ΚΥΡΙΑΚΗ
με ελεύθερη γνώμη
ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΣΥΝΘΕΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΣΕ ΜΙΚΡΗ ΚΛΙΜΑΚΑ...
«Τι κοινό έχουν ένας αγρότης στην Ινδία που έχει πληγεί από ξηρασία, ένας νέος σε υποβαθμισμένη γειτονιά του Σικάγου και ένας πενηνταπεντάρης που μόλις απολύθηκε;». Αυτό το ερώτημα αποτελεί παράδειγμα του πώς προσεγγίζονται τα πράγματα στο βιβλίο «Good Economics In Hard Times: Better Answers to Our Biggest Problems». Ο Αμπιτζίτ Μπάνερτζι και η Εστέρ Ντουφλό, δύο από τους τρεις νικητές του Βραβείου Νομπέλ Οικονομίας σκέφτονται ταυτόχρονα φιλόδοξα και σε μικρή κλίμακα. Στο βιβλίο τους οι δύο καθηγητές του MIT καταπιάνονται με σειρά πολύ δύσκολων προβλημάτων, από την αμερικανική φορολογία μέχρι τον ρόλο των κουνουπιέρων για την καταπολέμηση της ελονοσίας στην Αφρική, και τα προγράμματα εγγυημένου εισοδήματος στην Ινδία. Τα αποτελέσματα οδηγούν ορισμένες φορές σε περισσότερη σύγχυση παρά σε αποσαφήνιση. Η αγάπη τους για την εξέταση προβλημάτων υπό μικρή κλίμακα φαίνεται από την προτίμησή τους σε αυτοβιογραφικές ιστορίες. Αυτές συμπληρώνουν την ισχυρή προτίμηση των δύο συγγραφέων για την προσεκτική μελέτη μικρών ομάδων ανθρώπων.
Η εξειδίκευση των συγγραφέων γι’ αυτού του είδους τα πειράματα (Randomized Controlled Trials) απέφερε τους επαίνους της επιτροπής Νομπέλ. Ωστόσο η σχέση μεταξύ φιλόδοξης, γενικής προσέγγισης και λεπτομερούς προσέγγισης των προβλημάτων δεν είναι πάντοτε επιτυχημένη. Μια μεγάλη γενίκευση που θα ήταν χρήσιμη, σχεδόν απουσιάζει από το βιβλίο. Πρόκειται για την παγκόσμια μείωση της ακραίας φτώχειας κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια και τη συνακόλουθη παγκόσμια επέκταση της μεσαίας τάξης. Η δίχως ιστορικό προηγούμενο επέκταση της ανάπτυξης υπονομεύει τον τίτλο του βιβλίου «Hard Times». Ακόμη πιο σημαντικό είναι πως η απουσία κάνει πολλά από τα μικρά πειράματα που παρατίθενται να μοιάζουν λιγότερο σχετικά.
Παρ’ όλα αυτά, το ευρύ φάσμα προβλημάτων με τα οποία καταπιάνονται οι συγγραφείς, αποτελεί χρήσιμη επισκόπηση μεγάλου μέρους της οικονομικής τέχνης. Τα ευρήματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Είναι αξιοσημείωτο πως οι Μπάνερτζι και Ντουφλό δείχνουν ότι οι διάφορες θεωρίες οικονομικής ανάπτυξης αποτυγχάνουν να περιγράψουν την πραγματικότητα, πολύ περισσότερο να προσφέρουν χρήσιμες συμβουλές σε όσους χαράσσουν πολιτική. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν είναι οι υπολογιστικές μηχανές που καθιστούν τόσο σαγηνευτική τη θεωρία των ανταγωνιστικών αγορών. Σε αντίθεση με όσα γράφονται στα πανεπιστημιακά εγχειρίδια, οι άνθρωποι δεν έχουν σταθερές προτιμήσεις. Τα κίνητρά τους είναι σχεδόν πάντοτε περίπλοκα και οι φιλοδοξίες τους συχνά ουτοπικές. Η προσοχή που δείχνουν οι Μπάνερτζι και Ντουφλό στα πειράματα, τούς οδηγεί κατά κύριο λόγο σε συστάσεις όπως ότι η υψηλότερη φορολόγηση των πλουσίων περιορίζει την ανισότητα, ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη βοήθεια στους φτωχούς, γηγενείς και ξένους, ότι είναι θετική η μετανάστευση και το ελεύθερο εμπόριο, αλλά με περισσότερη βοήθεια για τους χαμένους της υπόθεσης.
www.kathimerini.gr
με ελεύθερη γνώμη
ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΣΥΝΘΕΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΣΕ ΜΙΚΡΗ ΚΛΙΜΑΚΑ...
«Τι κοινό έχουν ένας αγρότης στην Ινδία που έχει πληγεί από ξηρασία, ένας νέος σε υποβαθμισμένη γειτονιά του Σικάγου και ένας πενηνταπεντάρης που μόλις απολύθηκε;». Αυτό το ερώτημα αποτελεί παράδειγμα του πώς προσεγγίζονται τα πράγματα στο βιβλίο «Good Economics In Hard Times: Better Answers to Our Biggest Problems». Ο Αμπιτζίτ Μπάνερτζι και η Εστέρ Ντουφλό, δύο από τους τρεις νικητές του Βραβείου Νομπέλ Οικονομίας σκέφτονται ταυτόχρονα φιλόδοξα και σε μικρή κλίμακα. Στο βιβλίο τους οι δύο καθηγητές του MIT καταπιάνονται με σειρά πολύ δύσκολων προβλημάτων, από την αμερικανική φορολογία μέχρι τον ρόλο των κουνουπιέρων για την καταπολέμηση της ελονοσίας στην Αφρική, και τα προγράμματα εγγυημένου εισοδήματος στην Ινδία. Τα αποτελέσματα οδηγούν ορισμένες φορές σε περισσότερη σύγχυση παρά σε αποσαφήνιση. Η αγάπη τους για την εξέταση προβλημάτων υπό μικρή κλίμακα φαίνεται από την προτίμησή τους σε αυτοβιογραφικές ιστορίες. Αυτές συμπληρώνουν την ισχυρή προτίμηση των δύο συγγραφέων για την προσεκτική μελέτη μικρών ομάδων ανθρώπων.
Η εξειδίκευση των συγγραφέων γι’ αυτού του είδους τα πειράματα (Randomized Controlled Trials) απέφερε τους επαίνους της επιτροπής Νομπέλ. Ωστόσο η σχέση μεταξύ φιλόδοξης, γενικής προσέγγισης και λεπτομερούς προσέγγισης των προβλημάτων δεν είναι πάντοτε επιτυχημένη. Μια μεγάλη γενίκευση που θα ήταν χρήσιμη, σχεδόν απουσιάζει από το βιβλίο. Πρόκειται για την παγκόσμια μείωση της ακραίας φτώχειας κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια και τη συνακόλουθη παγκόσμια επέκταση της μεσαίας τάξης. Η δίχως ιστορικό προηγούμενο επέκταση της ανάπτυξης υπονομεύει τον τίτλο του βιβλίου «Hard Times». Ακόμη πιο σημαντικό είναι πως η απουσία κάνει πολλά από τα μικρά πειράματα που παρατίθενται να μοιάζουν λιγότερο σχετικά.
Παρ’ όλα αυτά, το ευρύ φάσμα προβλημάτων με τα οποία καταπιάνονται οι συγγραφείς, αποτελεί χρήσιμη επισκόπηση μεγάλου μέρους της οικονομικής τέχνης. Τα ευρήματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Είναι αξιοσημείωτο πως οι Μπάνερτζι και Ντουφλό δείχνουν ότι οι διάφορες θεωρίες οικονομικής ανάπτυξης αποτυγχάνουν να περιγράψουν την πραγματικότητα, πολύ περισσότερο να προσφέρουν χρήσιμες συμβουλές σε όσους χαράσσουν πολιτική. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν είναι οι υπολογιστικές μηχανές που καθιστούν τόσο σαγηνευτική τη θεωρία των ανταγωνιστικών αγορών. Σε αντίθεση με όσα γράφονται στα πανεπιστημιακά εγχειρίδια, οι άνθρωποι δεν έχουν σταθερές προτιμήσεις. Τα κίνητρά τους είναι σχεδόν πάντοτε περίπλοκα και οι φιλοδοξίες τους συχνά ουτοπικές. Η προσοχή που δείχνουν οι Μπάνερτζι και Ντουφλό στα πειράματα, τούς οδηγεί κατά κύριο λόγο σε συστάσεις όπως ότι η υψηλότερη φορολόγηση των πλουσίων περιορίζει την ανισότητα, ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη βοήθεια στους φτωχούς, γηγενείς και ξένους, ότι είναι θετική η μετανάστευση και το ελεύθερο εμπόριο, αλλά με περισσότερη βοήθεια για τους χαμένους της υπόθεσης.
www.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου