ΚΥΡΙΑΚΗ
με ελεύθερη γνώμη
ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΔΙΑΦΘΟΡΑ
ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...
Χειρότερες επιδόσεις στην κυβερνητική αποτελεσματικότητα, την αντιμετώπιση της διαφθοράς, το Κράτος Δικαίου και την ποιότητα των Θεσμών και κανονισμών καταγράφει η Ελλάδα στα τελευταία στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, παρά τα περί του αντιθέτου «συνθήματα» της κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα τα επικαιροποιημένα στοιχεία που ανήρτησε χθες η Παγκόσμια Τράπεζα για τις επιδόσεις 214 χωρών το 2017, δείχνουν ότι η Ελλάδα κατρακύλησε στον δείκτη «κυβερνητικής αποτελεσματικότητας» από την 96η θέση στην 101η της λίστας, και βρίσκεται κάτω από πολλές αναπτυσσόμενες οικονομίες.
Το γεγονός καταδεικνύει πως η χώρα μόνο την κρίση δεν έχει ξεπεράσει, αφού πέραν του δημοσιονομικού δεν καταφέρνει να επιδείξει βελτίωση σε βασικούς τομείς που διέπουν και την οικονομική ζωή. Κάτι, εξάλλου, που φαίνεται και στη διστακτικότητα των επενδυτών να έλθουν στη χώρα αλλά και τις πιέσεις που εξακολουθούν να δέχονται Χρηματιστήριο και ομόλογα παρά το αφήγημα της εξόδου απ' τα μνημόνια. Κοινώς, τα δομικά προβλήματα της χώρας παραμένουν.
Το ενδιαφέρον επίσης είναι πως συνολικά στις τέσσερις απ' τις έξι επιμέρους μετρήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας γύρω απ' την κυβερνητική αποτελεσματικότητα και τη λειτουργία των θεσμών, η χώρα μας εμφανίζει χειρότερες επιδόσεις σε σχέση με αυτές που είχε το 2014, λίγο πριν την κυβερνητική αλλαγή.
Αναλυτικά, ο δείκτης κυβερνητικής αποτελεσματικότητας το 2017 υποχώρησε στις 66 μονάδες από 69 που ήταν το 2014 και 72 το 2007, τελευταία χρονιά οικονομικής ανάπτυξης πριν η χώρα «βουλιάξει» στην κρίση. Κοινώς η ποιότητα των παρεχόμενων δημοσίων υπηρεσιών και η ανεξαρτησία του κρατικού μηχανισμού παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Συγκριτικά, η επίδοση της Κύπρου, που επέστρεψε θριαμβευτικά στις αγορές την περασμένη εβδομάδα, φθάνει τις 79,8 μονάδες!
Παράλληλα ο δείκτης που μετρά την ποιότητα των Θεσμών και των κανονισμών και με τον οποίο επιχειρείται η καταγραφή της ικανότητας ενός κράτους να εφαρμόζει φιλικές προς την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα πολιτικές, έχει υποχωρήσει στις 63 μονάδες από 64 που ήταν τρία χρόνια πριν και 78 πριν από μία δεκαετία. Πρόκειται για επίδοση χαμηλότερη ακόμα και από αυτή της γειτονικής Βουλγαρίας...
Επίσης το Κράτος Δικαίου, όπως αποτυπώνεται στο σχετικό δείκτη (Rule of Law) υποχωρεί συνεχώς από το 2015 και μετά, και βρίσκεται κάτω από χώρες όπως Ρουμανία, Ιορδανία και Ναμίμπια, μετά και την πτώση από τις 57,7 εκατοστιαίες μονάδες (2016), στις 56,7 πέρυσι. Το 2007 ήταν στις 78 μονάδες.
Καταγράφονται όμως χειρότερες επιδόσεις και στην αντιμετώπιση της διαφθοράς... παρά το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Ο σχετικός δείκτης (control of corruption) βρέθηκε το 2017 στις 52 μονάδες, από 53 μονάδες τρία χρόνια πριν και 65 το 2007.
