ΣΆΒΒΑΤΟ..
με μουσική
2020: ΥΨΗΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ...
Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Οι Έλληνες πολίτες έχουν αρχίσει να κτίζουν υψηλές προσδοκίες για το 2020. Από την απόλυτη βεβαιότητα και την αδιαπραγμάτευτη ευφορία της περιόδου πριν από το 2009, οι πολίτες πέρασαν μέσα από την μέγγενη της ανασφάλειας, της αγωνίας, της απαισιοδοξίας και της αβεβαιότητας για να βρεθούν τώρα σε ένα περιβάλλον ελπίδας.
Οι πολίτες πέρασαν δέκα χρόνια από τη ζωή τους, για να μπορέσουν να κατανοήσουν την υφή των προβλημάτων της χώρας, να έρθουν αντιμέτωποι με το τείχος αυτοσυντήρησης των μηχανισμών του κράτους και να συνειδητοποιήσουν ότι η αναπαραγωγή των προβλημάτων δεν οδηγεί στην επίλυση τους. Το πείραμα της διακυβέρνησης της χώρας από το δίδυμο Τσίπρα – Καμένου, ήταν το αποτέλεσμα της οργής των αγανακτισμένων, της μάχης χαρακωμάτων των συνδικαλιστικών συμμοριών, της διάχυσης του κινήματος “δεν πληρώνω και να πληρώσουν οι άλλοι”, με κυρίαρχο σύνθημα το “600 δισ. φυλάν στην Ελβετία, την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία” και της γέννησης των κινημάτων του απόλυτου ανορθολογισμού και αναλφαβητισμού, όπως ήταν για παράδειγμα το κίνημα Σώρρα.
Η καταστροφική πολιτική των τελευταίων πέντε ετών πέρασε ευτυχώς στην ιστορία. Άφησε πληγές, αλλά ταυτόχρονα αποκαθήλωσε το τοτέμ της αριστεράς που αποδείχτηκε πως δεν ήταν κάτι άλλο, παρά ένας φανταχτερός καρνάβαλος. Και σήμερα οι ίδιοι οι πολίτες βλέπουν την χώρα να ξαναρχίζει να στέκεται στα πόδια της. Συνειδητοποιούν και αντιλαμβάνονται πως η άρνηση στην πραγματικότητα είναι αδιέξοδη και πως τα εμμονικά οράματα και οι ονειρώξεις δεν οδηγούν παρά μόνο στο κενό. Το αντισυστημικό μέτωπο αποτελεί πλέον μέρος του παρελθόντος.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών, κάθε κυβερνητική κίνηση, δικαιολογημένα συγκρινόταν με τις πράξεις και τις κινήσεις της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου. Και έτσι, η κυβέρνηση κέρδιζε κατά κράτος. Η κανονικότητα, έγινε μέρος της καθημερινότητας και η σοβαρότητα αντικατέστησε την ανερμάτιστη συμπεριφορά των αξιωματούχων του Σύριζα και των ΑνΕλ. Τα διαχρονικά προβλήματα της χώρας όμως παραμένουν. Ο δυσκίνητος κρατικός μηχανισμός και η γραφειοκρατία, αρνούνται να προσαρμοστούν στη νέα δυναμική που διαμορφώνεται με την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η κυβέρνηση στα πρώτα βήματα της, προσέφερε κάποιες οριακές φορολογικές ελαφρύνσεις στους ιδιώτες κυρίως μέσω του ΕΝΦΙΑ, μείωσε τους εταιρικούς φορολογικούς συντελεστές και έδωσε την ευκαιρία σε φορολογούμενους και ασφαλισμένους που βρίσκονταν στο περιθώριο να ενταχθούν ξανά στο σύστημα μέσω του νέου πλαισίου των δόσεων. Στα δεύτερα βήματα της, ακολούθησε την πολιτική Τσίπρα – Καμένου, στον τομέα των επιδομάτων, των συντάξεων και των κοινωνικών μερισμάτων. Και στα πρώτα βήματα και στα πρώτα μέτρα, φάνηκε αμέσως η αλλαγή της νοοτροπίας και του πνεύματος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όμως μετά την δεύτερη σειρά μέτρων, διατυπώθηκαν ενστάσεις και αμφιβολίες για την σκοπιμότητα τους.
Η κυβέρνηση κατ’ άλλους κινείται γρήγορα και κατ’ άλλους αργά. Επιτρέψτε μου να διατυπώσω την άποψη, ότι κινείται με ρεαλιστική ταχύτητα, μέσα στη δεδομένη συγκυρία και τους εσωτερικούς συσχετισμούς. Επιλέγει να κάνει πράξη όσα πράγματι είναι εφικτά, με βάση την πορεία των οικονομικών δεδομένων, επιχειρώντας κάθε φορά να πετυχαίνει την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση.
Αρκετοί διαμαρτύρονται, διότι η δεύτερη φάση της μείωσης της φορολογίας των κερδών των εταιριών που από το 28% πήγε στο 24%, με στόχο το 20% ίσως να αναβληθεί, για το 2021. Η κυβέρνηση ζυγίζει και εξετάζει το ενδεχόμενο να δοθεί προτεραιότητα στην μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Και αυτό διότι ενώ οι εταιρικοί φορολογικοί συντελεστές των εταιριών και των μερισμάτων κινούνται πλέον κοντά στον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ασφαλιστικές εισφορές, εξακολουθούν να επιβαρύνουν υπέρμετρα το εργατικό κόστος, ειδικά αν συγκριθεί με τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η κυβέρνηση εξετάζει ακόμα την περαιτέρω μείωση του ΕΝΦΙΑ μέσα στο 2020, αλλά και την μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης. Αλλά και αυτές οι μειώσεις εξαρτώνται από την πορεία των δημοσιονομικών δεδομένων και την ύπαρξη ή μη ενός νέου δημοσιονομικού χώρου, όπως έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε και να ακούμε. Ο ρυθμός ανάπτυξης του 2,9% που προβλέπει η κυβέρνηση, σύμφωνα με κορυφαίους οικονομικούς υπουργούς είναι μάλλον συντηρητικός, μετά την ολοκλήρωση των παρεμβάσεων στη φορολογία των επιχειρήσεων και των φυσικών προσώπων, στα μέτρα για την οικοδομή και τη γενικότερη αλλαγή του κλίματος.
Η κυβέρνηση κινείται συντηρητικά. Περιμένει να δει την πορεία των στοιχείων. Πολλοί από εμάς, μπορεί να επιθυμούμε τα πράγματα να κινηθούν ταχύτερα, διότι αυτό είναι που απαιτούν οι συνθήκες και οι απαιτήσεις. Να δοθεί προτεραιότητα στα φορολογικά και στα ασφαλιστικά μέτρα και όχι στις επιδοματικές πολιτικές και στις αυξήσεις των συντάξεων. Όμως η πολιτική απαιτεί έναν ιδιαίτερο χειρισμό. Ειδικά σήμερα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πρέπει να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες και στις μεγάλες ελπίδες των πολιτών, που πέρασαν μια δεκαετία που τσάκισε τη ζωή τους.
www.liberal.gr
με μουσική
2020: ΥΨΗΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ...
Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Οι Έλληνες πολίτες έχουν αρχίσει να κτίζουν υψηλές προσδοκίες για το 2020. Από την απόλυτη βεβαιότητα και την αδιαπραγμάτευτη ευφορία της περιόδου πριν από το 2009, οι πολίτες πέρασαν μέσα από την μέγγενη της ανασφάλειας, της αγωνίας, της απαισιοδοξίας και της αβεβαιότητας για να βρεθούν τώρα σε ένα περιβάλλον ελπίδας.
Οι πολίτες πέρασαν δέκα χρόνια από τη ζωή τους, για να μπορέσουν να κατανοήσουν την υφή των προβλημάτων της χώρας, να έρθουν αντιμέτωποι με το τείχος αυτοσυντήρησης των μηχανισμών του κράτους και να συνειδητοποιήσουν ότι η αναπαραγωγή των προβλημάτων δεν οδηγεί στην επίλυση τους. Το πείραμα της διακυβέρνησης της χώρας από το δίδυμο Τσίπρα – Καμένου, ήταν το αποτέλεσμα της οργής των αγανακτισμένων, της μάχης χαρακωμάτων των συνδικαλιστικών συμμοριών, της διάχυσης του κινήματος “δεν πληρώνω και να πληρώσουν οι άλλοι”, με κυρίαρχο σύνθημα το “600 δισ. φυλάν στην Ελβετία, την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία” και της γέννησης των κινημάτων του απόλυτου ανορθολογισμού και αναλφαβητισμού, όπως ήταν για παράδειγμα το κίνημα Σώρρα.
Η καταστροφική πολιτική των τελευταίων πέντε ετών πέρασε ευτυχώς στην ιστορία. Άφησε πληγές, αλλά ταυτόχρονα αποκαθήλωσε το τοτέμ της αριστεράς που αποδείχτηκε πως δεν ήταν κάτι άλλο, παρά ένας φανταχτερός καρνάβαλος. Και σήμερα οι ίδιοι οι πολίτες βλέπουν την χώρα να ξαναρχίζει να στέκεται στα πόδια της. Συνειδητοποιούν και αντιλαμβάνονται πως η άρνηση στην πραγματικότητα είναι αδιέξοδη και πως τα εμμονικά οράματα και οι ονειρώξεις δεν οδηγούν παρά μόνο στο κενό. Το αντισυστημικό μέτωπο αποτελεί πλέον μέρος του παρελθόντος.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών, κάθε κυβερνητική κίνηση, δικαιολογημένα συγκρινόταν με τις πράξεις και τις κινήσεις της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου. Και έτσι, η κυβέρνηση κέρδιζε κατά κράτος. Η κανονικότητα, έγινε μέρος της καθημερινότητας και η σοβαρότητα αντικατέστησε την ανερμάτιστη συμπεριφορά των αξιωματούχων του Σύριζα και των ΑνΕλ. Τα διαχρονικά προβλήματα της χώρας όμως παραμένουν. Ο δυσκίνητος κρατικός μηχανισμός και η γραφειοκρατία, αρνούνται να προσαρμοστούν στη νέα δυναμική που διαμορφώνεται με την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η κυβέρνηση στα πρώτα βήματα της, προσέφερε κάποιες οριακές φορολογικές ελαφρύνσεις στους ιδιώτες κυρίως μέσω του ΕΝΦΙΑ, μείωσε τους εταιρικούς φορολογικούς συντελεστές και έδωσε την ευκαιρία σε φορολογούμενους και ασφαλισμένους που βρίσκονταν στο περιθώριο να ενταχθούν ξανά στο σύστημα μέσω του νέου πλαισίου των δόσεων. Στα δεύτερα βήματα της, ακολούθησε την πολιτική Τσίπρα – Καμένου, στον τομέα των επιδομάτων, των συντάξεων και των κοινωνικών μερισμάτων. Και στα πρώτα βήματα και στα πρώτα μέτρα, φάνηκε αμέσως η αλλαγή της νοοτροπίας και του πνεύματος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όμως μετά την δεύτερη σειρά μέτρων, διατυπώθηκαν ενστάσεις και αμφιβολίες για την σκοπιμότητα τους.
Η κυβέρνηση κατ’ άλλους κινείται γρήγορα και κατ’ άλλους αργά. Επιτρέψτε μου να διατυπώσω την άποψη, ότι κινείται με ρεαλιστική ταχύτητα, μέσα στη δεδομένη συγκυρία και τους εσωτερικούς συσχετισμούς. Επιλέγει να κάνει πράξη όσα πράγματι είναι εφικτά, με βάση την πορεία των οικονομικών δεδομένων, επιχειρώντας κάθε φορά να πετυχαίνει την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση.
Αρκετοί διαμαρτύρονται, διότι η δεύτερη φάση της μείωσης της φορολογίας των κερδών των εταιριών που από το 28% πήγε στο 24%, με στόχο το 20% ίσως να αναβληθεί, για το 2021. Η κυβέρνηση ζυγίζει και εξετάζει το ενδεχόμενο να δοθεί προτεραιότητα στην μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Και αυτό διότι ενώ οι εταιρικοί φορολογικοί συντελεστές των εταιριών και των μερισμάτων κινούνται πλέον κοντά στον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ασφαλιστικές εισφορές, εξακολουθούν να επιβαρύνουν υπέρμετρα το εργατικό κόστος, ειδικά αν συγκριθεί με τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η κυβέρνηση εξετάζει ακόμα την περαιτέρω μείωση του ΕΝΦΙΑ μέσα στο 2020, αλλά και την μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης. Αλλά και αυτές οι μειώσεις εξαρτώνται από την πορεία των δημοσιονομικών δεδομένων και την ύπαρξη ή μη ενός νέου δημοσιονομικού χώρου, όπως έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε και να ακούμε. Ο ρυθμός ανάπτυξης του 2,9% που προβλέπει η κυβέρνηση, σύμφωνα με κορυφαίους οικονομικούς υπουργούς είναι μάλλον συντηρητικός, μετά την ολοκλήρωση των παρεμβάσεων στη φορολογία των επιχειρήσεων και των φυσικών προσώπων, στα μέτρα για την οικοδομή και τη γενικότερη αλλαγή του κλίματος.
Η κυβέρνηση κινείται συντηρητικά. Περιμένει να δει την πορεία των στοιχείων. Πολλοί από εμάς, μπορεί να επιθυμούμε τα πράγματα να κινηθούν ταχύτερα, διότι αυτό είναι που απαιτούν οι συνθήκες και οι απαιτήσεις. Να δοθεί προτεραιότητα στα φορολογικά και στα ασφαλιστικά μέτρα και όχι στις επιδοματικές πολιτικές και στις αυξήσεις των συντάξεων. Όμως η πολιτική απαιτεί έναν ιδιαίτερο χειρισμό. Ειδικά σήμερα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πρέπει να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες και στις μεγάλες ελπίδες των πολιτών, που πέρασαν μια δεκαετία που τσάκισε τη ζωή τους.
www.liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου