ΚΥΡΙΑΚΗ 
με ελεύθερη γνώμη


ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ : ΖΑΡΙΑ...


Ας πάρουμε ένα επίκαιρο, όχι πολύ φανταστικό, παράδειγμα. Ας πούμε ότι βγαίνει ο επικεφαλής του Οργανισμού Αντισεισμικής Προστασίας στην τηλεόραση και λέει «βεβαίως, η Δυτική Ελλάδα είναι μια άκρως σεισμογενής ζώνη, μπορεί να δώσει μεγάλο σεισμό, να πέσουν σπίτια και σχολεία· αλλά δεν βλέπω λόγο να ανησυχούμε». Και έπειτα από τρεις - τέσσερις ημέρες το ξανακάνει.

Εμφανίζεται πάλι στην τηλεόραση και λέει «με παρεξήγησαν, είπα ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας· όλοι ξέρουν ότι η Δυτική Ελλάδα είναι μια πολύ επικίνδυνη ζώνη, που μπορεί να δώσει μεγάλο σεισμό και να πέσουν σπίτια και σχολεία».

Ο Γιάννης Δραγασάκης, όπως και ο φανταστικός σεισμολόγος, αγνοεί το αντανακλαστικό που μπορεί να προκαλέσει η λευκή αρκούδα: Αν πεις σε κάποιον «μη σκέφτεσαι μια λευκή αρκούδα να τρέχει», ποιο είναι το πρώτο ζώο που θα τρέξει στο μυαλό του;

Ετσι και ο πρύτανης του οικονομικού επιτελείου. Ξορκίζοντας δημοσίως την απειλή ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, προκαλεί αναίτια ανασφάλεια. Μόνο που, σε αντίθεση με τον σεισμολόγο του φανταστικού παραδείγματος, ο Δραγασάκης και η κυβέρνησή του δεν έχουν να αντιμετωπίσουν κάτι τόσο απρόβλεπτο και αστάθμητο, όσο ο Εγκέλαδος. Είναι οι ίδιοι ο Εγκέλαδος.

Προκαλούν οι ίδιοι τον κίνδυνο τον οποίο αποτάσσονται. Απόδειξη, ότι απαιτήθηκε χθες η επανεμφάνιση του υπουργού Οικονομικών προκειμένου να διασκεδάσει τον θόρυβο από τις δηλώσεις Δραγασάκη, που είχαν χρειαστεί για να διασκεδάσουν τον θόρυβο από τις προηγούμενες δηλώσεις Δραγασάκη.

Αυτή η αλυσίδα εμπρηστικών κατευνασμών δεν θα εκδηλωνόταν εάν η κυβέρνηση δεν κωλυσιεργούσε στη ρύθμιση των εκκρεμοτήτων με τα δάνεια. Οι υπουργοί μιλάνε, επειδή δεν κάνουν, στέλνοντας έτσι κύματα νευρικότητας, μέσα και έξω.

Δεν πρόκειται για παθητική κωλυσιεργία.
Οι πολλές κυβερνητικές κεφαλές που ασχολούνται με τις τράπεζες –Δραγασάκης, Φλαμπουράρης, υπουργείο Οικονομικών και άλλοι πολυπράγμονες παράγοντες του Μαξίμου– φαίνεται ότι εμπλέκονται και συμπλέκονται. Το θέμα πια δεν κρύβεται. Φαίνεται να επικρατούν εκείνοι που δίνουν προτεραιότητα στις προεκλογικές ανάγκες της κυβέρνησης, και όχι στις ανάγκες των τραπεζών.

Η ανησυχαστική φλυαρία του Δραγασάκη θα δικαιολογούσε το ρίσκο της, μόνο αν απευθυνόταν στους άλλους πόλους εντός της κυβέρνησης – μόνο αν είχε χαρακτήρα δημόσιας προειδοποίησης προς εαυτούς και αλλήλους.


Πιο πιθανό, πάντως, φαίνεται το σενάριο των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων. Η κυβέρνηση έχει εκλογές. Η οικονομία μπορεί να περιμένει. Ολη η τακτική βασίζεται στην εικασία ότι υπάρχει η χρονική πολυτέλεια για αντικανονικές ζαριές. Οτι τάχα μέσα τρεις μήνες δεν μπορεί να καεί η φενάκη της κανονικότητας.

Μιχάλης Τσιντσίνης  www.kathimerini.gr