.Αντίθετα βελτίωση καταγράφονται σε δύο τομείς. Ο πρώτος είναι η ελευθερία επιλογής κυβέρνησης από τους πολίτες, η ελευθερία έκφρασης, συνεργασίας αλλά και τα ανεξάρτητα ΜΜΕ όπως μετρώνται στο δείκτη «Voice and Accountability». Ο σχετικός δείκτης πέρυσι βρέθηκε στις 71 μονάδες από 68 το 2014 και 79 το 2007.
Ο δεύτερος τομέας είναι η πολιτική σταθερότητα και η απουσία βίας. Μόνο που η βελτίωση είναι απειροελάχιστη και σίγουρα η επίδοση δεν θυμίζει χώρα που επιστρέφει στην κανονικότητα. Συγκεκριμένα ο σχετικός δείκτης βρέθηκε στις 40,9 μονάδες από 40 που ήταν το 2014 και 62 το 2017.
www.newmoney.gr
με ελεύθερη γνώμη
ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΔΙΑΦΘΟΡΑ
ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...
Χειρότερες επιδόσεις στην κυβερνητική αποτελεσματικότητα, την αντιμετώπιση της διαφθοράς, το Κράτος Δικαίου και την ποιότητα των Θεσμών και κανονισμών καταγράφει η Ελλάδα στα τελευταία στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, παρά τα περί του αντιθέτου «συνθήματα» της κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα τα επικαιροποιημένα στοιχεία που ανήρτησε χθες η Παγκόσμια Τράπεζα για τις επιδόσεις 214 χωρών το 2017, δείχνουν ότι η Ελλάδα κατρακύλησε στον δείκτη «κυβερνητικής αποτελεσματικότητας» από την 96η θέση στην 101η της λίστας, και βρίσκεται κάτω από πολλές αναπτυσσόμενες οικονομίες.
Το γεγονός καταδεικνύει πως η χώρα μόνο την κρίση δεν έχει ξεπεράσει, αφού πέραν του δημοσιονομικού δεν καταφέρνει να επιδείξει βελτίωση σε βασικούς τομείς που διέπουν και την οικονομική ζωή. Κάτι, εξάλλου, που φαίνεται και στη διστακτικότητα των επενδυτών να έλθουν στη χώρα αλλά και τις πιέσεις που εξακολουθούν να δέχονται Χρηματιστήριο και ομόλογα παρά το αφήγημα της εξόδου απ' τα μνημόνια. Κοινώς, τα δομικά προβλήματα της χώρας παραμένουν.
Το ενδιαφέρον επίσης είναι πως συνολικά στις τέσσερις απ' τις έξι επιμέρους μετρήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας γύρω απ' την κυβερνητική αποτελεσματικότητα και τη λειτουργία των θεσμών, η χώρα μας εμφανίζει χειρότερες επιδόσεις σε σχέση με αυτές που είχε το 2014, λίγο πριν την κυβερνητική αλλαγή.
Αναλυτικά, ο δείκτης κυβερνητικής αποτελεσματικότητας το 2017 υποχώρησε στις 66 μονάδες από 69 που ήταν το 2014 και 72 το 2007, τελευταία χρονιά οικονομικής ανάπτυξης πριν η χώρα «βουλιάξει» στην κρίση. Κοινώς η ποιότητα των παρεχόμενων δημοσίων υπηρεσιών και η ανεξαρτησία του κρατικού μηχανισμού παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Συγκριτικά, η επίδοση της Κύπρου, που επέστρεψε θριαμβευτικά στις αγορές την περασμένη εβδομάδα, φθάνει τις 79,8 μονάδες!
Παράλληλα ο δείκτης που μετρά την ποιότητα των Θεσμών και των κανονισμών και με τον οποίο επιχειρείται η καταγραφή της ικανότητας ενός κράτους να εφαρμόζει φιλικές προς την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα πολιτικές, έχει υποχωρήσει στις 63 μονάδες από 64 που ήταν τρία χρόνια πριν και 78 πριν από μία δεκαετία. Πρόκειται για επίδοση χαμηλότερη ακόμα και από αυτή της γειτονικής Βουλγαρίας...
Επίσης το Κράτος Δικαίου, όπως αποτυπώνεται στο σχετικό δείκτη (Rule of Law) υποχωρεί συνεχώς από το 2015 και μετά, και βρίσκεται κάτω από χώρες όπως Ρουμανία, Ιορδανία και Ναμίμπια, μετά και την πτώση από τις 57,7 εκατοστιαίες μονάδες (2016), στις 56,7 πέρυσι. Το 2007 ήταν στις 78 μονάδες.
