ΣΆΒΒΑΤΟ..
με μουσική
EΠΙ ΤΟΝ ΤΥΠΟΝ ΤΩΝ ΗΛΩΝ ...
της
Ευφροσύνης Παυλακούδη
Η τάση της Μεταπολίτευσης ήταν πάντοτε οι γενικεύσεις: α) ο Λαός έχει εξ ορισμού και μονίμως δίκιο, β) η Αριστερά δεν σφάλλει ποτέ, γ) η Ελλάδα πάντα αδικείται. Κάπου κοντά στο 2000 περάσαμε και σε άλλους ισοπεδωτισμούς: α) όλοι οι πολιτικοί είναι λαμόγια, β) οι δημοσιογράφοι συγκαλύπτουν τις ανομίες τους και λαδώνονται, γ) οι επιχειρηματίες είναι βαμπίρ που νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους. Το 2015 προχωρήσαμε μάλιστα ένα βήμα παραπέρα σε βερμπαλισμούς άνευ ουσίας με τον δημόσιο λόγο να κατακλύζεται από εκφράσεις τύπου «η οικογενειοκρατία των κομμάτων εξουσίας και η μιντιοκρατία που ενθάρρυναν για χρόνια, ευθύνονται για την επιβολή των δυσβάσταχτων μέτρων των μνημονίων».
Η δαιμονοποίηση του επιχειρείν, η απαξίωση συλλήβδην του πολιτικού και δημοσιογραφικού χώρου αποδείχτηκαν φυσικά βούτυρο στο ψωμί των εθνικολαϊκιστών του φαιοκόκκινου μετώπου. Στην περίφημη πεντάλφα της κατάρρευσης όπως την εντοπίζει ο Τ. Γιαννίτσης στο βιβλίο του «Η Ελλάδα στην κρίση» -Αδράνεια, Αμορφωσιά, Ανορθολογισμός, Απληστία και Αρνητισμός- προστέθηκαν ο πολιτικός σουρεαλισμός και ο πολιτικάντικος κυνισμός. Καμία έκπληξη, καθώς οι αφορισμοί, ως συνήθως, οδηγούν σε ψευδαισθήσεις κι αυτές με τη σειρά τους σε απότομες προσγειώσεις, οι οποίες αντιστοίχως ενίοτε σε καταστροφικές επιλογές.
Η συνέχεια στο http://www.point4023.gr/epi-ton-typon-ton-ilon/
με μουσική
EΠΙ ΤΟΝ ΤΥΠΟΝ ΤΩΝ ΗΛΩΝ ...
της
Ευφροσύνης Παυλακούδη
Η τάση της Μεταπολίτευσης ήταν πάντοτε οι γενικεύσεις: α) ο Λαός έχει εξ ορισμού και μονίμως δίκιο, β) η Αριστερά δεν σφάλλει ποτέ, γ) η Ελλάδα πάντα αδικείται. Κάπου κοντά στο 2000 περάσαμε και σε άλλους ισοπεδωτισμούς: α) όλοι οι πολιτικοί είναι λαμόγια, β) οι δημοσιογράφοι συγκαλύπτουν τις ανομίες τους και λαδώνονται, γ) οι επιχειρηματίες είναι βαμπίρ που νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους. Το 2015 προχωρήσαμε μάλιστα ένα βήμα παραπέρα σε βερμπαλισμούς άνευ ουσίας με τον δημόσιο λόγο να κατακλύζεται από εκφράσεις τύπου «η οικογενειοκρατία των κομμάτων εξουσίας και η μιντιοκρατία που ενθάρρυναν για χρόνια, ευθύνονται για την επιβολή των δυσβάσταχτων μέτρων των μνημονίων».
