ΚΥΡΙΑΚΗ 
με ελεύθερη γνώμη


ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: ΒΑΓΟΝΙΑ..


Για τα δεδομένα του, ο Νίκος Κοτζιάς είχε δείξει αυτοσυγκράτηση. Oσο ο υπουργός Αμυνας εξήγε τις εμπνεύσεις του στις ΗΠΑ, ο Κοτζιάς είχε αφήσει να περάσουν από τα σφιγμένα δόντια του μόνο κάτι λακωνικοί υπαινιγμοί. Φαίνεται ότι είχε θεωρήσει αυτονόητο ότι, με το που θα επέστρεφε ο Καμμένος, ο πρωθυπουργός θα αναλάμβανε να τον σωφρονίσει.

Hταν μια εκτίμηση λογική μεν, αλλά ασύμβατη με την ιστορία των δύο εταίρων. Ο Τσίπρας έχει χειριστεί όλες τις κρίσεις με τον Καμμένο διά της ψυχικής εκτόνωσης. Οχι με όρους πολιτικού μάνατζμεντ, αλλά με όρους bromance – αυτού που στα ελληνικά θα λέγαμε πλατωνικός, καψιμιτζίδικος έρως μεταξύ κολλητών. Ο Πάνος θύμωνε, φώναζε, απειλούσε. Αλλά η «κρίση» εξέπνεε πάντα σε ένα ραντεβού των δύο, με αμοιβαίους όρκους πίστης.

Την ίδια μέθοδο προσπάθησε να επαναλάβει ο Τσίπρας. Μόνο που τώρα η εκτόνωση του Καμμένου είχε πολύ βαρύτερο κόστος όχι μόνον επειδή οδήγησε στην παραίτηση του Κοτζιά. Το μεγαλύτερο κόστος ήταν η αυτο-εξουθένωση του ίδιου του Τσίπρα.

Ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο εμφανίστηκε πιο καμμενικός και από την Κουντουρά – στήριξε τον εταίρο του περισσότερο απ’ ό,τι τα ίδια τα στελέχη των ΑΝΕΛ. Και, χθες, επιχείρησε να εμφανίσει ως πάταξη της «διγλωσσίας» την εκπαραθύρωση του υπουργού που ήταν στη δική του γραμμή. Αλλη γλώσσα μιλούσε και μιλάει μόνο ο Καμμένος.

Η κυβέρνηση βυθίζεται έτσι σε μια δίνη εσωτερικής ακυβερνησίας. Σε ένα σύστημα που είναι καταστατικά πρωθυπουργοκεντρικό, το κέντρο έχει υποστεί καθίζηση. Αρκεί κανείς να δει τη διάταξη του συρμού που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξακολουθεί να φαντάζεται σαν τρένο: Ο τυπικά πιο ισχυρός ρυμουλκείται από τον αρχηγό ενός κόμματος που στη Βουλή έχει ουσιαστικά μείνει με τέσσερις βουλευτές – συμπεριλαμβανομένου και του αρχηγού. Ο Τσίπρας ρυμουλκείται από τον Καμμένο, ενώ αμφότεροι έχουν εξαρτήσει το δρομολόγιο της αμαξοστοιχίας από τους ίππους του Ζάεφ.

Αν ήταν άλλη η κυβέρνηση, θα λέγαμε ότι υποκύπτει στον εθιμικό κανόνα για τη βιολογία των (κανονικών) κυβερνήσεων: Η οικονομική πολιτική σε φθείρει· η εξωτερική πολιτική σε ρίχνει. Εδώ όμως η πτώση, που πυροδοτήθηκε από το Μακεδονικό, φαίνεται να επισπεύδεται από παραπολιτικά «θαψίματα» – όπως τα ονόμασε ο παραιτηθείς υπουργός, κακοποιώντας ελαφρώς τον Χριστιανόπουλο. Η πτώση επισπεύδεται από πρακτικές πολιτικού κανιβαλισμού που μέχρι στιγμής οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χρησιμοποιούσαν κυρίως κατά των αντιπάλων τους. Τώρα κανιβαλίζουν αλλήλους.


Ποιος έφερε ποιον σε αυτήν τη θέση; Ο Τσίπρας τον Καμμένο ή ο Καμμένος τον Τσίπρα; Πρόκειται για ερώτημα που απαντά τον εαυτό του – σαν το άλλο δίστιχο του Χριστιανόπουλου: «Η νύχτα με οδήγησε σ’ αυτούς τους δρόμους; Ή αυτοί οι δρόμοι με οδήγησαν στη νύχτα;».

www.kathimerini.gr   Mιχάλης Τσιντσίνης