Καταγράφονται όμως χειρότερες επιδόσεις και στην αντιμετώπιση της διαφθοράς... παρά το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Ο σχετικός δείκτης (control of corruption) βρέθηκε το 2017 στις 52 μονάδες, από 53 μονάδες τρία χρόνια πριν και 65 το 2007.
.Αντίθετα βελτίωση καταγράφονται σε δύο τομείς. Ο πρώτος είναι η ελευθερία επιλογής κυβέρνησης από τους πολίτες, η ελευθερία έκφρασης, συνεργασίας αλλά και τα ανεξάρτητα ΜΜΕ όπως μετρώνται στο δείκτη «Voice and Accountability». Ο σχετικός δείκτης πέρυσι βρέθηκε στις 71 μονάδες από 68 το 2014 και 79 το 2007.
Ο δεύτερος τομέας είναι η πολιτική σταθερότητα και η απουσία βίας. Μόνο που η βελτίωση είναι απειροελάχιστη και σίγουρα η επίδοση δεν θυμίζει χώρα που επιστρέφει στην κανονικότητα. Συγκεκριμένα ο σχετικός δείκτης βρέθηκε στις 40,9 μονάδες από 40 που ήταν το 2014 και 62 το 2017.
www.newmoney.gr
10 σχόλια:
Kαλησπερα σε όλους. Με απασχόλησε το περιστατικο με τον κοσμηματοπώλη στην Ομόνοια, καθως 30 μετρα απο κει ειναι το γραφειο μου και γνωριζω καποια προσωπα και πράγματα.
Δεν ηθελα να τοποθετηθω, πριν ελθει σε γνωση μου το πόρισμα του ιατροδικαστη.
Διαβασα ομως μια ανάρτηση που με καλύπτει και την μεταφερω εδω,ειναι της φίλης του blog
Ευφροσύνης Παυλακούδη απο το fb.
Σας την παραθέτω:
Σιχαίνομαι αυτό το κλίμα που είναι λες και η βόμβα έχει πυροδοτηθεί κοινωνικά/πολιτικά και περιμένουμε το καμπούμ από στιγμή σε στιγμή, ενώ τρομάζω με τις βεβαιότητες ενθεν κακειθεν θεατων της καταντιας μας -δεν λέω παρακμής ή καταπτωσης, συνειδητά, καθώς ο εκμηδενισμός προς τα κάτω των πάντων είναι η τέλεια συνταγή για μοιρολατρία και αδράνεια απεναντι σε οτιδηποτε. Ειλικρινά ο κυνισμός ομως ορισμένων ξεπερνα και τη πιο νοσηρή φαντασία.
Κοινωνικος αυτοματισμος, υπεραπλουστευμενοι συμψηφισμοι που βριθουν από ωμότητα ή πουριτανισμο, φόβος για το αύριο και τα μυαλά στο μπλεντερ. Ενας ιδεολογικοπολιτικος αχταρμας με τη βια σε καθε της εκφανση να θεωρείται αυτονοητη, αν όχι επιβεβλημένη, τη Πολιτεία στο απυρόβλητο καθότι απουσα, το πολιτικο σύστημα βουβό ή κωφο αναλόγως τις προεκτάσεις του χ,ψ περιστατικου και τους επιστημονες να εκλιπαρουν για σοβαρότητα, αν οχι υπευθυνοτητα, με την πλειοψηφια ομως να τους οικτιρει, αν όχι να τους βαφτίζει a priori ως ψευδοκουλτουριαρηδες.
