ΣΆΒΒΑΤΟ..
με μουσική


Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ..
της 
Ευφροσύνης Παυλακούδη 


Βαρκελωνη. 13 νεκροί. Δεκάδες τραυματιες.
Πάλι τρόμος. Πάλι με φορτηγακι. 
Πάλι σε δημοσιο χώρο. Πάλι στην Ευρωπη.
Ο εφιάλτης της τρομοκρατίας ξύπνησε άσχημες -πρόσφατες- μνήμες. Δεν μπορώ να εκφράσω καμία έπαρση για το ευρωπαϊκό ιδεώδες τέτοιες στιγμές. Είμαι αποσβολωμενη. Σκέφτομαι τον εαυτό μου να προχωρά αμεριμνη με τον σύντροφό μου και φίλους στην περιοχή. Θα μπορούσα να ήμουν εγώ εκεί ή εσείς. Μια αυγουστιατικη ημέρα σε μια πανέμορφη πόλη. Βόλτα. Αυτό που για κάθε δημοκρατη, φιλελεύθερο άνθρωπο φαντάζει απλό κι αυτονόητα ασφαλές, δεν είναι πια.
Το γνωρίζαμε απο το Μπατακλαν και τη Νικαια. Και ύστερα το συνειδητοποιησαμε για τα καλά με το σερί τρομοκρατικών επιθέσεων σε Βελγιο, Γερμανια, Αγγλια. Πάντα εκεί που σφύζει ζωή, που οι παρέες χαλαρώνουν ή απολαμβανουν μια συναυλία, που οι οικογένειες περπατούν αμεριμνα. Αυτός είναι ο στόχος άλλωστε. Η φρίκη να υποκαταστήσει το γέλιο. Ο πανικός την ανεμελιά. Η βία την ηρεμία.
Ορισμένοι θεώρησαν οτι τα στρατιωτικά πλήγματα του ISIS το τελευταίο δίμηνο, σήμαιναν υποχώρηση του ισλαμικού φονταμενταλισμου και κατ' επέκτασιν της τρόμοκρατιας του επί ευρωπαϊκού εδάφους. Τραγικό λάθος. Παιδαριωδης ανάλυση. Αφελής προσδοκία. Επικίνδυνη επαναπαυση. Εκ των πραγμάτων η κατάσταση υποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.
Το θέμα είναι οτι πρέπει να βρούμε στοιχειωδώς μια ισορροπία μεταξύ της ασφάλειας και της ελευθερίας στον δημόσιο χώρο. Το πρόβλημα δεν λύνεται μόνον με πύρινους λογους υπέρ του φιλελευθερισμού, της ΕΕ. Δυστυχώς οφείλουμε να προσγειωθουμε στην τραγική πραγματικότητα και να βρούμε τη χρυσή τομή. Ωστόσο, μην θεωρούμε τη δημοκρατία δυτικού τύπου κάτι τόσο αόριστο ή μικρό. Μπορεί και έχει τους μηχανισμούς να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των πολιτών της.
Και επιτέλους μην γελιομαστε: ελευθερία σημαίνει αυτομάτως ασφάλεια των χ, ψ επιλογων των πολιτών. Όπου δεν υπαρχει ασφάλεια, δεν μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία κοινώς. Μην μπαίνουμε σε ανόητους συλλογισμούς τύπου αν η κοτα εκανε το αυγό ή το αυγό τη κότα. Η απειλή είναι σοβαρή. Και αφορά όλους μας. Στόχος είναι αυτό που πρεσβεύει η φιλελεύθερη αντιπροσωπευτική δημοκρατία: το δικαίωμα στην επιλογή. Η προστασία και προάσπιση αυτού είναι εφικτή και αλλοιμονο αν δεν αποτελεί προτεραιότητα μας. Η θωράκιση των δημοκρατικών αξιών και η επιμονή στις φιλελεύθερες ιδέες είναι μονόδρομος. Όχι όμως με αφέλεια ή πανικό. Αλλά με πραγματισμό και ιδίως λαμβάνοντας υποψιν το εφικτό επί του παρόντος. Δύσκολο, όχι όμως ανέφικτο.

Η Δημοκρατία δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ασθενές πολίτευμα όπως θέλουν οι τρομοκράτες να πιστέψουμε. Το κύριο ερώτημα είναι, μην έχουμε αυταπάτες: ποια είναι τα όρια της αντίδρασης της Δημοκρατίας απέναντι στους εχθρούς της; Αναμφισβήτητα, στο ζήτημα της αρχής δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η όποια απάντηση της Δημοκρατίας πρέπει να δίδεται κατά τέτοιον τρόπο ώστε αυτή να μην αρνείται τον εαυτό της και τα στοιχεία που συνιστούν την πεμπτουσία της, σε κάθε δε περίπτωση με απαρέγκλιτη τήρηση των συνταγματικών κανόνων και επιταγών που εξειδικεύουν την αρχή του κράτους δικαίου, την οποία πρέπει να προστατεύσουμε σαν κόρη οφθαλμού. Αυτή είναι η βάση. Η αφετηρία όλων όσων πρέπει να γίνουν. Μην το ξεχνάμε και κυρίως μην το προσπερνάμε με τόση ευκολία, αυτές τις δύσκολες ώρες. Τα υπόλοιπα είναι υπό συζήτηση. Το παραπάνω όμως όχι. Τους κανόνες τους ορίζουμε εμείς κι όχι οι τρομοκράτες υπόψιν.