ΚΥΡΙΑΚΗ
με ελεύθερη γνώμη
I MISS MY COUNTRY...
απο
την ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΠΑΥΛΑΚΟΥΔΗ..
Έχοντας σπουδάσει και εργαστεί στο Λονδίνο, η Πέμπτη ήταν πέραν των αυτονόητων, μια ιδιαίτερα θλιβερή μέρα για 'μένα. Θεωρώ την Μ. Βρετανία κάτι σαν δεύτερη πατρίδα μου. Αυτό που συνέβη με τη δολοφονία της Jo Cox με συγκλόνισε -να με συγχωρείτε- κομματάκι περισσότερο απ' ότι φίλους και συγγενείς. Τα μηνύματα Βρετανών φίλων και πρώην συναδέλφων μου, που κατέληγαν σε "Ι miss my country", με ταρακούνησαν για τα καλά.
Δεν περίμενα ποτέ μια τέτοια εξέλιξη. ΟΜΩΣ, είχαμε ανησυχητικά σημάδια στην κοινωνική και πολιτική αρένα στην εν λογω χώρα εδώ και πολύ καιρό. Τα επισημαίναμε κάποιοι είτε σε κατ' ιδίαν διαλόγους, είτε στα κοινωνικά δίκτυα με αφορμή την δράση των National Action, Britannica Party, British Democrαtic Party, Britain First από το 2010. Μάλιστα είχαμε λοιδορηθει κι αρκετά όταν θεωρήσαμε ότι ήταν τραγικό λάθος του Cameron τόσο αρχικώς να σέρνεται στην πολιτική ατζέντα του Farage, όσο και η μετέπειτα επιλογή του δημοψηφίσματος. Φλέρταρε ο Βρετανός Πρωθυπουργός με τη ...φωτιά. Και τώρα κινδυνεύουμε να μας κάψει όλους.
Τούτων λεχθέντων, εξακολουθώ και πιστεύω ότι οι Βρετανοί θα κάνουν το καθήκον τους και θα επιλέξουν την λογική, την δημοκρατία, την Ευρώπη. Δεν τους αρέσουν τα ρίσκα, είναι πραγματιστές κατά βάση. Και μην ξεχνάμε ότι είναι μια χώρα με εξαιρετική παράδοση κοινοβουλευτισμού/ανοιχτής κοινωνίας -με όλα της τα προβλήματα και τον πουριτανισμό δεν λέω- για να παραδοθεί στον εθνικισμό, τον απομονωτισμό, αμαχητί και αλόγιστα. Ανησυχώ, αγχώνομαι, ελπίζω όμως. ΑΛΛΑ, οφείλω να επισημάνω ότι ακόμα κι αν χάσει το beLeave, οι Torries διχασμένοι, οι Labour με έναν αριστεριστή στο τιμόνι και οι Liberal χαμένοι στο διάστημα, ε δεν το λες δα και το καλύτερο πολιτικό σκηνικό.
Έχουν υπάρξει καλύτερα σε αυτή τη χώρα και μάλιστα λιαν προσφάτως, όχι πριν 50 χρόνια. Κοινώς, ζει και η Μ. Βρετανία τα "παράδοξά" της και δεν είναι καθόλου εύκολο να τα ξεπεράσει σύντομα ή ανώδυνα. Ευτυχώς που μιλάμε για κανονικό κράτος που συνεχίζει τη λειτουργία του, ασχέτως εκλογών και πολιτικών κρίσεων. Διαφορετικά...κλάφτα Χαράλαμπε. Να ξεπεράσουν, λοιπόν, το σκόπελο του δημοψηφίσματος, αλλά μην τρέφουμε αυταπάτες, ότι όλα θα γίνουν ρόδινα ξαφνικά. Τα δύσκολα είναι μπροστά, οι προκλήσεις πολλές και πλέον πασίγνωστες σε όλους.
με ελεύθερη γνώμη
I MISS MY COUNTRY...
απο
την ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΠΑΥΛΑΚΟΥΔΗ..
Έχοντας σπουδάσει και εργαστεί στο Λονδίνο, η Πέμπτη ήταν πέραν των αυτονόητων, μια ιδιαίτερα θλιβερή μέρα για 'μένα. Θεωρώ την Μ. Βρετανία κάτι σαν δεύτερη πατρίδα μου. Αυτό που συνέβη με τη δολοφονία της Jo Cox με συγκλόνισε -να με συγχωρείτε- κομματάκι περισσότερο απ' ότι φίλους και συγγενείς. Τα μηνύματα Βρετανών φίλων και πρώην συναδέλφων μου, που κατέληγαν σε "Ι miss my country", με ταρακούνησαν για τα καλά.
Δεν περίμενα ποτέ μια τέτοια εξέλιξη. ΟΜΩΣ, είχαμε ανησυχητικά σημάδια στην κοινωνική και πολιτική αρένα στην εν λογω χώρα εδώ και πολύ καιρό. Τα επισημαίναμε κάποιοι είτε σε κατ' ιδίαν διαλόγους, είτε στα κοινωνικά δίκτυα με αφορμή την δράση των National Action, Britannica Party, British Democrαtic Party, Britain First από το 2010. Μάλιστα είχαμε λοιδορηθει κι αρκετά όταν θεωρήσαμε ότι ήταν τραγικό λάθος του Cameron τόσο αρχικώς να σέρνεται στην πολιτική ατζέντα του Farage, όσο και η μετέπειτα επιλογή του δημοψηφίσματος. Φλέρταρε ο Βρετανός Πρωθυπουργός με τη ...φωτιά. Και τώρα κινδυνεύουμε να μας κάψει όλους.
Τούτων λεχθέντων, εξακολουθώ και πιστεύω ότι οι Βρετανοί θα κάνουν το καθήκον τους και θα επιλέξουν την λογική, την δημοκρατία, την Ευρώπη. Δεν τους αρέσουν τα ρίσκα, είναι πραγματιστές κατά βάση. Και μην ξεχνάμε ότι είναι μια χώρα με εξαιρετική παράδοση κοινοβουλευτισμού/ανοιχτής κοινωνίας -με όλα της τα προβλήματα και τον πουριτανισμό δεν λέω- για να παραδοθεί στον εθνικισμό, τον απομονωτισμό, αμαχητί και αλόγιστα. Ανησυχώ, αγχώνομαι, ελπίζω όμως. ΑΛΛΑ, οφείλω να επισημάνω ότι ακόμα κι αν χάσει το beLeave, οι Torries διχασμένοι, οι Labour με έναν αριστεριστή στο τιμόνι και οι Liberal χαμένοι στο διάστημα, ε δεν το λες δα και το καλύτερο πολιτικό σκηνικό.
Έχουν υπάρξει καλύτερα σε αυτή τη χώρα και μάλιστα λιαν προσφάτως, όχι πριν 50 χρόνια. Κοινώς, ζει και η Μ. Βρετανία τα "παράδοξά" της και δεν είναι καθόλου εύκολο να τα ξεπεράσει σύντομα ή ανώδυνα. Ευτυχώς που μιλάμε για κανονικό κράτος που συνεχίζει τη λειτουργία του, ασχέτως εκλογών και πολιτικών κρίσεων. Διαφορετικά...κλάφτα Χαράλαμπε. Να ξεπεράσουν, λοιπόν, το σκόπελο του δημοψηφίσματος, αλλά μην τρέφουμε αυταπάτες, ότι όλα θα γίνουν ρόδινα ξαφνικά. Τα δύσκολα είναι μπροστά, οι προκλήσεις πολλές και πλέον πασίγνωστες σε όλους.
5 σχόλια:
Μάλιστα είχαμε λοιδορηθει κι αρκετά όταν θεωρήσαμε ότι ήταν τραγικό λάθος του Cameron τόσο αρχικώς να σέρνεται στην πολιτική ατζέντα του Farage, όσο και η μετέπειτα επιλογή του δημοψηφίσματος. Φλέρταρε ο Βρετανός Πρωθυπουργός με τη ...φωτιά. Και τώρα κινδυνεύουμε να μας κάψει όλους.
Καλημέρα κα Παυλακούδη.
Καλημέρα σε όλους τους φίλους.
Καλησπερα.Υπαρχει τραγικη ελλειψη πολιτικων στην Ευρωπη οι οποιοι μπορουν να δουν περα απο τη μυτη τους...ποσο μαλλον να οραματιστουν πολιτικες...και να τις οργανωσουν ωστε αυτες να αντιμετωπισουν στοχευμενα τα πολλα προβληματα.Ομως οταν τα ομολογα χρεους φτανουν τα 100τρις και η μοχλευση,με εγγυηση αυτα τα ομολογα,τα 500τρις...τι ακριβως μπορουμε να περιμενουμε;;??!!
Καλησπέρα σε ολες κι ολους!
Μιχαλη ευχαριστώ πολύ για την αναδημοσιευση του σχολίου μου, όσο και για το υπέροχο κομμάτι που το συνοδεύει.
Προφανώς μυαλά υπάρχουν πολλά, στη θέση τους ομως λίγα. Δυστυχώς.
Γειά σας.... Πολύ άγχος για το τίποτα!!!
Δημοσίευση σχολίου