Η δαιμονοποίηση του επιχειρείν, η απαξίωση συλλήβδην του πολιτικού και δημοσιογραφικού χώρου αποδείχτηκαν φυσικά βούτυρο στο ψωμί των εθνικολαϊκιστών του φαιοκόκκινου μετώπου. Στην περίφημη πεντάλφα της κατάρρευσης όπως την εντοπίζει ο Τ. Γιαννίτσης στο βιβλίο του «Η Ελλάδα στην κρίση» -Αδράνεια, Αμορφωσιά, Ανορθολογισμός, Απληστία και Αρνητισμός- προστέθηκαν ο πολιτικός σουρεαλισμός και ο πολιτικάντικος κυνισμός. Καμία έκπληξη, καθώς οι αφορισμοί, ως συνήθως, οδηγούν σε ψευδαισθήσεις κι αυτές με τη σειρά τους σε απότομες προσγειώσεις, οι οποίες αντιστοίχως ενίοτε σε καταστροφικές επιλογές.
Η συνέχεια στο http://www.point4023.gr/epi-ton-typon-ton-ilon/
7 σχόλια:
Ευχαριστώ πολύ για την αναδημοσιευση του κειμένου μου Μιχάλη.Με τιμας ιδιαίτερα. Καλησπέρα σε όλες κι όλους.
Κείμενο σαφές,κατανοητό,εύληπτο και διαχρονικο Ευφροσύνη.
Καλησπέρα και σε σένα και όλους τους φίλους.
κλσ Φροσω μας
προσπαθουμε να επιβιωσουμε στη σελιδα μας
Πολύ ωραίο το κείμενο της ευφροσύνης! Οτνως μεστό και του δε ποιντ. Οσο το διάβαζα σκεφτόμουν "στην κουφού την πόρτα όσο θέλεις βροντά" και όταν έφτασα στο σημείο που αναφέρεις τον γιαννιτση, σχεδόν όλοι οι παλιοί και οι νυν ψηφοφόροι του συριζα θα απαντήσουν κάτι τύπου "αφού μας αναφέρει και τον γιαννιτση" καταλαβαινουμε τι είσαι".
Δυστυχώς χρειάζεται πόνος για αλλαγή. Και αρκετός πόνος δεν έχει υπάρξει προφανώς για να μην μπορεί να γκρεμιστεί ένα τόσο σαθρο "οικοδόμημα κουλτούρας". Και τι δεν έχουμε περάσει ιστορικά και τι δεν έχει γίνει τα τελευταία 7 χρόνια. Εκει, κολλημένοι, όπως για παράδειγμα το μητσοτακεικο ήταν ότι χειροετερο για την Ελλάδα. Την στιγμή που λίγο ιστορία να διαβάσει κανείς και ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων αυτος ηταν που ειπε τις περισσοτερες αληθειες συγκριτικά με τους άλλους.
και όταν αυτός ο κάποιος πολιτικός, πει μια αλήθεια η απάντηση είναι άμεση και κόφτη: ποιος ρε, αυτός; λες και δεν τον ξέρουμε (από τις κίτρινες φυλλάδες κατά κύριο λόγο). Η ποιος; ο Άδωνις με την τσιριχτη φωνή και τα νανογιλεκα; η ποιος# ο γιαννιτσης που ήταν σημιτικος (με σημιτη ήταν, καλά θυμάμαι ε; γιατί έχουμε πιει και κάμποσο).
Οταν λοιπόν υπάρχουν πάντα βαξεβανηδες που θα κάνουν την βρωμοδουλεια, σε ένα χώρο που καθαρό δεν τον λες κιόλας, άρα και πιο εύκολο να δολοφονήσεις αυτόν που λέει την πικρή αλήθεια, τότε πρέπει να γίνουν ακόμα χειρότερα πράγματα για να μπορέσουμε να γίνουμε " πολιτισμένο λαός". Και τότε, είναι βέβαιο και μάλιστα και σε σύντομο χρονικό διάστημα, ότι και η οικονομία θα φτιάξει.
