφρομάνη..

Κυβέρνηση δεν έχουμε. Επί της ουσίας.

Αντιπολίτευση δεν έχουμε. Επί των τύπων και της ουσίας.

Η Νέα Δημοκρατία κάνει την ύστατη προσπάθεια αφενός μεν να βγάλει αρχηγό γενικής αποδοχής (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο), αφετέρου να μαζέψει πίσω στην παράταξη ένα μέρος των ψηφοφόρων της και να προσεγγίσει ένα αντίστοιχο αν όχι μεγαλύτερο, από νέους.

Δύσκολη η καλογερική. Ακόμα πιο δύσκολη όταν μέσα στην παράταξη δεν έχουν ακόμα αποφασίσει αν η επίσημη ενδυμασία θα είναι ράσο-χρυσά κρεμαστάρια ή κουστούμι-γραβάτα.

Η συνταγή μέχρι στιγμής δεν έβγαλε καλό το φαγητό.

Σε κάποιους φάνηκε ανάλατο, σε κάποιους άψητο, σε άλλους πάλι δημιούργησε αμφιβολίες για το είδος της κουζίνας.

Προσωπικά θεωρώ τελείως λανθασμένο το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών.

Η έκρυθμη κατάσταση στη χώρα δεν επιτρέπει τέτοιου είδους φιέστες. Και αυτό γιατί όταν έχεις γιορτή στο σπίτι σου, δεν  μπορείς ταυτόχρονα να ασχοληθείς  με τα προβλήματα της γειτονιάς σου.

Αυτό πρέπει να τελειώσει. Και πρέπει να γίνει γρήγορα και με τον καλύτερο τρόπο.

Κύριοι, έχετε αφήσει τη χώρα στη μοίρα της.

Και αυτή η μοίρα δεν μπορεί να αλλάξει με την υπάρχουσα κατάσταση.

 Ούτε φυσικά θα αλλάξει με την εκλογή ενός μετριοπαθούς αρχηγού που δεν θα μπορέσει ο ίδιος ανοιχτά να κοντραριστεί με την κυβέρνηση,  αλλά κυρίως με το κακό όνομα και την ιστορία της παράταξης.

Τέσσερις υποψήφιοι, ο ένας τελείως διαφορετικός από τον άλλον.

Βαγγέλης Μειμαράκης

 Δεν θέλω να κρίνω την πορεία του, ούτε την ύπαρξη του (ή μάλλον την ανυπαρξία του) ως αρχηγού της παράταξης μετά την κυβέρνηση Σαμαρά. 

Μόνο εκ του αποτελέσματος, η άνευ λόγου επιμονή του για συγκυβέρνηση με τον Τσίπρα καθώς επίσης και η μη αποδοχή του από μεγάλο μέρος της παράταξης  οδήγησαν στο νούμερο  που όλοι γνωρίζουμε.

Ο Κος Μειμαράκης πρέπει να τιμήσει την παράταξη παίρνοντας ανοιχτά μέρος υπέρ ενός νέου αρχηγού, υποστηρίζοντας τον με την εμπειρία του αλλά και τη διορατικότητά του και να παραμείνει εκεί.

Υπάρχει ένα κομβικό σημείο που ο τραγουδιστής πρέπει να αφήνει το μικρόφωνο από το χέρι του και νομίζω ότι η ώρα αυτή, είναι τώρα.

Απόστολος Τζιτζικώστας

 Nα θες να γράψεις και να μην έχεις τι να γράψεις.

Προσπαθώ να θυμηθώ από πού ξεφύτρωσε και τους λόγους που πιστεύει ότι μπορεί να γίνει αρχηγός.

Προσωπικά - και αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με την ηλικία του - μου θυμίζει γεροντοπαλίκαρο, γόνο παλιάς και πλούσιας οικογένειας , που γνωρίζει μεν όλες τις παραστάσεις μπαλέτου καθώς  και τους συμμετέχοντες σε αυτές ανά τον πλανήτη, αλλά αν του πεις να βιδώσει μια βίδα θα ανατιναχτεί μαζί με το κατσαβίδι.

Όποιος πιστεύει ότι η παράταξη χρειάζεται παραστάσεις μπαλέτου, μπορεί κάλλιστα να ρίξει την ψήφο του εκεί.

Τους άλλους δυο υποψήφιους θα τους βάλω μαζί. Για ένα πολύ σοβαρό λόγο.

Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.

Του σαλονιού και του αλωνιού.

Ο ένας (Κυριάκος Μητσοτάκης) έχει την προσωπικότητα, την υπόσταση, το χαρακτήρα και ελπίζω  και τις δυνατότητες να πάει την παράταξη ένα βήμα παραπέρα.

Μπορεί να σταθεί με άνεση πολύ πιο ψηλά από τον Τσίπρα (χιούμορ).

Μπορεί να σταθεί ισάξια με τους ομολόγους του στην Ευρώπη.

Μπορεί με τις κατάλληλες προϋποθέσεις και αν καταφέρει να μην ασχοληθεί κανείς με το επώνυμο αλλά μόνο με το όνομά του, να σταθεί σε ανώτερο αξίωμα από αυτό του προέδρου της παράταξης.

Ο άλλος (Άδωνις Γεωργιάδης), ξέρει τι θα πει πόλεμος.

Μπορεί να φαίνεται (ή και να είναι σε κάποιες περιπτώσεις) γραφικός, αλλά δεν μπορείς να τον χαρακτηρίσεις ανίδεο, αμόρφωτο ή τεμπέλη. Τουναντίον.

Είναι άνθρωπος της πιάτσας και δυστυχώς η ευτυχώς ο πραγματικός πόλεμος της αγοράς , στις πιάτσες γίνεται. Με τα αγριόσκυλα και τα ποντίκια.

Και αυτά τα αγριόσκυλα μόνο ένας άνθρωπος που έχει παλέψει ξανά μπορεί να τα αντιμετωπίσει.

Αν είχα να επιλέξω , θα επέλεγα έναν από τους δύο.

Αν ήμουν ο Κυριάκος και έβγαινα αρχηγός θα είχα τον Άδωνη , δεξί μου χέρι.

Αν ήμουν ο Άδωνις και έβγαινα αρχηγός θα είχα τον Κυριάκο πάντα στη σκιά μου.

Θα μου πεις τώρα ποια είσαι εσύ και κυρίως γιατί μας τα γράφεις αυτά.

Δεν είμαι τίποτα άλλο παρά μια απλή ψηφοφόρος και λέγομαι Δήμητρα Καφρομάνη.

Δεν είμαι τίποτα άλλο παρά μια ψηφοφόρος που κατάλαβε ότι η δύναμη που διαθέτει στα χέρια της είναι τεράστια.

Η  δύναμη της ψήφου.

Αυτή που τελευταία αποφάσισαν κάποιοι να την απαξιώσουν για να μη γνωρίζουμε πόσο δυνατοί είμαστε. Πόσο πιο δυνατοί από όλους αυτούς που για να μας κυβερνήσουν, μας χρειάζονται.

Έχετε όλοι τη δύναμη να ψηφίσετε ένα κομμάτι από το μέλλον σας.

Μπορεί αυτό το κομμάτι να αποτελέσει ένα αξιοπρεπές κόμμα , μπορεί να αποτελέσει την καλύτερη αντιπολίτευση, μπορεί να αποτελέσει  μια μελλοντική κυβέρνηση.

Στον καναπέ μόνο μην κάτσετε.


 Το τηλεκοντρόλ και το πληκτρολόγιο ποτέ δεν έβγαλαν καλά αποτελέσματα.

http://www.o-klooun.com/politiki/nea-dimokratia