ΣΆΒΒΑΤΟ..
με μουσική


ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ...

Η έξοδος από τα μνημόνια -το ξέραμε!- δεν σηματοδοτεί και έξοδο από το τέλμα και τη μιζέρια. Χρειαζόμαστε επειγόντως ανάπτυξη. Εκείνη θα φέρει περισσότερες και πιο καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, λιγότερους φόρους, καλύτερες κοινωνικές παροχές. Αλλά η ανάπτυξη έρχεται από τον δρόμο που ανοίγει η σοβαρή επιχειρηματικότητα ενώ η Ελλάδα συνδέεται με τις επενδύσεις μέσω ενός δύσβατου μονοπατιού. Για να γίνει το μονοπάτι λεωφόρος, χρειάζεται οι επενδυτές να εμπιστευτούν τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και οι πολίτες να πιστέψουν τις δυνατότητές της. Σήμερα, η εμπιστοσύνη βρίσκεται στο ναδίρ και το καίριο ερώτημα είναι: μπορούμε; Μπορούμε να αντιστρέψουμε δυναμικά το βαρύ κλίμα στην οικονομία και την κοινωνία, την καταρρακωμένη ψυχολογία και την αναξιοπιστία που εμποδίζει τους επενδυτές να εμπιστευτούν τις αναπτυξιακές προοπτικές μας; Γιατί στην οικονομία, η ψυχολογία και το κλίμα δεν είναι έννοιες αόριστες και υποκειμενικές. Είναι αντικειμενικές προϋποθέσεις ανάπτυξης. Ας δούμε, λοιπόν, ποιοι δείκτες και πώς αποτυπώνουν το μέτρο της εμπιστοσύνης των επενδυτών στην ελληνική οικονομία. 


Διάγραμμα Ι: Διαφορά απόδοσης ελληνικού & γερμανικού 10ετούς ομολόγου (Spread). (Μέσες τιμές ανά τρίμηνο1, Πηγή Bloomberg) 

.Τα spreads, η διαφορά στο επιτόκιο δανεισμού μεταξύ Ελλάδας – Γερμανίας, είναι ο πιο δημοφιλής δείκτης. Σ’ αυτό το πεδίο παρατηρείται πρόοδος αλλά ελάχιστη. Τα spreads παραμένουν υψηλότερα από το πρώτο εξάμηνο του 2010, όταν μπαίναμε στα μνημόνια και πολύ υψηλότερα από χώρες με μνημονιακό παρελθόν όπως η Πορτογαλία και η Κύπρος. Συνυπολογίστε δε ότι τα spreads  ενσωματώνουν και το πολιτικό ρίσκο του Grexit. Και σήμερα είναι συγκρίσιμα με το 2014, όταν ο κίνδυνος ήταν τεράστιος, αφού η πλειονότητα του εκλογικού σώματος  έφερνε στην κυβέρνηση δύο κόμματα που φλέρταραν ανοιχτά με την ιδέα του Grexit. Έτσι κι αλλιώς, πάντως, ο δείκτης των spreads δεν συνιστά πια αντιπροσωπευτικό δείκτη εμπιστοσύνης των επενδυτών προς τις αναπτυξιακές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Διότι τα τελευταία χρόνια εμπεδώθηκε η πεποίθηση πως η Ευρώπη, που διακρατά σχεδόν το 80% του ελληνικού χρέους, θα διευκολύνει την Ελλάδα επιμηκύνοντας τα δάνειά της π.χ., αν παραστεί ανάγκη κι εφόσον η Ελλάδα «συνεργάζεται»! Τα spreads, λοιπόν, αποτυπώνουν, κυρίως, τη σχέση της Ελλάδας με την Ευρώπη, τη συμμόρφωση της πρώτης στους δημοσιονομικούς περιορισμούς που θέτει η δεύτερη, και όχι τις αντικειμενικές προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Φυσικά, τα χαμηλά spreads, η καλή σχέση με τους εταίρους & η δημοσιονομική πειθαρχία  είναι αναγκαία συνθήκη για να πάμε μπροστά. Αναγκαία αλλά όχι ικανή, όπως λέμε στα μαθηματικά. (Η Αλβανία του Χότζα ήταν επί 40 χρόνια δημοσιονομικά ισοσκελισμένη αλλά στην ανάπτυξη …πάτωνε.) 

η συνέχεια εδω: https://www.protagon.gr/apopseis/to-stoixima-tis-ebistosynis-44341700423

Του Γιώργου Στρατόπουλου