Quidquid latine dictum sit, altum videtur
(για πείραγμα το έβαλα καθώς μαζί με τους άλλους αφορά κι εμένα)
Καλησπέρα κ. Παυλακούδη, καλησπέρα παιδιά
μια προχειρότατη όσο και διαδεδομένη παρανόηση στα μπλογκς είναι ότι τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στα πράγματα τους έφεραν βόδια ψηφοφόροι. Βολική καθώς ρίχνει την ευθύνη στους άλλους αλλά τεράστιο λάθος. Τους έφεραν αχρείοι πολιτικοί όπως Λιάπης, Πολύδωρας, Μαγγίνας, Τσουκάτος και φυσικά οι πρωθυπουργοί που τους διόρισαν.
1) Γράφετε στον επίλογο του κειμένου σας ότι
"Πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε για την επόμενη μέρα επικαιροποιημένα κι όχι απλά σε θεωρητική βάση ή με γενικόλογα"
"Ο κερδισμένος στην πολιτική σκηνή δεν θα είναι απλά ο πρώτος στις επικείμενες εκλογές, αλλά αυτός που θα καταφέρει να πείσει τους πολίτες να συνδράμουν σε μια διαφορετική πορεία του τόπου την επομένη της κάλπης"
Ξεχώρισα τις προτάσεις καθώς η μία αναιρεί την άλλη από την στιγμή που στο κείμενο ΔΕΝ υπάρχει ούτε μια συγκεκριμένη πρόταση
2) Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι "1.488.714 συμπολίτες μας βρίσκονται κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας -1.016.571 περίπου είναι άνεργοι με το μεγάλο πρόβλημα να εστιάζεται στο ότι στους νέους -οι μακροχρόνια άνεργοι (αναζήτηση εργασίας πάνω από ένα έτος) υπερβαίνουν τα 752.000 άτομα -έχουμε κοντά στους 1,6 εκατομμύρια συνταξιούχους-427.000 νέους, μορφωμένους και με επαγγελματική εμπειρία που προσέφυγαν στο εξωτερικό για εύρεση εργασίας"
Αυτά όμως είναι τ΄αποτελέσματα της βαριάς μολυσματικής ασθένειας που προσέβαλε τη χώρα 50 χρόνια πριν (λαϊκισμός, διορισμοί στο δημόσιο, σύνταξη στα 15ετία κλπ) και για την οποία προφανώς ΔΕΝ φταίει αυτός που ΔΕΝ κυβερνούσε όσο κι αν προσπαθούν να του χρεώσουν συνυπευθυνότητα διότι τάχα "υπογείως συμφωνούσε".
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι (κατά η γνώμη μου φυσικά) η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης διότι συνεχίζει να κάνει ότι ακριβώς και οι προηγούμενες. Μετριότατη διαχείριση του σήμερα δίχως όραμα, δίχως σχεδιασμό, δίχως κοχώνες συγκρουσθούν με τις κάστες και να σπάσουν αυγά (πανεπιστημιακοί, δικαστικοί).
Πολύ αργά πια, μεσάνυχτα, αύριο αν συνεχιστεί η συζήτηση έχω κατά νου 2-3 συγκεκριμένες προτάσεις για συζήτηση.
Καταρχήν χαίρομαι που το κείμενο μου προκάλεσε σχόλια, κριτικές και "αντιδράσεις". Λυπάμαι που δεν τα ειδα νωριτερα, αλλα χτες με περιτριγύριζε -και ακομα δυστυχως με παιδεύει- μια ιωση, όπερ και αφοσιώθηκα στον εαυτο μου, παρά στο ιντερνετικο διάβασμα.
Στην ουσία της κριτικής τώρα:
-Δεν ανέφερα πουθενα, ουτε υπονόησα οτι ειναι βόδια οι χ,ψ ψηφοφόροι. Ομως την μειωμένη ή μηδενική σε πολλές περιπτώσεις αντιληπτική ικανότητα οικονομικών δεδομένων και πολιτικων διαδικασιών σίγουρα την αναφέρω. Δεν είμαι ούτε η πρώτη και αναμφίβολα ούτε η τελευταία. Και ακραδαντα πιστεύω οτι ειναι ενα πρόβλημα το οποίο δεν προέκυψε σε μια νυκτα, ουτε τα τελευταία 3 χρόνια. Εξου και η αναλυση μου ξεκινά στην αρχή του κειμένου για τις γενικεύσεις της Μεταπολίτευσης -άρα πολυ πριν τον Γενάρη του 2015-, συνεχίζω με Αγανακτισμένους -πάλι πριν τις εκλογές του χειμώνα του 2015-, ενώ στη συνέχεια αναφέρω "Το χειρότερο δεν είναι όμως η οικονομική και η πολιτική περιπέτεια στην οποία μπήκε η χώρα χάριν ΙΔΙΩΣ στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ", τουτέστιν δεν αποκλείω και τις ευθύνες των υπολοίπων. Οπότε μακριά απο μένα οι αφορισμοί, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι ο καταμερισμός ευθυνών ή ότι η όξυνση εθνικολαϊκιστικων φαινομένων και η καλλιέργεια ισοπεδωτικών συμπεριφορών δεν αποδίδεται σε συγκεκριμένους πολιτικοςυ φορείς. Δεν γίνεται καποιος να αγνοεί τι γέννησε η κάτω πλατεία και η ανω πλατεία των Αγανακτισμένων και να καταφέρεται συλληβδην εναντιον του πολιτικου συστήματος, οταν μέρος αυτου δεν επικρότησε τους ΧΑ, δεν πήγε σε πορείες μαζί τους ή σε φιέστες σε νησάκια, δεν έλεγε "μην πληρωσετε φόρους, διόδια", δεν χειροκροτούσε τις μουντζες στη Βουλή και ιδίως δεν χαμογελουσε με τους λεκτικους και φυσικους προπηλακισμους πολιτικων και δημοσιογράφων σε αμφιθέατρα ή στον δρόμο.
-Δεν αντιλαμβάνομαι γιατι το "Πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε για την επόμενη μέρα επικαιροποιημένα κι όχι απλά σε θεωρητική βάση ή με γενικόλογα" αναιρεί το "Ο κερδισμένος στην πολιτική σκηνή δεν θα είναι απλά ο πρώτος στις επικείμενες εκλογές, αλλά αυτός που θα καταφέρει να πείσει τους πολίτες να συνδράμουν σε μια διαφορετική πορεία του τόπου την επομένη της κάλπης". Ισα ισα αν καποιος μπορει να διακρινει απο τις πολιτικες δυνάμεις ποιος αναφέρεται επικαιροποιημένα στην κατασταση και καλλιεργεί μια λογική ότι αρκετά με την πολωση των Συριζανελ, του περίφημου "εμείς ή αυτοί" του κ. Τσιπρα, του προσβλητικοτατου "τα σκυλια γαβγίζουν, το καραβανι προχωρά" του νυν πρωθυπουργού, τοτε καταλαβαινει οτι αναφέρομαι σε πολυ συγκεκριμένα προσωπα με μια υπόδειξη σε στελέχη των κομμάτων τους που θεωρουν οτι επειδη οι δημοσκοπήσεις τους δείχνουν πρωτους, οτι σχολασαν. Επικαιροποιημενα πρεπει να μιλησουν ολοι, οχι απλα καποιοι και να ξαναμπει στο καδρο της αντιπαραθεσης η πολιτικη, οχι ο εθνικολαϊκισμος. Καποιοι ήδη μιλανε. Ορισμένοι μαλίστα γνωρίζουν οτι δεν αρκει η πρωτιά, αλλά πρεπει να πεισουν τους πολιτες να ξεφυγουν απο την απαισιοδοξια τυπου "οποιος και να βγει, παλι τιποτε δεν θα γινει". Η χωρα δεν θα προχωρησει απλά με πολιτικες εξαγγελιες, αλλα κυρίως οταν αντιληφθει η πλειοψηφια τι χρειάζεται να γινει και συνδραμει ως προς αυτη την κατευθυνση. Εκει ειναι η πιο δυσκολη δουλεια ενος χ,ψ πραγματιστη πολιτικου. Δεν αρκει να πεισει μονον για αλλαγή πολιτικης, αλλα και για την υλοποιηση της μετά. Ειδικά όταν εχουμε να κανουμε με μια πλειοψηφια δυστυχως, επιμενω σε αυτο, που δεν γνωρίζει βασικες παραμέτρους της κρίσης ή των δυσκολιων που έρχονται.
συνεχεια->
-Το κείμενο δεν γραφτηκε ως πολιτικο μανιφέστο για να εχει σωρεια προτασεων. Αλλά κυρίως ως μια αναλυση οτι το προβλημα δεν ειναι απλα 10-40 ανθρωποι που δεν εκλεχτηκαν τυχαια, ουτε με τον κρίνο. Περισσότερο ήθελα να αναδειξω την πορεία και την όξυνση του αρνητισμου, του ισοπεδωτισμου, την έξαρση του εθνικολαικισμου και στη συνέχεια να προτείνω όπως και έκανα συγκεκριμένα πεδια που πρεπει να επικεντρωθει η πολιτικη αντιπαράθεση και ο πολίτης να μάθει και να παρει θέση. Εξου και λέω διολου αφηρημενα "να ανεβάσουν τον πήχη του δημόσιου λόγου και να θέσουν με παρρησία μια σειρά ζητημάτων επί τάπητος στους πολίτες, όπως:
– Η επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος και ένας νέος εκλογικός νόμος μπορούν να εξασφαλίσουν δημοκρατικότερες λύσεις και πολιτική σταθερότητα;
– Τί πράγματι είναι, η αναγκαία μεταρρύθμιση και τί είναι μια προοδευτική μεταρρύθμιση;
– Ποιά ρύθμιση του χρέους πρέπει να επιδιώκει η Ελλάδα;
– Ένας δρόμος διαφορετικός από τον εθνικολαϊκισμό, την εσωστρέφεια και την στασιμότητα είναι εφικτός τελικά εδώ που φτάσαμε;"
-Τελος το βιβλιο του Γιαννιτη δεν το ανεφερα τυχαία ή βολικα, αλλά περισσοτερο ως τροφή για σκέψη καθώς ειναι απο τους λίγους που εχω διαβασει που πηγαινει την ανάλυση ενα βημα παραπέρα απο τα περιφημα κλισε της κακιας Μεταπολιτευσης και του τρισκαταρατου Συριζα. Το αν αυτο υποδεικνυει κατι για μενα και πιο συγκεκριμενα την πολιτικη μου τοποθετηση απεναντι στα τεκταινομενα, ειναι κατι το οποιο δεν με ενοχλει διολου. Δεν πιστεψα και δεν πιστευω οτι ο δημοσιογραφος δεν πρεπει να τοποθετείται απεναντι στα πραγματα. Ο ρεπορτερ αναφέρει, ο δημοσιογραφος οφειλει να εντρυφει περισσοτερο.
Θα προσπαθησω να επανέλθω αργοτερα καθώς πέραν της ιωσης, δουλευω κιολας σήμερα. Μετα το περας της εργασιας μου, θα μπορω ελπίζω να εξειδικευσω περισσοτερο σε ορισμενα σημεια την απάντηση μου.
Σε καθε περιπτωση λαμβανω σοβαρα υποψιν τις ενστασεις απο ανθρωπους που εκτιμω και δεν απορρίπτω βεβιασμενα τις χ,ψ κριτικές.
Δημοσίευση σχολίου