Χ.Α.Α.  Live    

                                                                                     

ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΣ--ΠΗΛΙΟ

                                                                                                                                                                  

                                                Σχόλια γιά τή συνεδρίαση online...

ΜΙΑ ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΑΠΟΨΗ με τίτλο

ΤΣΟΥΡΟΥΦΛΙΣΕ Η ΚΑΥΤΗ ΠΑΤΑΤΑ 

και..

ΣΟΡΤΑΚΗΔΕΣ...

Το πρώτο που αποδείχθηκε απ’ αυτή την ιστορία με την Βούλα Παπαχρήστου είναι πόσο ανέτοιμοι κι απροετοίμαστοι είμαστε σαν κοινωνία απέναντι σε τέτοια περιστατικά. Από εκεί ξεκινάμε. Ότι δεν έχουμε την ωριμότητα να αντιμετωπίσουμε ψύχραιμα μια τέτοια κατάσταση σαν κι αυτήν. Και η ψυχραιμία είναι πάντα ο καλύτερος σύμβουλος!


Από το πρωϊ, δηλαδή, υπήρξε ένας πανικός, λες κι έπεσε πυρηνική βόμβα. Από τον κόσμο που είχε χωριστεί στα δυο με το να βρίζει ή να δικαιολογεί την Παπαχρήστου, μέχρι τα κόμματα, τα ΜΜΕ, τους αθλητικούς φορείς, τον σύλλογό της και την ολυμπιακή επιτροπή που εν τέλει απέκλεισε την αθλήτρια.


Και το θέμα, μάλιστα, είναι λεπτό, λόγω της ιδιαίτερης πολιτικής κατάστασης που υπάρχει στον τόπο. Έχουμε, δηλαδή, μια ετερόκλητη συγκυβέρνηση η οποία ουσιαστικά πίεσε, άμεσα ή έμμεσα, την ΕΟΕ προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση. Προς τρείς κατευθύνσεις οι πιέσεις, συγκεκριμένα. Άλλα είπαν βουλευτές της ΝΔ, άλλα το ΠΑΣΟΚ, άλλα η ΔΗΜΑΡ. Ενώ διαφορετικές κι αντικρουόμενες θέσεις βλέπουμε κι από τα υπόλοιπα κόμματα.


Επίσης, είναι ολοφάνερο πια ότι και το κλίμα μέσα στην ελληνική κοινωνία είναι πολωμένο, περισσότερο από ποτέ μεταπολιτευτικά! Οι ακραίες αντιδράσεις κυριαρχούν…


Κινήσεις πανικού απ’ όλους!


Μέσα σ’ αυτές τις ηλεκτρισμένες συνθήκες, λοιπόν, είναι δεδομένο ότι κυριάρχησε ο πανικός:


• Η μεν αθλήτρια, όταν κατάλαβε τι σάλο έχει προκαλέσει, άρχισε να τα «μαζεύει» γρήγορα κι όπως - όπως, λέγοντας «συγνώμη», ενώ έσβηνε κι ενεργοποιούσε ξανά και ξανά τον λογαριασμό της στο twitter. 


• O έμπειρος σε δύσκολες καταστάσεις Πομάσκι (ο προπονητής της) βιάστηκε κι αυτός να θεωρήσει σεβαστή και να αποδεχτεί την απόφαση αποκλεισμού της ΕΟΕ. 


• Νωρίτερα η ολυμπιακή επιτροπή, πιεζόμενη κι από τον θόρυβο στα ΜΜΕ, ανακοίνωνε απόφαση για αποκλεισμό της αθλήτριας από την διοργάνωση. 


• Τα κόμματα το ένα μετά το άλλο έτρεχαν να πάρουν θέση όπως – όπως με πρόχειρη επιχειρηματολογία, μην μείνουν έξω από τον χορό! 


• Τα φόρουμ στα σάιτ είχαν πάρει φωτιά με αυτούς που βρίζανε την Παπαχρήστου κι αυτούς που την υπερασπίζονταν με πάθος.


Πέταξε το μπαλάκι ο ΣΕΓΑΣ!


Ο μόνος που χειρίστηκε αρκετά έξυπνα την κατάσταση θα λέγαμε ότι ήταν ο πιο έμπειρος πια σ’ αυτά ΣΕΓΑΣ. Ο οποίος έχοντας σπάσει τα μούτρα του αρκετές φορές στο παρελθόν με βιαστικές κι άγαρμπες κινήσεις, πέταξε το μπαλάκι της άμεσης απόφασης στην ΕΟΕ, κι άφησε την δική του για… αργότερα, όταν θα έχει καταλαγιάσει πια η σκόνη!