Διαβασα αναλυσεις περι «homini lupus» και ομολογω πως ακομα κι αυτές είναι ανεπαρκεις εδω που φτάσαμε. Πρεπει γρηγορα ο πολιτικος, ο δημοσιογραφικος και ο επιστημονικος κόσμος να παρει θεση με σαφήνεια και να ανοιξει η συζήτηση προς πασα κατεύθυνση. Κανεις δεν ειναι εκπληκτος πλεον. Οι περισσότεροι ειναι παγωμενοι, αν οχι απελπισμένοι με οσα συμβαίνουν. Οι πολιτικοι οφειλουν να προτείνουν μετρα αντιμετωπισης, οι δημοσιογράφοι να προβαλουν τεκμηριωμενα και χωρις γενικευσεις τα γεγονοτα και η επιστημονική κοινότητα να εξηγησει πως φτασαμε ως εδω και κυριως πως δεν πρεπει να παμε ένα βήμα παραπέρα καθότι ο εξτρεμισμός και ριζοσπαστισμός καλα κρατουν.
Ουδείς βρίσκεται πλεον στο απυροβλητο ή μπορει να κοιμαται ήσυχος. Οπότε ας μιλησουμε ανοιχτά με θεσεις και προτασεις για τα οσα συμβαινουν περαν των συναισθηματισμων τυπου τον ηξερα τον Ζακ ή χαιρεταγα καθε μερα τον καταστηματαρχη. Τα προσφατα γεγονοτα αφορουν ολους μας ανεξαρτητα απο το βαθμο οικειοτητας με προσωπα και καταστασεις. Προσωπικά με απασχολουν ιδιατερως τα επιπεδα αναγνωσης των γεγονοτων απο διάφορους συμπολίτες μου αλλα και πολιτικούς. Και εξηγουμαι:
- Με ανησυχει έντονα η ευκολια με την οποια διαφορες προσωπικοτητες των κοινωνικων δικτυων και των δημοσιογραφικων πανελ ομως οφειλω να ομολογησω απτονται δικανικων όρων. Η επιπολαιοτητα με την οποια περιγράφουν τα γεγονοτα χρησιμοποιώντας όρους που δεν γνωρίζουν ειναι τρομακτική και αναμφιβολα επικινδυνη, εφοσον δεν εκφραζουν τον παραμικρο ενδοιασμο ή εστω μια επιφυλαξη ενοσω η ερευνα ειναι ακομα εν εξελιξει.
-Μου προκαλει αλγεινη εντυπωση η διαχυτη αντιληψη οτι εφοσον καποιος γνωριζε καποιον δεν μπορει παρά να τον υπερασπιστεί. Δηλαδή οι ανθρωποι μας και οι γνωστοι μας άγιοι, οι άγνωστοι κακοι περαν πασης αμφιβολιας. Ή αντιστρόφως, αναλογα το πολιτικο υπόβαθρο και την συναισθηματικη νοημοσυνη του καθενος, οι άγνωστοι οικειοι και οι διασημοι στο πανελληνιο ή σε κοινωνικους φορείς "ψωνια που δεν έχουν αναγκη". Η ακροαριστερή με την ακροδεξια ρητορικη αγκαζε παραμονεύει σε καθε αναλυση. Ουτε ο κοσμος ειναι αγγελικα πλασμενος, ουτε το χ,ψ ατομο φερει μονο τα χαρακτηριστικα της ομαδας με την οποία ταυτίζεται. Οι απλουστευσεις και οι ωραιοποιησεις δεν βοηθουν κανενα και αδικουν τους πρωταγωνιστες των περιστατικων.
