ΚΥΡΙΑΚΗ 
με ελεύθερη γνώμη


ΟΙ ΛΙΜΝΕΣ, ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΡΑΔΡΕΣ...


Ο στόχος για την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κανονικό κόμμα που θα μετέχει στο αξιακό και πολιτισμικό κεκτημένο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι κατανοητός και επιθυμητός. Ο γράφων τον υποστηρίζει ενθέρμως.

Η σπουδή όμως με την οποία στελέχη της πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς και του σημιτικού εκσυγχρονισμού έρχονται να τον κηρύξουν ως τετελεσμένο είναι απωθητική και επιτρέπει σε όποιον θέλει να βγάλει κακόβουλα συμπεράσματα.

Δέχομαι εκ προοιμίου ότι όλοι μας το καλό της πατρίδας, της κοινωνίας, της ανθρωπότητας και του πλανήτη επιθυμούμε. Αλλά οι προθέσεις δεν έχουν καμιά σημασία. Σημασία έχει ποιο πολιτικό σχέδιο υπηρετεί κανείς. Και αυτή την στιγμή η ένταξη, είτε ανιδιοτελής είτε υστερόβουλη, στο σχέδιο της ομάδας Τσίπρα συνιστά καταπάτηση των ιδανικών της δημοκρατικής αριστεράς.

Σε πρόσφατο άρθρο του («Ξυπνήστε!», ΕΦΣΥΝ, 21/1/19) ο παλιός και (όσο με αφορά προσωπικώς) για πάντα φίλος Σ. Βαλντέν δηλώνει κατάπληκτος για το «μίσος» που κατευθύνεται εναντίον των νυν (και ευτυχώς για λίγο ακόμα) κυβερνώντων. Δεν γνωρίζω που ζούσε τα τελευταία δέκα χρόνια. Όμως, όχι απλώς το μίσος, αλλά η λύσσα κατά των πολιτικών τους αντιπάλων, ο βάρβαρος προπηλακισμός και κατασυκοφάντησή τους, με πρώτο στόχο τους εκσυγχρονιστές και τους ευρωπαϊστές της αριστεράς, ήταν το σήμα κατατεθέν των ανθρώπων με τους οποίους μας καλεί σήμερα να συμπορευθούμε για την «Ελλάδα των ονείρων μας».

Αυτοί μας αποκαλούσαν Πινοσέ, ψευτο- Έλληνες, μερκελιστές και γερμανοτσολιάδες. Αυτοί δήλωναν ότι στόχος τους ως κυβέρνηση ήταν η εξόντωση των «μενουμευρωπαίηδων». Και η βιαιότητα αυτή ακόμα εκπορεύεται αμείωτη. Από το πρωθυπουργικό γραφείο τύπου, τα περιβόητα υπόγεια του Μαξίμου, το δημοσιογραφικό όργανο του κόμματός τους, τον υπόλοιπο ξεδιάντροπο νεο-αυριανισμό και ασφαλώς την ΕΡΤ που (όπως και οι δικοί τους παραδέχονται) έχει καταντήσει ισάξια της ΥΕΝΕΔ.

Για όλα αυτά δεν έχει υπάρξει ούτε ένα (υποκριτικό έστω) νιαούρισμα μεταμέλειας εκ μέρους τους. Με τα βαριά κανόνια της κυβερνητικής αισχρολογίας να συνεχίζουν να εκτοξεύουν το μίσος τους καθημερινά. Αλλά εμείς που βρεθήκαμε «από την λάθος μεριά των μολότωφ» της εμφυλιοπολεμικής τους υστερίας οφείλουμε, λένε, σήμερα να στρέψουμε και την άλλη παρειά. Κι αυτό για να εγκαθιδρυθεί η φωτισμένη απολυταρχία κάποιου νεόκοπου εθνικού σωτήρα.

Στο ίδιο άρθρο του ο Σ. Βαλντέν εγκαλεί τους επικριτές του ΣΥΡΙΖΑ ως προσχωρήσαντες στον φιλελευθερισμό. Υπενθυμίζω ότι η ειδοποιός διαφορά της ανανεωτικής αριστεράς ήταν η αποδοχή της πολυκομματικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της ελευθερίας του τύπου και της συνταγματικής αρχής της διάκρισης των εξουσιών, δηλ. ακέραιου του πολιτικού φιλελευθερισμού. Όποιος «πρώην σύντροφος» δηλώνει σήμερα φιλελεύθερος όχι μόνο δεν αποκηρύσσει, αλλά βεβαιώνει το οργανικό εκείνο συστατικό μιας δημοκρατικής αριστερής ιδεολογίας. Οι σημερινοί κυβερνώντες προέρχονται κυρίως από το αντιγκορμπατσωφικό κομμάτι του ΚΚΕ και από την αριστερίστικη εσωτερική αντιπολίτευση στο ΚΚΕ εσ. που απεχθανόταν τον Λ. Κύρκο και αργότερα τον Μ. Παπαγιαννάκη. Η αντίθεση στον σταλινισμό και στην αριστερίστικη λατρεία της πολιτικής βίας ήταν, όπως καλά θυμάται ο Σ. Βαλντέν γιατί αυτός την εξέφραζε, οι δύο πυλώνες της αριστερής ανανεωτικής σκέψης από τις καταβολές της. Οι δύο αντιδημοκρατικές μερίδες συνενώθηκαν, κυριάρχησαν στον Συνασπισμό και πολιτεύθηκαν στη συνέχεια ακριβώς όπως επέτασσε η ιδεολογία τους.

Στην αντιπολίτευση εξέθρεψαν και ενθάρρυναν κάθε μορφής αντικοινοβουλευτική εκτροπή με αποκορύφωμα τον Δεκέμβρη του 2008, την ίδια στιγμή που στα πανεπιστήμια απέτρεπαν, πάλι με βίαια μέσα, την προσπάθεια για κάποια στοιχειώδη μεταρρύθμιση την οποία μάλιστα στήριζε μια συντριπτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ως κυβέρνηση επιτέθηκαν στον πυρήνα της συνταγματικής τάξης, καταδολιεύοντας με τους εγκάθετούς τους την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και απεργαζόμενοι την καθυπόταξη του τύπου. Μόνο την τελευταία στιγμή δείλιασαν από το να καταστρέψουν ολοσχερώς τη χώρα βγαίνοντας από το Ευρώ. Στην οικονομία φόρτωσαν νέα αβάσταχτα βάρη στην πλάτη του λαού με το δικό τους αχρείαστο μνημόνιο, έκλεισαν και αποσάθρωσαν τις τράπεζες μηδενίζοντας τα δισεκατομμύρια που άρπαξαν από τις τσέπες μας, χρεωκόπησαν την ΔΕΗ (!) και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην πραγματοποιηθούν οι μεγάλες επενδύσεις.

Και την στιγμή που μιλάμε σχεδιάζουν την παραμονή τους στην εξουσία περιμαζεύοντας ό,τι το ανυπόληπτο και προσβλητικά γελοίο κυκλοφορεί στο πολιτικό πεζοδρόμιο, εξευτελίζοντας την κοινοβουλευτική διαδικασία, προσπαθώντας να «κλείσουν στη φυλακή» την αντιπολίτευση και εξαγοράζοντας ψήφους με φιλοδωρήματα (αυτά που οι ίδιοι παλιότερα ονόμαζαν «κουλούρια»). Ούτε για όλα αυτά έχει υπάρξει η παραμικρή αυτοκριτική εκ μέρους τους. Υπερηφανεύονται αντίθετα και τα θεωρούν «ατού» τους.

Οι Πρέσπες υπερψηφίστηκαν. Καλώς υπερψηφίστηκαν. Θα μπορούσαν να είχαν συγκεντρώσει συντριπτική πλειοψηφία, αν ο κ. Τσίπρας ήταν άλλος άνθρωπος. Όμως το κύριο μέλημά του ήταν να εξαγοράσει την ανοχή των έξω. Και να δημιουργήσει ένα ακόμα αντιδραστικό εθνικιστικό μόρφωμα στα δεξιά της ΝΔ, με το οποίο θα ήταν έτοιμος (όπως συνηθίζει) να συνεργαστεί υπό συνθήκες απλής αναλογικής. Μετονομάζοντάς το βέβαια σε «κεντροδεξιό» ή και «συντρόφους» ακόμα. Η αντίθεση Μητσοτάκη στις Πρέσπες ήταν μια εξαναγκασμένη αμυντική κίνηση. Χρέος του τώρα είναι να ελέγξει μέσα στο κόμμα του όποια τάση σπρώχνει προς τον ακραίο εθνικισμό.

Θα ήθελα να θυμίσω ότι όταν ο Σ. Βαλντέν, ο Ν. Μπίστης και άλλοι της ανανεωτικής αριστεράς προσχώρησαν πριν από χρόνια στο ΠΑΣΟΚ και φωτογραφίζονταν με τους Λαλιώτη και Σκανδαλίδη το έκαναν επειδή σκόπευαν να ενισχύσουν εκ των έσω την εκσυγχρονιστική τάση. Δεν περίμεναν να «καθαριστεί» πρώτα εκείνο το κόμμα από τα λαϊκίστικα στοιχεία του. Η πτέρυγα Τσοχατζόπουλου (διαπρεπή στελέχη της οποίας κοσμούν σήμερα το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ) καθώς και η αντιδραστική εθνικιστική φράξια Παπαθεμελή, Σγουρίδη κτλ. βρίσκονταν σε πλήρη ανάπτυξη, και μάλλον ήταν και η πλειοψηφία εκεί μέσα. Δεν τους εμπόδισε αυτό. Και κανείς δεν τους έβρισε αυριανιστές. Αλλά αυτό που επιτρέπουν στον εαυτό τους το απαγορεύουν στους άλλους.

Όποιος βλέπει ευνοϊκά την ηγεσία Μητσοτάκη, σκέφτεται να την ψηφίσει, ή και να ενταχτεί ακόμα στη ΝΔ δεν σημαίνει ότι «είναι κοιμισμένος» όπως μας λέει ο Σ. Βαλντέν ή ότι έχει πουληθεί στον εθνικισμό. Αυτός ο μανιχαϊσμός (όποιος δεν είναι μαζί μας είναι φασίστας) είναι η πιο αποκρουστική κληρονομιά του σταλινισμού.


Οι Πρέσπες δεν είναι πλυντήριο του κ. Τσίπρα. Ούτε η δήθεν αποχώρηση Καμμένου, του οποίου τα διάφορα «πυρίκαυστα» τσόφλια εξακολουθούν να τον στηρίζουν. Η πολιτεία του ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία δεκαετία έχει αποσαθρώσει την ηθική και πολιτική τάξη που είναι η δημοκρατία. Όποιος ορέγεται προοδευτικά μέτωπα με τους εκδότες του Κουφοντίνα (και εμπνευστές του παπανδρεϊκού εμπάργκο κατά του βόρειου γείτονά μας), με τους κουκουλοφόρους Ρασπούτιν και τους νεκροθάφτες δημοσιογράφων των Σφακίων, και ό,τι άλλο σκοτεινότερο κρύβεται από πίσω τους, μόνο θλιβερές σκέψεις προκαλεί.


Περικλής Βαλλιάνος  Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας. Πανεπιστήμιο Αθηνών.