ΣΆΒΒΑΤΟ..
με μουσική
ΣΠΥΡΟΣ ΔΑΝΕΛΛΗΣ: ΣΚΡΑΠ...
Από τους έξι βουλευτές που προαλείφονται για να συμπληρώσουν για χάρη του Τσίπρα την απόσταση από τους 145 στους 151, οι τέσσερις έχουν εκλεγεί με τους ΑΝΕΛ (Κουντουρά, Κόκκαλης, Ζουράρις, Παπαχριστόπουλος) και η μία (Παπακώστα) με τη Νέα Δημοκρατία. Ο έκτος είναι ο στεγαζόμενος στο Ποτάμι Σπύρος Δανέλλης. Την πρόσδεσή του στα υπολείμματα της καμμενικής Δεξιάς, ο Δανέλλης την περιγράφει ως σύγκλισή του με τις «προοδευτικές δυνάμεις».
Το σκεπτικό της επιλογής του προσλαμβάνει σημασία από το βάρος της εξαγγελλόμενης ψήφου του – που δεν αποκλείεται να κρατήσει την κυβέρνηση διασωληνωμένη για τους επόμενους μήνες. Ο Δανέλλης λέει ότι θέλει να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης γιατί πρέπει οπωσδήποτε να επικυρωθούν οι Πρέσπες· γιατί, διαφορετικά, οι εκλογές θα γίνουν σε διχαστικό κλίμα μεταξύ «προδοτών» και «υπερπατριωτών». Ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αποφύγει τον διχασμό. Ψηφίζει να μείνει υπουργός ο Πολάκης, προκειμένου να αποτρέψει την πόλωση.
Μπορεί ένας βουλευτής να είναι μονοθεματικός; Μπορεί να είναι βουλευτής Μακεδονικού – χωρίς να ενδιαφέρεται για το αποτύπωμα του «θέματός του» στο πολιτικό περιβάλλον;
Ο Δανέλλης, πάντως, δεν είναι τέτοια περίπτωση. Η σύμπλευσή του με την κυβέρνηση εδώ και καιρό δεν περιορίζεται μόνο στις Πρέσπες. Αντιθέτως. Ανήκει σε εκείνους που αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κορμό της Κεντροαριστεράς – τη νέα κοίτη της παράταξης στην οποία όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις του χώρου πρέπει να συρρεύσουν.
Ο βουλευτής του Ποταμιού είναι σίγουρα ο πιο δραστικός από τους διαθέσιμους για το ρεζερβουάρ του Τσίπρα, αλλά δεν είναι ο μόνος. Ακόμη και στη δύση του, ο ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλεται ως κυρίαρχος στην Κεντροαριστερά. Την κυριαρχία του νομιμοποιούν, συνειδητά ή όχι, τόσο οι καριερίστες που συνωστίζονται στην αυλή του, όσο και οι –τρόπος του λέγειν– επιτελείς του ΚΙΝΑΛ που τον αναγνώρισαν πρόσφατα σαν συγγενή τους, «προοδευτική» δύναμη. Ο χώρος, στην αθωότερη εκδοχή, παράγει περισσότερους Κουβέληδες απ’ όσους ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αφομοιώσει.
Εξίσου αθώα –αγνοώντας τη σπερμολογία περί συναλλαγών– μπορεί κανείς να αναρωτηθεί σε τι ακριβώς χορηγεί την εμπιστοσύνη του ο Δανέλλης. Πώς θα διατρέξει τον λίγο χρόνο της μια θνησιγενής κυβέρνηση φτιαγμένη από ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτικό σκραπ; Πώς θα διαχειριστεί την εύθραυστη εξουσία της; Δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία. Οι τρεις επιπλέον μήνες είναι απαραίτητοι στον Τσίπρα για να ολοκληρώσει «ευθέτως» την εκλογική του άμυνα. Πελατειακά γλυκαντικά. Ρασπουτινικές διώξεις. Και τροπολογίες διευθέτησης εκκρεμοτήτων.
Ο Δανέλλης και οι άλλοι δεν θα ανακυκλώσουν, αν χρειαστεί, μια κυβέρνηση που θα κυβερνήσει. Θα φορτίσουν μόνο μια προεκλογική καμπάνια.
Μιχάλης Τσιντσίνης www.kathimerini.gr
με μουσική
ΣΠΥΡΟΣ ΔΑΝΕΛΛΗΣ: ΣΚΡΑΠ...
Από τους έξι βουλευτές που προαλείφονται για να συμπληρώσουν για χάρη του Τσίπρα την απόσταση από τους 145 στους 151, οι τέσσερις έχουν εκλεγεί με τους ΑΝΕΛ (Κουντουρά, Κόκκαλης, Ζουράρις, Παπαχριστόπουλος) και η μία (Παπακώστα) με τη Νέα Δημοκρατία. Ο έκτος είναι ο στεγαζόμενος στο Ποτάμι Σπύρος Δανέλλης. Την πρόσδεσή του στα υπολείμματα της καμμενικής Δεξιάς, ο Δανέλλης την περιγράφει ως σύγκλισή του με τις «προοδευτικές δυνάμεις».
Το σκεπτικό της επιλογής του προσλαμβάνει σημασία από το βάρος της εξαγγελλόμενης ψήφου του – που δεν αποκλείεται να κρατήσει την κυβέρνηση διασωληνωμένη για τους επόμενους μήνες. Ο Δανέλλης λέει ότι θέλει να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης γιατί πρέπει οπωσδήποτε να επικυρωθούν οι Πρέσπες· γιατί, διαφορετικά, οι εκλογές θα γίνουν σε διχαστικό κλίμα μεταξύ «προδοτών» και «υπερπατριωτών». Ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αποφύγει τον διχασμό. Ψηφίζει να μείνει υπουργός ο Πολάκης, προκειμένου να αποτρέψει την πόλωση.
Μπορεί ένας βουλευτής να είναι μονοθεματικός; Μπορεί να είναι βουλευτής Μακεδονικού – χωρίς να ενδιαφέρεται για το αποτύπωμα του «θέματός του» στο πολιτικό περιβάλλον;
Ο Δανέλλης, πάντως, δεν είναι τέτοια περίπτωση. Η σύμπλευσή του με την κυβέρνηση εδώ και καιρό δεν περιορίζεται μόνο στις Πρέσπες. Αντιθέτως. Ανήκει σε εκείνους που αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κορμό της Κεντροαριστεράς – τη νέα κοίτη της παράταξης στην οποία όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις του χώρου πρέπει να συρρεύσουν.
Ο βουλευτής του Ποταμιού είναι σίγουρα ο πιο δραστικός από τους διαθέσιμους για το ρεζερβουάρ του Τσίπρα, αλλά δεν είναι ο μόνος. Ακόμη και στη δύση του, ο ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλεται ως κυρίαρχος στην Κεντροαριστερά. Την κυριαρχία του νομιμοποιούν, συνειδητά ή όχι, τόσο οι καριερίστες που συνωστίζονται στην αυλή του, όσο και οι –τρόπος του λέγειν– επιτελείς του ΚΙΝΑΛ που τον αναγνώρισαν πρόσφατα σαν συγγενή τους, «προοδευτική» δύναμη. Ο χώρος, στην αθωότερη εκδοχή, παράγει περισσότερους Κουβέληδες απ’ όσους ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αφομοιώσει.
Εξίσου αθώα –αγνοώντας τη σπερμολογία περί συναλλαγών– μπορεί κανείς να αναρωτηθεί σε τι ακριβώς χορηγεί την εμπιστοσύνη του ο Δανέλλης. Πώς θα διατρέξει τον λίγο χρόνο της μια θνησιγενής κυβέρνηση φτιαγμένη από ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτικό σκραπ; Πώς θα διαχειριστεί την εύθραυστη εξουσία της; Δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία. Οι τρεις επιπλέον μήνες είναι απαραίτητοι στον Τσίπρα για να ολοκληρώσει «ευθέτως» την εκλογική του άμυνα. Πελατειακά γλυκαντικά. Ρασπουτινικές διώξεις. Και τροπολογίες διευθέτησης εκκρεμοτήτων.
Ο Δανέλλης και οι άλλοι δεν θα ανακυκλώσουν, αν χρειαστεί, μια κυβέρνηση που θα κυβερνήσει. Θα φορτίσουν μόνο μια προεκλογική καμπάνια.
Μιχάλης Τσιντσίνης www.kathimerini.gr
5 σχόλια:
Για τα 109 χρόνια απ τη γέννηση του μεγάλου ποιητή Νίκου Καββαδία.
Πριν 6-7 χρόνια, καλεσμένος στον Μικρουτσικο με τον φίλο μου μουσικό-συνθέτη Γιώργο Ανδρέου, τράβηξα με το κινητό μου αυτό εδώ το βιντεάκι
Αφιερωμένο στον παλιόφιλο Μπάρμπα και τη "Σοφία" του
Καλησπέρα...ο Μικρούτσικος πιάνο και ερμηνεία στα τραγούδια του Καββαδία όλα τα λεφτά...Εξαιρετικός ο Γιώργος Ανδρέου...αντίθετα το σημερινό άρθρο του κ. Τσιντσίνη χαμηλού επιπέδου για στοχευμένους αναγνώστες, "στρατευμενο" θα λέγαμε στην γλώσσα της αριστεράς.
Μπορεί ένας αναλυτής να είναι μονοθεματικός; Μπορεί να είναι σχολιαστής όλων των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων του Μακεδονικού – χωρίς να ενδιαφέρεται για τις εντυπώσεις του «άρθρου του» στο κομματικό του περιβάλλον;
Μπορεί να αναφέρεται όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ του Γαβρόγλου και του Πολάκη αλλά και στο ΣΥΡΙΖΑ του Ξανθού και του Χουλιαράκη προκειμένου ως οφείλει ως Έλληνας πολίτης πρώτα απ΄όλα να βοηθήσει να αποτραπεί η πόλωση?
Ως προς το Μακεδονικό...μια εξαιρετική κατά τη γνώμη μου προσέγγιση έχει κάνει η κυρία Έλενα Καραμαγκάλη πολιτική συντάκτρια του CNN Greece...
Τι θα σήμαινε η μη κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική Βουλή
Η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και η χρήση έναντι όλων (erga omnes) αποτελούσε εδώ και μια δεκαετία την επίσημη εθνική γραμμή, από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, τo 2007, με υπουργό Εξωτερικών τη Ντόρα Μπακογιάννη.
«Τα πήραμε όλα» με τη Συμφωνία των Πρεσπών;
Φυσικά όχι. Διότι αν τα ζητούσαμε «όλα» τότε απλώς δεν θα υπήρχε καμιά συμφωνία. Έγιναν υποχωρήσεις. Και από τα Σκόπια και την Αθήνα.
– Αρχίζοντας από το όνομα: τα Σκόπια δεν θα δεχόντουσαν μια ονομασία χωρίς την «Μακεδονία» ως δεύτερο συνθετικό και η συζήτηση θα τέλειωνε εκεί.
– Όμως, όπως είπαμε, η σύνθετη ονομασία ήταν η επίσημη εθνική γραμμή μας ήδη από το 2007. Κατοχυρώσαμε όμως την χρήση έναντι όλων με συνταγματική αλλαγή.
– Ακόμη έγινε δεκτή η απαίτησή μας να εξαλειφθεί κάθε αναφορά στο «Μακεδονικό παρελθόν» της χώρας και η αφαίρεση συμβόλων και «μνημείων» με χαρακτηριστικά αλυτρωτισμού.
– Την εξάλειψη κάθε αναφοράς σε «Μακεδονική μειονότητα» και η αντικατάστασή της με εκείνη της «διασποράς».
– Η αναγνώριση «Μακεδονικής» υπηκοότητας (citizenship) πολιτών της Βόρειας Μακεδονίας αλλά όχι και η αναγνώριση Μακεδονικής εθνότητας.
– Η αναγνώριση της Μακεδονικής γλώσσας (είχε ήδη γίνει από το 1992, στην Αθήνα) ως σλαβικής διαλέκτου και όχι ως γλώσσα αρχαίας Μακεδονικής (δηλαδή αρχαίας Ελληνικής) προέλευσης.
Η τελική έγκριση της Συμφωνίας θα σημάνει την ομαλοποίηση των σχέσεων των δύο χωρών σε όλα τα επίπεδα, την αποδοχή της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την έναρξη των ενταξιακών της διαδικασιών στην Ε.Ε. και την απομάκρυνση της (ορατής) απειλής να μπει στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και ακόμη χειρότερα, της Τουρκίας.
Οι οπαδοί της ακύρωσης της Συμφωνίας και το πισωγύρισμα σε μία προ του Βουκουρεστίου (2007) κατάσταση διατυπώνουν μια σειρά από ετερόκλητα ή εντελώς παράλογα ή και επικίνδυνα («η Μακεδονία είναι Ελληνική» υπονοώντας ολόκληρη της περιοχή των Βαλκανίων με αυτό το όνομα) επιχειρήματα μαζί με κραυγές περί «ξεπουλήματος» (με αντάλλαγμα τη …μη περικοπή των συντάξεων) ή και «προδοσίας». Ίσως η πιο «ψύχραιμη» πρόταση από πλευράς αυτών που αντιμάχονται τη Συμφωνίας των Πρεσπών είναι αυτή της «μη λύσης» και η μετάθεσή της στο μέλλον, μετά δηλαδή από άλλα τριάντα χρόνια…
Εκείνο που δεν λένε οι οπαδοί της «μη λύσης» είναι το τι θα συμβεί εάν αυτή η ευκαιρία χαθεί και δεν κυρωθεί τελικά η Συμφωνία από την Ελληνική Βουλή.
Ας δούμε λοιπόν αυτή την εκδοχή όπου ο Πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης ανακοινώνει ότι η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών δεν συγκέντρωσε τις απαιτούμενες 151 ψήφους.
Συνέπεια 1η και άμεση (καλοδεχούμενη, αρχικά, από ΝΔ και ΚΙΝΑΛΛ): Πάμε για εκλογές αφού ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει υποστεί μια σοβαρότατη ήττα.
