ΚΥΡΙΑΚΗ
με ελεύθερη γνώμη...


Η ΦΕΝΑΚΗ ΤΟΥ "ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΦΙΛΟΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ....

Τα  σενάρια  περί  αναδιάταξης  του  πολιτικού  σκηνικού  οργιάζουν.  Η  αγαπημένη  ατάκα  είναι : “Οπου  πήγε  το ΔΝΤ  δεν  έμεινε  κολυμπηθρόξυλο  από  τους  παλιούς  πολιτικούς  σχηματισμούς. Αρα…;   Επ΄  αυτού δύο  παρατηρήσεις.  1. Το  ΔΝΤ  πήγε  κατόπιν  προσκλήσεως  σε  χώρες  που  ήδη  αντιμετώπιζαν  σοβαρά  οικονομικά  και  πολιτικά  προβλήματα,  δεν  ήταν  δηλαδή  αυτό  η  γενεσιουργός  αιτία  των  ανακατατάξεων   2. Μπορεί  όντως κόμματα  να  διαλύθηκαν  , να  μετονομάσθηκαν  αλλά  η  ανανέωση  σε  πρόσωπα  και  κυρίως  σε  ιδέες  – γιατί  αυτές  μετράνε –   δεν  ήταν  και  ιδιαίτερα  εντυπωσιακή.

Το  αγαπημένο  σενάριο  που  “παίζει”  αυτό  τον  καιρό   λέγεται  “ευρύτερος  συνασπισμός  φιλοευρωπαϊκών  δυνάμεων “. Κάποιοι  θεωρούν  ότι  θα  ήταν  δυνατόν  και  θα  έπρεπε κάποιες  δυνάμεις – οι  φιλοευρωπαϊκότερες  ας  πούμε  και  οι  πιο  αποφασισμένες  από  τα  κόμματα  που  στηρίζουν  την  τρικομματική-  να  αποτελέσουν  ένα  ενιαίο   πολιτικό   σχηματισμό. Ανομόλόγητος  στόχος  να  κλείσει  ο  δρόμος    που  κάποιοι  νομίζουν  ότι  βαδίζει  ο  ΣΥΡΙΖΑ  προς  την  εξουσία.

Το  πως  τοποθετούνται τα  κόμματα  απέναντι  στην  Ευρώπη  έχει  σίγουρα  τεράστια  σημασία.  Πλην  όμως  πολύ  απέχει  από  το  να  είναι   η  κορυφαία  ιδεολογική  διαφορά. Για  την  ακρίβεια  δεν  πρόκειται  καν  για  ιδεολογική  διαφορά. Ενας  φιλελεύθερος  που  έχει    σίγουρα  μια  διαφορετική  κλίμακα  αξιών  και  προτεραιοτήτων  από  ένα  σοσιαλδημοκράτη, κομμουνιστή  ή  “πράσινο”  μπορεί  κάλλιστα  να  είναι  υπέρ  περισσότερης  Ευρώπης, λιγότερης ή  ακόμα  και  κατά  της  ενοποίησης  της  ή  κατά  του  κοινού  νομίσματος.  Και  ταυτόχρονα  τις  όποιες  απόψεις  του   για  την  ενοποίηση  ή  μη  της  Ευράπης να  τις  μοιράζεται  μέ  ένα  “πράσινο”  ή  με  ένα  σοσιαλδημοκράτη (  με  τους  οποίους  κατά  τ΄ άλλα  φυσικά  διαφωνεί).

Επομένως   πχ  τον  κ  Χατζηδάκη,  τον  κ Λοβέρδο  και  τον  κ Μπίστη  μπορεί   να   τους  “ενώνει” η  κοινή  πίστη  για  την  αναγκαιότητα    Ευρωπαϊκής  πορείας  της  χώρας  και  η  άποψη  ότι  ο  ΣΥΡΙΖΑ  θα  μας  εκτροχίαζε  από  αυτήν  και  αυτά   να  είναι  επαρκή   για  μια  κυβερνητική  συνεργασία  σε  δύσκολους  για  την  χώρα  καιρούς, αλλά    σε  καμμία   περίπτωση    δεν  φτάνουν    για  να  βρεθούν   οι  τρεις  τους   κάτω  από  κοινή  πολιτική  στέγη.

Ακόμα  κι  αν  κάποιοι  ονειρεύονται  ένα  τέτοιο  συνασπισμό ως  ανάχωμα  στον  “επερχόμενο”  (πολλά  εισαγωγικά ) ΣΥΡΙΖΑ  πάλι  λάθος  κάνουν. Το  μόνο  που  θα  κατάφερναν   θα  ήταν  να  σπρώξουν  στον  ΣΥΡΙΖΑ  πολίτες  που,  ενώ  δεν  θα  του  είχαν  καμμία  εμπιστοσύνη,  δεν  θα  ήταν  διατεθειμένοι  να  ψηφίσουν  μια  παράταξη  της  οποίας  κορμός  θα  ήταν  αναγκαστικά   ένα  δεξιό/ φιλελεύθερο/συντηρητικό    έστω  και  φιλοευρωπαϊκό  κόμμα.

Στα  περισσότερα  Ευρωπαϊκά  κράτη  (χαρακτηριστικότερα  παραδείγματα   Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία)  οι  πολιτικές  δυνάμεις  διατάσσονται  γυρω  από  δύο μεγάλα  κόμματα   ένα    “κεντροδεξιό”  κι  ένα  “κεντροαριστερό”  (δεν  μου  αρέσουν  οι  όροι  αλλά  τους  χρησιμοποιώ  για  την  οικονομία  της  “συζήτησης”). Ανάμεσα  τους,  γύρω  τους  ή  και  μακριά  τους   υπάρχουν   πολιτικοί  σχηματισμοί  που  διατηρούν  την  ανεξαρτησία  τους  και  τις  δικές  τους  ιδιαίτερες  θέσεις.  Δεν  καταλαβαίνω  γιατί  εμείς  πρέπει  να  ξαναανακαλύψουμε   τον  τροχό  και  να  σπρώχνουμε  τον  κόσμο  σε  διλήμματα  μακριά  από  την  ουσία  της  πολιτικής.

Στο  κάτω -κάτω  η  ύπαρξη  διακριτών  πολιτικών  σχηματισμών  δεν  αποκλείει   τουλάχιστον  στις  κανονικές  Ευρωπαϊκές  χώρες     ούτε  τον   διάλογο,  ούτε  την  συνεννόηση (αυτά  θεωρούνται  προϋπόθεση  της  εύρυθμης  λειτουργίας  μιας  δημοκρατίας) , ούτε καν   την  συνεργασία   αν   η  τελευταία    είναι  απαραίτητη.   Οπως  έλεγε  και  ο  κ  Καψής  πριν  1-2 μήνες  σε  ένα   τηλεοπτικό   τραπέζι ” Σήμερα  είναι  ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ, αύριο  μπορεί να  είναι  ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ”

Αρα….  ας   μπούνε     στο  συρτάρι   τα  σχέδια  περί  “ευρύτερων  φιλοευρωπαϊκών  συνασπισμών”.  Αν ο  όποιοσδήποτε  αισθάνεται  έστω  και  μετά  από  επί  δεκαετίες      περιπλάνηση   σε  άλλους  χώρους    ότι   τον  εκφράζει  η  “Κεντροδεξιά”   …  ας  πάει  “στην  τιμή  και  την  πεποίθηση  του”.  Ούτε  ο  πρώτος  θα  είναι  ούτε  ο  τελευταίος. Το  φαινόμενο  της  μετακίνησης   με  την  πάροδο  του  χρόνου   από  τα  αριστερά  προς  τα  δεξιά- το  έχω  ξαναγράψει-  είναι  παγκόσμιο  και  διαχρονικό. Ο  φιλελεύθερος  χώρος  είναι  εξ  ορισμού  ευρύχωρος.

Οι  υπόλοιποι,  σοσιαλδημοκράτες, ΠΑΣΟΚοι  εκσυγχρονιστές  ή  μη , κεντροαριστεροί,   “αριστεροί  της  ευθύνης”κλπ ας  φροντίσουν  τα  του  οίκου  τους  για  να  συγκροτήσουν  ένα  σοβαρό  πολιτικό  σχηματισμό  που ούτως  ή  άλλως  είναι  απαραίτητος  στην  χώρα.

Και  φυσικά   αμφότερες  οι    παραπάνω  πολιτικές  οικογένειες,  ανεξάρτητα  από  τον  ενδεχόμενο  ανασχηματισμό  τους,   θα  πρέπει  να  πάρουν  τα   μαθήματα    τους  από  την  κρίση  και  τα -ουκ  ολίγα-   λάθη  που  έκαναν.

Φωτόπουλοι, Σκουρλέτηδες, Λαφαζάνηδες, Τατσόπουλοι, Μιχελογιαννάκηδες  μια  χαρά  θα  συνεχίσουν  να  υπάρχουν υπονομεύοντας -  όπως  έκαναν  χρόνια  -  απαραίτητες  αλλαγές  και  προσφέροντας  το  μόνο  θετικό  που  μπορούν  να  προσφέρουν. Αφθονο  γέλιο!  Αν  τυχόν  αποφασίσουν  ότι  θέλουν να κυβερνήσουν  εδώ  είμαστε  για  να  μας  πείσουν.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ- firiki2010  http://firiki2010.wordpress.com/