Φαντάζομαι ότι ο καθένας έχει βγάλει τα συμπεράσματά του για το αν ήταν ρατσιστικό το σχόλιο της Παπαχρήστου ή αν σωστά αποκλείστηκε από τους ολυμπιακούς αγώνες. Ανεξάρτητα από την σημερινή υπόθεση, έστω κι αν είναι πλεονασμός, σπεύδω να αναφέρω ότι θεωρώ καταδικαστέα οποιαδήποτε υπόνοια ρατσιστικής επίθεσης απ’ οποιονδήποτε και προς οποιονδήποτε.


Το CAS ο πιο εύκολος δρόμος, απόφαση σε 24 ώρες!


Τα ερωτηματικά που προκύπτουν όσο περνάνε οι ώρες (και ειδικά τώρα το βράδυ) είναι πολλά, κάτι που πηγάζει πια κι από το δικαστικό ρεπορτάζ. Υπάρχει, μάλιστα, η υπόνοια ότι η ΕΟΕ και ο ΣΕΓΑΣ πήγαν να κλείσουν βιαστικά μια πληγή, όμως ενδεχομένως να έχουν ανοίξει άλλες, άθελά τους. Τι εννοώ;


1. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση η απόφαση πάρθηκε από το αρχηγείο της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου «για δηλώσεις που αντίκεινται στις αξίες και τα ιδεώδη του Ολυμπισμού». Φανταζόμαστε ότι υπάρχει τέτοια διάταξη στο καταστατικό της ΕΟΕ που να κάνει λόγο για αποκλεισμό λόγω δηλώσεων που αντίκεινται στις αξίες του Ολυμπισμού. Υπάρχει; Και το αρχηγείο της αποστολής στο Λονδίνο μπορεί να πάρει απόφαση για αθλήτρια που δεν είναι στο Λονδίνο, αλλά στην Αθήνα;


2. Με ποιες διαδικασίες βγήκε η απόφαση; Για οποιαδήποτε απόφαση ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ πρώτα να κληθεί ο αθλητής σε απολογία. Υπάρχει προσωρινός αποκλεισμός, ακολουθείται η διαδικασία με την απολογία, έπειτα επιβάλλεται η όποια ποινή και μετά υπάρχει το δικαίωμα έφεσης. Τι απ’ όλα αυτά έγινε; 


3. Για ποιο λόγο η απόφαση πάρθηκε αυθημερόν, ενώ υπήρχε ο χρόνος να κληθεί σε απολογία από την ΕΟΕ η αθλήτρια; Μην ξεχνάμε ότι ο στίβος δεν ξεκινάει αμέσως με την έναρξη των ολυμπιακών αγώνων, ενώ η Παπαχρήστου είναι ακόμα στην Αθήνα. Τι πιο εύκολο από το να τηρηθούν οι διαδικασίες, με προσωρινό αποκλεισμό; Υπήρχε άνετα το χρονικό περιθώριο.


4. Η ΕΟΕ είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Τι θα γίνει αν αύριο κιόλας προσφύγει η αθλήτρια με έφεση σε κάποιο διοικητικό δικαστήριο, όπως έχει το δικαίωμα; Είναι έτοιμες οι αθλητικές αρχές να υπερασπιστούν την απόφασή τους; Υπάρχει έτοιμο το αιτιολογικό της απόφασης, έχουν ληφθεί οι σχετικές καταθέσεις κλπ.; 


5. Σύμφωνα με όσους ξέρουν καλά το δικαστικό ρεπορτάζ, ο πιο εύκολος δρόμος δράσης τούτη τη στιγμή για την Παπαχρήστου είναι το CAS. Όχι το CAS στην Λωζάνη, αλλά πλέον στο… Λονδίνο! Με το που ανοίγει το ολυμπιακό χωριό, ένα «σκέλος» του CAS μετακομίζει από την Λωζάνη και πηγαίνει στην διοργανώτρια χώρα για να συνεδριάζει και να αποφασίζει επιτόπου. Ήδη η πρώτη απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου για τους ολυμπιακούς αγώνες βγήκε χθες στο Λονδίνο.


6. Αυτό σημαίνει ότι αύριο το πρωϊ κιόλας η Παπαχρήστου μπορεί να πάει στο CAS στο Λονδίνο για να κάνει έφεση κατά της απόφασης της ΕΟΕ. Η εκδίκαση ορίζεται άμεσα και η απόφαση από το CAS βγαίνει μέσα σε μόλις 24 ώρες! Όχι από την εκδίκαση, αλλά σε 24 ώρες από την κατάθεση της έφεσης! Δηλαδή, γίνεται η έφεση π.χ. αύριο και η απόφαση βγαίνει μεθαύριο! Η πλευρά των αρμόδιων ελληνικών αρχών προλαβαίνει να ετοιμαστεί;


Ενισχύουν την δημοκρατία!


Στην δημοκρατία οι διαδικασίες είναι πάντα σεβαστές, με λόγο ύπαρξης και παίζουν τον ρόλο τους. Απογειώνουν την δημοκρατία διαδικασίες όπως «η απολογία του κατηγορουμένου»! Την ενισχύουν!


Μια σωστή απόφαση αναφέρει ότι «ο αποκλεισμός έγινε βάσει του τάδε άρθρου του καταστατικού», ενώ πριν έχει ανακοινωθεί προσωρινός αποκλεισμός, έχει διαταχτεί επείγουσα έρευνα κι έχει κληθεί ο κατηγορούμενος σε απολογία με τον δικηγόρο του. Έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές.


Η ΕΟΕ για να καλμάρει την κατάσταση που δημιουργήθηκε, με τα κόμματα και τα ΜΜΕ να την πιέζουν από το πρωϊ να κάνει κάτι, βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Και χειρίστηκε όπως νόμιζε αυτή σωστά την κατάσταση. Σκέφτηκε, προφανώς, ότι δεν είχε περιθώρια για κάτι άλλο και ότι θα ξέσπαγε χειρότερος σάλος, διεθνής πια, αν η αθλήτρια έβγαινε στο εξωτερικό. Την καταλαβαίνω την ΕΟΕ. Βρέθηκε με καυτή πατάτα στα χέρια!


Μήπως, όμως, ήταν προτιμότερο να την καλέσει αύριο το πρωϊ κιόλας σε απολογία στα γραφεία της ΕΟΕ στην Αθήνα; Να πάει η Παπαχρήστου εκεί, να την περιμένουν στα σκαλάκια δεκάδες δημοσιογράφοι και κάμερες, και να πει όσα έχει να πει. Και μήπως έτσι τελικά, από τον τρόπο που θα μίλαγε, να απομυθοποιούταν κι ορισμένα ακραία πράγματα ή καταστάσεις.


Μπούμερανγκ…


Όταν, πάντως, αφαιρείς από τον οποιονδήποτε το δικαίωμα της συγνώμης μπροστά σε ένα πειθαρχικό όργανο ή να ανασκευάσει ή τέλος πάντων να πει την άποψή του, τότε – και ειδικά με μια ενδεχόμενη δικαίωσή του αργότερα - ίσως να οπλίζεις ακόμα περισσότερο το χέρι στις όποιες πεποιθήσεις του ή την όποια ιδεολογία έχει ή δεν έχει. Αντί να το αποδυναμώνεις, να το ισχυροποιείς! Αυτός ο κίνδυνος ελλοχεύει πίσω από κάθε σπασμωδική αντίδραση! Και μιλάω γενικότερα τώρα, όχι τόσο για την συγκεκριμένη υπόθεση.


Δεν το συζητάμε ότι οι περισσότερες εγχώριες ολυμπιακές κι αθλητικές αρχές στον κόσμο, ειδικά των μεγάλων χωρών, θα προσπαθούσαν να βρούνε τρόπο για να αποκλείσουν έναν αθλητή ή μια αθλήτρια που έκανε τέτοιο σχόλιο στο twitter. Δεν θα είχαν και πολλά περιθώρια. Το ζήτημα είναι αν η ελληνική πλευρά βρήκε τον σωστό. Τον πιο γρήγορο τον βρήκε, πάντως…