- Με εκνευρίζει η υποτιμηση τόσο του αγωνα καποιου να ανταπεξελθει κοντρα στον ρατσισμο και τις προκαταλήψεις, οσο και του κοπου ενος καταστηματαρχη να τα φέρει βόλτα σε μια τοσο επικινδυνη περιοχη εν καιρω κρίσης. Και επειδη διαβαζω περι νοικοκυραίων, οφειλω να επισημανω οτι λανθασμενα και μονον σε αυτη τη χωρα συγχέονται με νταήδες. Ειναι τέτοια η ιδεολογικη συγχιση και ο πολιτικος σουρεαλισμος σε αυτό τον τοπο που αδυνατουμε να δουμε τα προφανη, αν οχι τα οξυμωρα αυτης της παραποιησης. Ενας οικογενειάρχης ανθρωπος με ενα τυπικο εισοδημα που προσπαθει να κανει τη δουλεια του και να μεγαλωσει τα παιδια του, δεν επιθυμει κατα βαση εντάσεις. Δεν επιδιώκει να ρίξει γροθιές ή κλωτσιες με την πρωτη ευκαιρια. Θελει απλα να λειτουργει το συστημα και η Πολιτεια να τον εξυπηρετει. Το προβλημα λοιπον με αυτους που παίρνουν το νομο στα χέρια τους δεν ειναι ταυτισμενο a priori με το κοινωνικο status ή το οικονομικο επίπεδο τους. Παίζουν ρολο τα προαναφερθεντα, αλλα δεν αποτελουν πανακεια για βιαιη συμπεριφορά. Κοινώς ξερω πολλους ανεργους που δεν ειναι ακροδεξιοι ή μπαχαλακηδες. Γνωρίζω πολλους οικογενειαρχες που δεν ασπάζονται το πατρις-θρησκεια-οικογενεια και δεν ειναι ουτε ομοφοβικοι, ουτε εθνικιστές, ουτε κατα διάνοια σκέφτονται να παίξουν μποξ σε δημοσιο χωρο. Οπότε οι σουπες και οι γενικεύσεις οχι μονο δεν βοηθουν, αλλα δεν οδηγουν ποτε σε ασφαλη συμπεράσματα.
- Με ενοχλει η απαθεια απεναντι σε καθε μορφή βιας. Ούτε η 19χρονη μαθητρια που απλα καθόταν στο παγκάκι στο Αγρίνιο επρεπε να τραυματιστεί, ουτε η 22χρονη ναρκωμανης να βιαστει και πεταχτεί σε κωματωδη κατασταση στο Ζεφυρι, ουτε ο 33χρονος οροθετικος στη πρωτη του παραβατικη αποπειρα να πεθανει κατα πασα πιθανοτητα λογω λιντσαρισματος. Πραγματικά αναρωτιέμαι ειλικρινα, έχουμε τοσο αποθεμα σε νεους που ανεχομαστε και ορισμενοι επικροτουν κιολας -ακουσον ακουσον- τον τραυματισμο τους ή ακομα χειρότερα τον θανατο τους; Τελικά αυτος ο Χαρος λύνει τα παντα σε αυτη τη χωρα; Από Ασφαλιστικο, ρατσισμο, προπηλακισμο, τα παντα ολα; Γιατι τόση εμμονη με την αλληλοεξοντωση κι οχι με το πώς μπορουμε υπο τις δεδομενες συνθηκες οχι απλα να επιβιωσουμε ή να συμβαδίσουμε, αλλά να ζησουμε αδερφε αξιοπρεπως ανεξαρτητως προτιμησεων και ιδεολογικων αποχρώσεων; Μας ελκυει το μακαβριο και το τερατωδες μονο πια; Δεν μπορω να το χωνέψω κι ουτε πιστευω οτι η πλειοψηφια κινειται με τετοιες αντιληψεις.
- Με ξινιζει που σε ολα τα ακραια περιστατικα του τελευταίου διαστηματος, αναζητουμε αποκλειστικα ατομικες ευθυνες και δεν ασχολουμαστε διολου με το κοινωνικο και πολιτικο περιβαλλον στο οποιο έχουν λαβει χώρα ολα αυτα. Ουτε ο αυταρχισμος ειναι η απαντηση σε ολα, ουτε με το σταυρο στο χέρι και λουλουδια στο κεφαλι χτίζεις την περιφημη κανονικοτητα, μια λεξη καραμέλα σημειωτέον που ομως κανεις μας δεν αποσαφηνιζει ιδιαιτερα τι ακριβως περιλαμβανει ή αν θελετε προϋποθέτει. Κοινώς για να το πω ανοιχτα, εμενα με απασχολει εντονα το εξης απλο αλλα ουσιαστικο: γιατι ο Ζακ εφτασε σε αυτο το σημειο; Θα μπορουσαμε να τον ειχαμε βοηθησει; Και αν ναι, γιατι δεν το καναμε; Ή απλά αρκει μια αναρτηση τυπου "ησουν ψυχουλα" και ξεμπερδεψαμε; Εμενα προσωπικά αυτο που με στοιχειώνει απο προχτες ειναι οτι τον γνωριζα, ηξερα την κατασταση του και εμεινα θεατης. Εβλεπα να ερχεται το μοιραίο και δεν κουνηθηκα ρουπι να τον οδηγησω σε αλλη κατευθυνση. Οπότε οχι δεν ανηρτησα "θα μου λειψεις και ησουν ατρομητος". Τρωω τις σαρκες μου γιατι με θεωρώ υπευθυνη κι οχι απλα θλιμμενη. Το τραγικο ξέρετε δεν ειναι απλά οτι πεθανε ή ο τρόπος που συνεβη αυτο. Αλλά οτι το αντιμετωπισαμε με μοιρολοι επι 3 μερες. Και δεν αναρωτηθηκαμε το αυτονοητο αν οχι περα για περα προφανες: τι στα κοματια δεν καναμε; Τι πρεπει να κανουμε απο 'δω και περα; Θεωρω ότι το θεμα δεν ειναι μια πορεία ή μια διαμαρτυρια, αλλά να ασχοληθουμε σοβαρα και συντονισμενα φορεις και Πολιτεια με ατομα οπως ο Ζακ που χρηζουν και βοήθειας και θωρακισης απεναντι σε καθε μορφή περιθωριοποιησης και ρατσισμου, αν οχι κοινωνικου και οικονομικου αποκλεισμου. Δεν μου αρκει και δεν θα επρεπε να μας αρκει το γνωστο "κριμα το παιδι".
- Με τρομαζει η υποτίμηση ή αν θελετε ακομα και η χειραγωγηση ενος "προβληματικού κράτους δικαίου, που αποτελεί την υπέρτατη εγγύηση προστασίας των πολιτών", οπως αναφέρει ευστοχα κατα την ταπεινη μου γνωμη ο Στελιος Παλλας σε μια προσφατη αναρτηση του. Και για το θεσω πιο ωμα: οταν επικροτειται η αυτοδικια, εχουμε ηδη στρωσει το χαλι στα φασιστοειδη, αλλα και τους ακροαριστερούς να σουλατσαρουν ανενοχλητοι στην πολιτικη αρένα και το χειρότερο; Να διατυμπανίζουν αμφότεροι οτι η δημοκρατία ειναι ασθενες πολιτευμα, αν οχι ανεπαρκες. Και εδω παμε σε αλλα μονοπατια που καλο θα ειναι συσσωμο το δημοκρατικο τοξο του πολιτικου συστηματος, οχι απλα να καταδικάσει, αλλά να επισημανει ευθεως και εγκαιρα τους κινδυνους που εγκυμονουν για ολους μας.
Σε τελικη ανάλυση καλλιεργείται μια πολωση όχι απλα σε πολιτικο επίπεδο με λεκτικα πυροτεχνηματα και ρουκετες εθνικολαικισμου, αλλα και σε κοινωνικό. Μονον που το τελευταιο ξερετε δεν ειναι ωρολογιακη βομβα οπως το πρωτο, αλλά μαλλον μια χειροβομβιδα που εσκασε. Για να μας δω.
Είναι καταντια να διερωτάται ο πολίτης εάν εκανε καλά ο καταστηματάρχης! Καλά έκανε! Τι να έκανε δηλαδή; Ν τον βοηθούσε να βγει απ' τη τρύπα η να του μαζεύει και τα άλλα δαχτυλίδια? Ακούς εκεί δίλημματα! Η ανακοίνωση της σβιγγου είναι γ φτύσιμο! Ξερετε τι σημαίνει πρεζονι!Αυτόν δεν τον κλαίει ούτε η μάνα του! Κ τον κλαίει η σβιγγου!
Εκεινο που δεν καταλαβαινω σε ορισμενους είναιαριστερους ειναιτο εξής! Δηλώνουν άθεοι ενώ εκτελούν κατά γράμμα τη ις εντολές τ χριστιανισμού! Αγκαλιάζουν τον πόνο αγκαλιάζουν και καλά τον φτωχό! Τον αδύναμο!
Δεν πιστεύω να θυμούνται και πολλοί την εκτέλεση με δύο σφαίρες στο κεφάλι των δύο παλικαριων έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής..Ούτε το κόμπλεξ του πολιτικού συστήματος να πει συλλυπητήρια στους γονείς τούς.
Και μην βιαστούν κάποιοι να με πουν φασίστα. .
Δημοσίευση σχολίου