Συνέπεια 2η και επίσης άμεση: Ακυρώνεται το σύνολο της Συμφωνίας όπως η ίδια προβλέπει ρητά.
Συνέπεια 3η: Μένουν στο «αέρα» οι συνταγματικές αλλαγές στην πΓΔΜ με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί τεράστιο διαδικαστικό, συνταγματικό αλλά κυρίως πολιτικό πρόβλημα στη γείτονα χώρα με πιθανότερο αποτέλεσμα την κατάρρευση και της κυβέρνησης Ζάεφ.
Συνέπεια 4η: Η Ελλάδα δέχεται ένα σοβαρότατο διπλωματικό πλήγμα υπαναχωρώντας μονομερώς από μία Συμφωνία με τεράστια γεωστρατηγική σημασία για την Ευρώπη και τη Δύση γενικότερα.
Συνέπεια 5η: Η πΓΔΜ εξακολουθεί να κάνει χρήση της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια, ονομασία ήδη αναγνωρισμένη από περισσότερες από 130 χώρες , μεταξύ των οποίων 4 από τα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ηνωμένο Βασίλειο.
Συνέπεια 6η: Εντός της πΓΔΜ ισχυροποιείται ο Πρόεδρος Ιβάνοφ και βέβαια ο κύριος υποστηρικτής της «αρχαιομακεδονικής» προέλευσης, το VMRO το οποίο κατά πάσα πιθανότητα κερδίζει τις εκλογές.
Συνέπεια 7η: Ο Ερντογάν πανηγυρίζει καθώς μπορεί πλέον να παίξει καθοριστικό ρόλο στην περιοχή ως στήριγμα των Σκοπίων. Δεν θα πρέπει μάλιστα να ξεχνάμε ότι η πΓΔΜ είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης που ΔΕΝ έχει διπλωματικές σχέσεις με τη Κύπρο και που αντιπροσωπεύεται στο Ιράν, την Κιργιζία, την Σαουδική Αραβία και στο Ουζμπεκιστάν από τις αντίστοιχες διπλωματικές αποστολές της Άγκυρας. Ο κίνδυνος να γίνει Τουρκικό προτεκτοράτο θα είναι παραπάνω από ορατός πλέον.
Συνέπεια 8η: Να υπάρξει ένταση και αμέσως μετά να ξεσπάσουν συγκρούσεις μεταξύ τοπικών πληθυσμών Σλαβικής και Αλβανικής ή και βουλγαρικής καταγωγής αναζωπυρώνοντας τα σχέδια κάποιων για Μεγάλη Αλβανία ή και Μεγάλη Βουλγαρία.
Συνέπεια 9η: Οι επόμενες Ελληνικές κυβερνήσεις δέχονται ασφυκτικές πιέσεις να ξεκινήσουν νέα διαπραγμάτευση με πολύ πιο σκληρούς διαπραγματευτές από την άλλη πλευρά ή να αφήσουν τα πράγματα να κυλήσουν σε ένα καθεστώς αδράνειας και αδιαφορίας του διεθνούς παράγοντα που θα αποδυναμώνει όλο και περισσότερο τις Ελληνικές θέσεις. Μια χειρότερη εκδοχή είναι, υπό την καθοδήγηση του ούτως ή άλλως απρόβλεπτου Ντόναλντ Τραμπ, η χώρα να γίνει αποδεκτή με ειδική συνθήκη στο ΝΑΤΟ με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Κι εκεί θα έχουν τελειώσει όλα.
Συνέπεια 10η: Να παγώσει κάθε είδους οικονομική και διασυνοριακή συνεργασία με τη γείτονα πράγμα που μεταξύ άλλων αποδυναμώνει τον ρόλο μας στην περιοχή αλλά και ακυρώνει κάθε είδους συνεργασία με τρίτες χώρες, όπως, για παράδειγμα τη δημιουργία τους διαύλου Δούναβη –Αξιού-Αιγαίο, τον οποίο ενδιαφέρεται να κατασκευάσει η Κίνα με την συνεργασία τριών χωρών (Ελλάδας, Σερβίας, πΓΔΜ), και θα τις ωφελήσει όλες αλλά περισσότερο την Θεσσαλονίκη.
Αυτές οι δέκα συνέπειες αλλά και όσες άλλες προκύψουν ως ντόμινο, λένε ένα πράγμα:
Η μη κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών δεν θα είναι απλώς μια ήττα του Τσίπρα και της κυβέρνησής του. Αυτό θα ήταν το λιγότερο. Θα είναι μία εθνική τραγωδία ανυπολόγιστου κόστους για την πατρίδα μας.
https://thefact.gr/2019/01/07/ti-tha-shmaine-h-mh-kyrwsh-ths-symfwnias-twn-prespwn-apo-thn-ellhnikh-voulh/
Δημοσίευση σχολίου