ΣΆΒΒΑΤΟ..
με μουσική


ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ : ΚΥΚΛΟΣ...


Ο κύκλος κλείνει. Κλείνει, όπως προβλεπόταν. Εχοντας διατρέξει όλη την απόσταση από τους αντιγερμανικούς θούριους στη μερκελική στοργή, ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της κρίσης έμελλε να ξαναβουτήξει στην αντιμνημονιακή του μήτρα.

Πολλοί θεωρούσαν την πρόβλεψη υπερβολική. Δεν μπορεί, έλεγαν, να δοκιμάσει τέτοια ανάποδη kolotoumba. Ποιον θα πείσει; Και όμως, χθες στο πεζοδρόμιο της Ηρώδου Αττικού, ο Τσίπρας ανακάλεσε τις αγαπημένες του σκιές. Πάλι οι «ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι των Βρυξελλών». Πάλι τα μνημόνια, οι απολύσεις, η λιτότητα.

Μπορεί σε όσους έχουν πάψει να ακούν τον πρωθυπουργό η ρητορική αυτή να μοιάζει ανεξήγητη. Θα μπορούσε, όμως, να στοχεύει στον επαναπατρισμό ψηφοφόρων που διέρρευσαν στις ευρωεκλογές προς τις εκβλαστήσεις της παλαιοσυριζαϊκής αντιμνημονιακής ορθοδοξίας. Ο Τσίπρας έχει κάθε λόγο να ποντάρει ότι οι ψηφοφόροι κυρίως του Βαρουφάκη –και δευτερευόντως της Κωνσταντοπούλου και του Λαφαζάνη– εξάντλησαν τη δυσαρέσκειά τους την 26η Μαΐου. Εφυγαν μεν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν πέρασαν στην άλλη όχθη. Τον αποδοκίμασαν χαλαρά και τώρα περιμένουν ένα σινιάλο του.

Η δεύτερη στόχευση είναι η αναφορά στις κοινωνικές ομάδες που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε συστηματικά να προσηλυτίσει ως σταθερή εκλογική πελατεία του: τους δημοσίους υπαλλήλους και, γενικώς, τους εξαρτώμενους από το δημόσιο ταμείο. Σε αυτούς απευθύνεται το μήνυμα «λύκος στα πρόβατα».

Το ίδιο φόβητρο δοκιμάστηκε και στις ευρωεκλογές. Αλλά δεν κατάφερε να φοβίσει κανέναν. Ούτε οι συνταξιούχοι (40,4% Ν.Δ. - 26,8% ΣΥΡΙΖΑ) ούτε οι δημόσιοι υπάλληλοι (30,6% Ν.Δ. - 25,5% ΣΥΡΙΖΑ) επηρεάστηκαν από το σκιάχτρο της αιμοδιψούς νεοφιλελεύθερης Δεξιάς.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει το δίλημμα που δεν απέδωσε; Επειδή δεν έχει καλύτερο. Επιμένοντας στο ίδιο, μπορεί τουλάχιστον να ελπίζει ότι θα κρατήσει αυτούς που έχει, συσπειρώνοντας και όσους εκτονώθηκαν με μια φευγαλέα απιστία.

Το κατά πόσον αυτή η αντιπαράθεση είναι, όπως τη βάφτισε ο Τσίπρας, «προγραμματική» το συμπεραίνει κανείς από το γεγονός ότι ο ίδιος βρίσκεται στην ανάγκη να διεγείρει τον φόβο για τους προηγούμενους. Το «πρόγραμμά» του είναι αντιπρόγραμμα.


Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η τακτική αυτή δεν είναι πρωτοφανής. Το 2015 η Ν.Δ. είχε επισείσει προεκλογικά περισσότερο τον «κίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ», παρά είχε δώσει βάρος σε θετική ατζέντα. Η άμυνα του φόβου, όμως, θα δοκιμαστεί σε συνθήκες όντως πρωτοφανείς. Ποτέ άλλοτε στη μεταπολιτευτική ιστορία μια κυβέρνηση δεν έχει αναγκαστεί να παραιτηθεί αμέσως μετά από λαϊκή ετυμηγορία. Οι κυβερνήσεις παραιτούνταν μόνον όταν έκριναν ότι τις συνέφερε ή όταν έχαναν τη δεδηλωμένη. Τώρα για πρώτη φορά η πρώτη φορά Αριστερά παθαίνει ό,τι πάντα προφήτευε για τους άλλους: Πέφτει «από τα κάτω».

www.kathimerini.gr   Mιχάλης Τσιντσίνης