Βασιλης Γαλούπης   www.gazzetta.gr.
.........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
 ΚΟΥΙΖ: βρείτε αυτόν που δεν κερδίζει από τον τρόπο συμμετοχής του στην κυβέρνηση. Βοηθητική πληροφορία: δεν είναι ο Φώτης Κουβέλης. Δυο αρνήσεις ισοδυναμούν με μια κατάφαση. Και με το καταφατικό στυλ πολιτικής που έχει επιλέξει, ο Κουβέλης ξεφεύγει από τον μόνιμο αρνητισμό μιας Αριστεράς που λέει μονίμως όχι σε όλα. Αρα και στον εαυτό της. Μιας Αριστεράς για την οποία η έλευση στην εξουσία είναι κυρίως ουτοπία και ποτέ πραγματική εκδοχή του μέλλοντός της. Ως γνωστόν, οι ουτοπίες αποκτούν γρήγορα εντόνως καταπιεστικά χαρακτηριστικά. Συνήθως είναι τα σοσιαλιστικά κόμματα που αντιλαμβάνονται την αξία του ρεαλισμού. Και κυριαρχούν. Το εικονογραφούν οι περιπτώσεις του Φρανσουά Μιτεράν και του Ανδρέα Παπανδρέου. Ωστόσο, το 1981, όταν ήρθαν αμφότεροι στην εξουσία σε Παρίσι και Αθήνα είναι πολύ μακριά. Στην Ελλάδα του 2012, με το ΠΑΣΟΚ συρρικνωμένο, τον ρόλο του ρεαλιστή της παρέας τον παίζει ένα μικρότερο κόμμα της Αριστεράς, η ΔΗΜΑΡ. Η χθεσινή παραίνεση του Κουβέλη, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός του, για επιτάχυνση του έργου της κυβέρνησης αλλά και των μεταρρυθμίσεων, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός κόμματος που βιάζεται να πάει μπροστά όχι μόνο το ίδιο – αλλά η συνολική κατάσταση. Το ολιστικό στυλ πολιτικής – όχι μόνο τι είναι καλό για το κόμμα μου, αλλά για τη χώρα – είναι η κρισιμότερη συνεισφορά του Κουβέλη.

ΣΕ κάθε κρίση υπάρχουν αυτοί που σορτάρουν. Αυτοί δηλαδή που υιοθετούν τη λογική της υποτιμητικής κερδοσκοπίας. Ειρήσθω εν παρόδω ότι προχθες το απόγευμα στην Ισπανία απαγορεύθηκε το σορτάρισμα. Με τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων της Μαδρίτης να έχουν περάσει το θανατηφόρο 7% και το ξεπούλημα να γενικεύεται, οι ιθύνοντες της ισπανικής αγοράς δεν είχαν άλλη επιλογή από το να θέσουν εκτός τους σορτάκηδες. Με τους σορτάκηδες όμως της ελληνικής πολιτικής τι θα γίνει; Υπάρχουν ακόμη και στο κυβερνητικό σχήμα.

ΔΕΝ είναι η περίπτωση Κουβέλη. Η ΔΗΜΑΡ είναι, με όρους αγοράς, «λονγκ». Δηλαδή έχει δεσμεύσει το πολιτικό της κεφάλαιο σε έναν ορίζοντα διετίας αυτής της κυβέρνησης. Οχι κουτουρού και χωρίς έλεγχο. Αλλά και με προοπτική τετραετίας αν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλά στο κοινωνικό πεδίο. Είναι μια αντίληψη θετική και αισιόδοξη για τη χώρα μακριά από δημαγωγίες και εύκολο λαϊκισμό. Αλλωστε, στον πρώτο μήνα της διακυβέρνησης Σαμαρά, η ΔΗΜΑΡ έχει σημαντικό μερίδιο σε όσα έχουν γίνει. Στο τρίγωνο των αρχηγών, ο Κουβέλης λειτουργεί ως φωνή μετριοπάθειας. Στο πολύγωνο της κυβέρνησης, ο Αντώνης Μανιτάκης έχει, ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, αυτό που λέμε «χαρτοφυλάκιο-γωνία». Εντάξει – ο Αντώνης Ρουπακιώτης φαλτσάρει λίγο αφού, αντί για υπουργός Δικαιοσύνης, μοιάζει καμιά φορά να φέρεται περισσότερο ως αρχισυνδικαλιστής των δικαστικών. Αλλά αυτά συμβαίνουν και συμμαζεύονται στην πορεία.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα, το πείραμα συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση αποδεικνύεται μέχρι στιγμής επιτυχημένο. Για να το πούμε πιο απλά: αν δεν υπήρχε ο Κουβέλης, θα ήταν υποχρεωμένοι να τον εφεύρουν.

www.realpolitics.gr