ΚΥΡΙΑΚΗ
με ελεύθερη γνώμη...


OΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ -ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΕΣ...




H κυβέρνηση  της  χώρας  αναδείχθηκε  πριν  από   επτά  μήνες.  Οταν  ανέλαβε,  η  χώρα  ήταν  με  το  ένα  πόδι  εκτός  ευρώ  με  ό,τι  αυτό  συνεπάγεται,  το  κλίμα  μεταξύ  των   Ευρωπαίων  εταίρων  ήταν  απόλυτα  αρνητικό και  κανείς  δεν  στοιχημάτιζε  ότι  η  χώρα  θα  γλιτώσει  την απόλυτη  καταστροφή. Οι Ελληνες  πολίτες  σε  ποσοστό  80%  προέβλεπαν  χρεωκοπία  και  η  φυγή  των  καταθέσεων που  είχε  προηγηθεί  ήταν   ο πλέον  αδιάψευστος  μάρτυρας  των  σκέψεων  τους. Επίσης  κανείς  δεν  στοιχημάτιζε  ότι  αυτή  η  τρικομματική  κυβέρνηση  θα  έβρισκε  ένα  modus  vivendi  και  θα  μακροημέρευε.

Επτά  μήνες  μετά  η “μεγάλη  εικόνα”  έχει  αλλάξει. Ελάχιστοι  πλέον  στην  Ευρώπη  συζητάνε  για  έξοδο  της  χώρας  από  το  ευρώ, το  60%  των  πολιτών  θεωρεί  ότι  η  χώρα  θα  καταφέρει  να  αποφύγει  τα  χειρότερα, οι  αριθμοί- αυτοί  οι  αριθμοί  που  στην  Ελλάδα  δεν  τους  αγαπάμε  καθόλου – δείχνουν  μια  σταθερή  βελτίωση, οι  καταθέσεις  με  αργούς  ρυθμούς  επιστρέφουν  στις  Τράπεζες (μην  ξεχνάμε  ότι  ένα  μεγάλο  μέρος  τους  έχει  καταναλωθεί)  και  η  τρικομματική  δείχνει  παρά  τις  προκλήσεις  και  τις  επί  μέρους  διαφωνίες  αξιοπρόσεκτη  αντοχή.

Αν  έχει  όμως  αλλάξει  η  “μεγάλη  εικόνα”,  είναι  απολύτως  προφανές  ότι  η  καθημερινότητα  του  πολίτη  δεν έχει βελτιωθεί . Πάντοτε  υπάρχει  αυτή  η  διαφορά   φάσης  ανάμεσα  στην  βελτίωση  ή  επιδείνωση  των  αριθμών  και    στην  βελτίωση  ή  καταβαράθρωση  της  καθημερινότητας.  Αυτό   ακριβώς  ζήσαμε  (πρώτα  κατέρρευσαν  τα  νούμερα  και  μετά  το  βιοτικό  μας  επίπεδο)    και  την  αντίθετη  πορεία    φαίνεται  και  ελπίζουμε  πως  βιώνουμε  σήμερα.

 Σ΄ αυτή  την  προσπάθεια  η  κυβέρνηση  έχει  διάφορους  αντιπάλους.  Τον  κακό  της  εαυτό  (φυσικά  έχει  και  τέτοιο),  την  δυσαρέσκεια  του  κόσμου  από  την  πτώση  του  βιοτικού  του  επιπέδου,  τον  “κορσέ”  της  τρόϊκας (από  μία   άποψη   πάντως χωρίς  αυτόν  δύσκολα  θα  αλλάζαμε  κάποια  από  αυτά  που  από  χρόνια  έπρεπε  να  αλλάξουν),   τις  κατεστημένες  νοοτροπίες, λόγω  των  οποίων  σε  τελευταία  ανάλυση  βρεθήκαμε  εδώ  που  βρεθήκαμε.

Last  but  not  least    αντίπαλος  της  είναι  οι …. προφήτες.  “Το  πρόγραμμα  δεν  βγαίνει”,  “η  κυβέρνηση  θα  καταρρεύσει”, “θα  γίνουμε  Βουλγαρία”  Οι  προφητείες  είναι  τζάμπα.  Μετά  από  τόσο  καιρό  και  τόσες  αποτυχημένες  προβλέψεις  κανείς  δεν  έχει  σε  εκτίμηση  τους  προφήτες   και  η  ζημιά  που  θα  έκαναν  θα  αφορούσε  μόνο  την  ψυχολογία,  το  κλίμα, όσων  ακόμα  τους  παίρνουν  στα  σοβαρά   (δεν  είναι  λίγο  αλλά  τέλος  πάντων…)  Μόνο  που  οι  προφητείες  συνοδεύονται  και  από  μια….  ζαβολιά.  Οι  μάντεις  των  επερχόμενων  δεινών  κάνουν  ό,τι  μπορούν  ώστε  οι  προφητείες  τους  να  εκπληρωθούν.   Υποκίνηση  απεργιών  (πληρωμένων,  με  την  έννοια  ότι  οι  εργαζόμενοι / απεργοί  δεν  χάνουν  το  μεροκάματο  τους), καταλήψεις   πάντα  “συμβολικές”  (ρίξτε  μια  ματιά  εδώ   http://ellinaki.blogspot.gr/2013/01/intermission-72-edition.html?showComment=1359587947248#c7894318369798311212  έχει  πλάκα),   θεατρινίστικες    οξύτητες  (από  τα  περί  “χούντας”  και  “πτωμάτων”  του  σ.  Σταματόπουλου  μεχρι  τα  δυο    δάχτυλα   που  κατάφερε  να  σπάσει  ο  κ Καπερνάρος  χτυπώντας  το  χέρι  του  στο  έδρανο).

Από  τη  μια  μεριά  λοιπόν  κάποιοι  που  με  μεγάλο   πολιτικό  κόστος  και  υπονομεύοντας   συνειδητά   το  πολιτικό  τους  μέλλον  προσπαθούν  κάτι  να  κάνουν. Μαζί  τους  οι  άνθρωποι  που  σφίγγουν  τα  δόντια,  υποφέρουν  αλλά  και  παλεύουν  να   προσαρμοσθούν  σε  νέα  δεδομένα, να  αλλάξουν  οι  ίδιοι  και  να  αλλάξουν   ο  καθένας   στο  μέτρο  των  μικρών  δυνατοτήτων  του  τον  τόπο.

Από  την  άλλη  μεριά  οι  προφήτες-υπονομευτές ,  αυτοί  που  ανέκαθεν    στο  μυαλό  τους  σαν  στόχο  είχαν  την  όξυνση  των  προβλημάτων  γιατί  φαντασιώνονται  ότι  μια  καταστροφή  θα  είναι  “το  κύμα  που  θα  καβαλήσουν”  για  να  βρεθούν  στην  εξουσία. Μαζί  τους  οι  θλιβεροί   τύποι   που  όσο  μπορούσαν  να  εκμεταλλεύονται  το  πολιτικό  σύστημα  το  έγλειφαν  και  σήμερα  τους  ξινίζει, λαμόγια  παντός  καιρού, παρτάκηδες  και  βεβαίως  ουκ  ολίγοι  αφελείς  που  θαρρούν  πως  όλα  είναι  θέμα  πολιτικής  βούλησης, τσαμπουκαλίδικης  διαπραγμάτευσης  και  πως  αυτά  αρκούν  για  να  επιστρέψουμε  στην  “επάρατο”   κατά  τα  άλλα   εποχή  του  “λογιστάκου”  Σημίτη  και  του  “μπούλη”  Καραμανλή.

Ο  κόσμος  θέλει  την  ζωή  του  πίσω. Κι  εγώ  την  θέλω. Αλλοι  είμαστε  διατεθειμένοι  να  κάνουμε  κάτι  γι  αυτό, άλλοι  όχι. Αλλοι σκεφτόμαστε  και  τις  δικές  μας  ενδεχομένως   ευθύνες , άλλοι  είμαστε  απόλυτα  ευχαριστημένοι  με  αυτό  που  βλέπουμε  κάθε  πρωί  στον  καθρέφτη  μας.  Αλλοι  βάζουμε  το  μυαλό  μας  να  σκεφτεί  και  άλλοι  αφηνόμαστε  σε  συναισθήματα .  Αλλοι  λειτουργούμε  με  όρους  μέλλοντος  και  άλλοι  μένουμε  πεισματικά  κολλημένοι  στο  χθες  ή  και  στο… προχθές.

 Το  σημαντικό  είναι  ότι  κατά  τη  γνώμη  μου  όλη  αυτή  η  οξύτητα και  η  ανευθυνότητα   που   καλλιεργούν  οι  προφήτες- υπονομευτές   δεν  έχει  την  κοινωνική  αντιστοίχιση   που  εκ  πρώτης  όψεως  παρουσιάζεται.  Στα  πλαίσια  του  “ειδήσεις  είναι  μόνο  τα  κακά  νέα”,  οι  οξύτητες, οι  αθλιότητες, οι  θεατρινισμοί , οι  βιαιότητες απολαμβάνουν  πολύ  μεγαλύτερη  προβολή  από   όση  αναλογεί   στην  υπόσταση  τους.  Η  κοινωνία  στη  συντριπτική  της  πλειοψηφία  μέσα  από  μια  οδυνηρή  διαδικασία   καταλαβαίνει και  ωριμάζει. Δεν  πρόκειται  να  πυροβολήσει  τα  πόδια  της.

www.firiki2010.wordpress.com.